پیشنهادی برای نحوه حضور دانش‌آموزان متأهل در مدارس
عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان گفت: پیشنهاد حضور دختران دانش‌آموزان ازدواج کرده در مدارس عادی دارای جوانبی است که باید بیش‌تر بررسی شود. نمی‌توانیم بدون سنجش جوانب آن، تقاضای برداشتن قانون را داشته باشیم.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، طاهره همیز، عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیانبا اشاره به اینکه از سن ۱۴ سالگی به دانش‌آموزان دختر و پسر باید وظایف مادری و پدری را تعلیم داد، بیان داشت: از سن ۱۴ سال به بالا دختران و پسران ما کاملاً آمادگی لازم برای دریافت مفاهیم زندگی اجتماعی را دارند، حتی در احادیث هم به این مسأله اشاره شده است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «...وَ وَزیرٌ سَبعَ سِنینَ...»، فرزندان در هفت سال سوم وزیر هستند. بنابراین می‌توانند بارهای سنگین را بر عهده بگیرند. چون نحوه خلقت انسان این گونه است. در واقع در خلقتش این توانایی به او تحمیل نمی‌شود، بلکه مناسب برای رشد جسمی و روحی اوست.
وی با اشاره به اینکه پیشنهاد حضور دختران دانش‌آموزان ازدواج کرده در مدارس عادی دارای جوانبی است که باید بیش‌تر بررسی شود، گفت: البته این بحث باید کارشناسی بیشتری شود. نمی‌توانیم بدون سنجش جوانب آن، تقاضای برداشتن قانون را داشته باشیم.
همیز تصریح کرد: معتقد هستم از سن ۱۴ سال به بالا در مقاطع تحصیلی می‌توان آموزش نقش مادری از تولد تا هفت سال را به راحتی انجام داد. این تفکر را نیز باید نهادینه کنیم که ازدواج فقط یک رابطه عاشقانه نیست؛ برعکس آنچه که در سبک زندگی غربی، ازدواج را فقط یک رابطه عاشقانه تعریف می‌کنند، ازدواج پرورش نسل بالنده برای آینده کشور است یعنی یک مسئولیت است.
وی ادامه داد: این آموزش در مدارس باید داده شود که ازدواج به عنوان مسئولیت نگریسته شود. افق دیدی برای نقش مادری و نقش پدری و اینکه قرار است چه نسلی به جامعه ارائه دهند، مشخص شود. آن گونه که خداوند در آیه ۲۱ سوره روم می‌فرماید: «وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ».
این کارشناس امور تربیتی با تأکید بر اینکه آموزش و توامندسازی روحی و جسمی در امر ازدواج مقدمه اصلی در دوران دبیرستان است، خواستار پایش و اجرای طرح حضور دختران دانش‌آموز ازدواج کرده به صورت محدود در نقطه‌ای از شهرها شد و خاطرنشان کرد: هنوز در این زمینه تجربه‌ای نداریم و باید بازخوردهای آن را در مناطق و در شهرهای مختلف ببینیم. زیرا گاهی اوقات این قدر تصور دختران و پسرانمان از ازدواج، ابتدایی است که با کم‌اطلاعی، سختی‌های ازدواج را تاب نمی‌آورند و رها می‌کنند که شاید بازخورد بدی هم داشته باشد.
وی افزود: بنابراین، چنین کاری در الگوهای کوچک‌تر باید امتحان شود و بدون تحقیق نمی‌توان به صورت عمومی در کشور اجرا کرد. پس اگر آموزش‌های لازم داده شود، خود دانش آموزان آمادگی پذیرش مسئولیت ازدواج را کسب کنند، آن وقت، ازدواج‌ها معنادار می‌شود. البته باید توجه داشت که خانه‌داری و همسرداری در کنار درس خواندن توان جسمی و روحیه مضاعفی را می‌طلبد که نباید از نظر دور بماند.
