تاریخ انتشار۲۰ دی ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۱۰
کد مطلب : 533901
یادداشت||

اميركبير؛ احیاگر دین و  مذهب 

بيستم دي ماه مصادف است با شهادت میرزا محمد تقی‌خان فراهانی مشهور به  اميركبير ، ماه بي بدیل تاريخ ايران ، مردي با آرمانهاي متعالی ، احیاگر سنت های دینی و ملی ، پيشقراول مبارزه با استعمار، استبداد و خرافات ، كه حدود صد و هشتاد سال پيش به عنوان صدراعظم ايران درخشيد و در طول سه سال و سه ماه دوره صدارتش در راه آبادانی کشور، اقدامات ارزنده ای را پایه گذاری کرد.
اميركبير؛ احیاگر دین و  مذهب 
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب،محمد مهدی مومنی ها دبیرکل بنیاد تکریم ادیان و مذاهب در یادداشتی به مناسبت شهادت امیر کبیر نوشت:امیرکبیر به لحاظ مذهبی، فردی مقید و معتقد بود. او مذهب تشیع را که مذهب رسمی کشور بود، حرمت می‌گذاشت و احترام علمای دین را محفوظ می‌داشت ولی با برخی از رفتارهای به ظاهر دینی در جامعه که رنگ خرافه و کهنه‌پرستی داشت مخالف بود و با آن مقابله می کرد.

امیرکبیر چند مسجد و مدرسه دینی ساخت؛ از جمله مدرسه شیخ عبدالحسین در بازار تهران. ساختمان امام‌زاده زید تهران را بنا کرد و طی یک دستور چاپخانه‌ها را از چاپ آیات قرآنی بر کاغذهای باطله منع کرد تا مبادا به قرآن اهانت گردد. همچنین دردوره صدارت امیرکبیر، میگساری ممنوع شد و مجازات‌های سختی برای قانون‌شکنان در نظر گرفت.

توجه به علم و ادب و فراهم آوردن محیط لازم برای گسترش دانش، نخستین برنامه برای بالا بردن فهم و درک مردم است. آنچه از امیرکبیر، چهره ای روشن فکر و اندیشمند ساخته، توجه او به علم و فرهنگ بوده است. او در عصری که کتاب، مهم ترین وسیله دانش اندوزی و تولید اندیشه بود، دست به ابتکارهایی زد که ارزش آنها را امروزه به خوبی می توان دریافت.

امیرکبیر در دوره صدارتش، اصلاحاتی را در زمینه‌های آموزشی، اجتماعی و سیاسی ایران آغاز کرد. وی دارُالفُنون را بنیان نهاد، مسجد و مدرسه دینی ساخت و بست نشینی در بیوت علما را محدود و شورش بابی ها را سرکوب کرد. 

اميركبير به دليل عشق عميق به استقلال و آزادي و اقتدار ملت مسلمان ايران و داشتن روحيه اصلاح گرایانه ، زماني به فرياد دادخواهي ملت مظلوم لبيك گفت، كه مي‌رفت تمامي ثروت و عزت كشور براي هميشه در كام جهنمي استعمار و استكبار جهاني بلعيده شود. زمانيكه دربار فاسد پادشاهي و رجال سياسي سر سپرده، علناً سنگ بندگي طاغوت‌هاي شرق و غرب را به سينه مي‌زدند و حتي كوششي در اختفاي بندهاي اسارت و يوغ بندگي و بردگي خويش نمي ‌نمودند. 

اميركبير در برابر دشمنان دين و مجريان سياست استعماري، يك تنه قيام كرد و صورت استكبار و عمّال داخليش را به خاك ماليد.اقدامات امير کبير در زمان صدارت يکي از اقدامات وي ايجاد نظم در جامعه بود ؛ در پي نظمي که او در جامعه برقرار کرد، کمتر ظالمي قادر بود بر بيچارگان فقير تعدي کند، دزدي و هرزگي و شرارت را درجامعه به حداقل رسانيد.

وي جهت بسط عدالت، محاکم شرع را به علماي صالح سپرد، رسم شکنجه را برانداخت و با نوآوري در عرصه سياست، سعي کرد مردم را با علوم جديد آشنا سازد.او مايه کوبي آبله را اجباري ساخت و هر کس از بيماري آبله مي مرد، بستگان او را پنج تومان جريمه مي کرد.ايجاد چاپارخانه براي مرسولات پستي از ديگر اقدامات امير بود.

ايجاد ميدان توپخانه و عمارت آن و همچنين سبزه ميدان تهران، که قبلاً محل اعدام افراد خاص بود نيز، از ديگر کارهاي عمراني وي به شمار مي آيد.نکته جالب توجه در تيزبيني امير، ساختن خانه براي مردم بود ، او دويست خانه در بيرون شهر بنا کرد.تاسيس مدرسه دارالفنون و راه اندازي نخستين روزنامه در ايران به نام وقايع اتفاقيه، دو گام بزرگ ديگر امير بود، ايجاد کارخانه هاي پارچه بافي، شکر ريزي، چيني و بلورسازي، کاغذ سازي، چدن ريزي و فلزي از ديگر کارهاي مثبت امير بود.امير کبير اين مرد نامدار در دوران صدارت خويش اقدامات بسياري را براي ملت و کشور خويش انجام داد.آنچه همواره نام امير كبير را در نهضت علم و دانش ماندگار خواهد كرد، همانا تأسيس مدرسه دارالفنون به سبك جديد و استخدام معلمين و استادان خارجي است كه در كنار آنها اساتيد برجسته ايران هم بودند و تدريس مي‌كردند.

گرچه بعد از تأسيس اين مدرسه آنچه اميركبير در زمان حياتش در نظر داشت محقق نشد و حسودان اميركبير چون ميرزا آقاخان نوري سلطه و نفوذ يافتند و اغراض و اميالشان را در اين امر مهم دخالت دادند، از جمله بردن صد نفر شاگرد از شاهزادگان به نزد ناصرالدين شاه تا در اين مدرسه تعليم يابند. افسوس كه يك روز پس از عزل اميركبير، معلمان فرنگي وارد تهران مي‌شوند و گويي او را در حال توقيف ملاقات مي‌كنند. ميرزا آقاخان نوري با وجود آمدن معلمان از فرنگ، هنوز سعي در تعطيلي دارالفنون داشت كه ناصرالدين شاه مخالفت مي‌كند.

سرانجام دشمني امثال آقاخان نوري و مهدعليا و... و ناداني ناصرالدين شاه باعث شد تا در 20 محرم 1268 هجري قمري، اميركبير از صدارت معزول شود و در 25 محرم از امارت نظام و از تمام مشاغل دولتي بركنار گردد و چند روز بعد به كاشان تبعيد شود.

سرانجام به فرمان ناصرالدين شاه به دست حاج عليخان مراغه‌يي معروف به حاجب‌الدوله در حمام فين كاشان به لقاء حق رسید. امير را روز بعد از شهادت در قبرستان «پشت مشهد» كاشان پهلوى  قبرحاج سيد محمدتقى نامى به خاك سپردند. چند ماه بعد، به پايمردى همسرش عزت الدوله كالبد اميركبير را به كربلا حمل كردند و در اتاقى كه در آن به سوى صحن امام حسين(ع) باز مى شود به خاك سپردند. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

انتهای پیام/
 
https://taghribnews.com/vdciupawzt1ap32.cbct.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی