آیین‌های رمضانی ایرانیان - 9 (استان مركزي)

گوش فيل، شيريني مرسوم مردم استان مركزي در ماه رمضان است كه از هفته قبل از حلول ماه، در قنادي‌ها ديده مي‌شود. آش رشته غذاي اصلي هر روزه سفره افطار بسياري از مردم استان مركزي است و كل جوش و شله زرد نيز دسر نيروبخشي در كنار آن به شمار مي‌آيد.

سحر
هنوز هم مردم شهر و روستاهاي خنداب، هنگام سحر با صداي چوبي كه نوجوان قنوت گوي مسجد بر تشت مي‌كوبد و صداي مناجات پيرترين اذان گو كه فرازهايي از دعاي خواجه عبدالله انصاري را با بانگ بلند در كوي و برزن مي‌خواند، يا نداي «برخيزيد سحر از راه رسيد» از خواب برمي خيزند. پيرمرد در جلو و نوجوان در پشت سر، از كوچه‌هاي شهر يا روستا يك به يك مي‌گذرند و تا روشن شدن چراغ هر خانه، بر سر در آن مي‌ايستند. ‏

سحرخواني
اما در شهر و روستاهاي خمين نيز برخي مراسم بدون تغيير مانده است و جوانان از سه روز مانده به ماه رمضان، در بلندترين ارتفاعات شهر يا روستاي خود، در انتظار حلول ماه، شب ‌زنده داري مي‌كنند، پس از رويت ماه با نداي‌الله اكبر، خبر از حلول ماه مبارك رمضان مي‌دهند و پس از آنكه رويت ماه از سوي معتمدان و روحانيان تأييد شد، فصل عبادت آغاز مي‌شود. آنگاه مراسم سحرخواني بر پشت‌بام‌ها با كوبيدن بر پشت تشتي وارونه و مناجات شروع مي‌شود.

امساك
در بسياري از روستاهاي شهرستان خمين هر شب نوجواني بر بام محله خود بر تشت مي‌كوبد و هر چه زمان به پايان سحر و طلوع خورشيد نزديك مي‌شود، آهنگ تشت نواختن نندتر مي‌شود تا روزه‌داران بدانند بايد از خوردن امساك كنند و براي ايستادن به نماز آماده شوند. همان نوجوان سپس بر بام خانه اذان مي‌گويد.