نگرانی مسلمانان روهینگیا پس از جنایت قتل امام جماعت مسجدی در هند
پس از قتل امام جماعت مسجد «گورگان» در شهر «نوح» هند، تعدادی از مسلمانان روهینگیا بازداشت شده و بقیه در ترس و نگرانی از عاقبتشان زندگی می‌کنند.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، پس از تنش‌ها و خشونت‌ها در پی قتل امام جماعت مسجد «گورگان» و حمله به املاک و عبادتگاه‌های مسلمانان شهر «نوح»، مسلمانان روهینگیا با تهدیدها و ترس‌های جدیدی مواجه شده اند.
«محد عبدالله»، دانشجوی 32 ساله روهینگیا که نوح را ترک کرده، احساس می کند که جامعه او نفرین شده است. او می‌گوید: «هر جا برویم به خاطر مسلمان بودنمان، مورد آزار و اذیت قرار می‌گیریم.»
یک پناهجوی دیگر روهینگیا که به دلیل خشونت‌های جمعی منطقه خود را ترک کرده بود، گفت: «نمی‌توانم به شما بگویم کجا هستم، اما نوح را با ترس از حملات، ترک کرده‌ام.»
«محمد علم» از کمپ پناهندگان در نوح، نیز نگران است که پلیس در مورد پسر 21 ساله‌اش، «محبوب رحمان»، کارمند ابتکار توسعه و عدالت داجی، چه خواهد کرد. ماموران، رحمان را در 4 آگوست از دفترش بردند و از آن زمان دیگر برنگشته است.
دولت «هاریانا» تصمیم گرفته خانه‌ها و مغازه‌های مردم محلی را با بولدوزر تخریب کند و این در حالی است که روهینگیا نیز به همین سرنوشت دچار شده است. اردوگاه‌های روهینگیا در روز 3 آگوست با بولدوزر تخریب شد.
روهینگیا عمدتا پناهندگان مسلمان از ایالت «راخین» هستند که به دلیل آزار و اذیت مذهبی توسط دولت میانمار در سال 2017 از وطن خود گریختند. بیش از 16 هزار پناهجوی روهینگیا دارای گواهی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) در هند ساکن هستند. دولت تخمین می‌زند که حداقل 40 هزار روهینگیا در سراسر هند حضور دارند.
«صابر کیاو مین» (Sabber Kyaw Min)، بنیانگذار ابتکار حقوق بشر روهینگیا مستقر در هند، دهلی نو، گفت: «با توجه به خشونت اتفاق افتاده در نوح، جامعه ما دوباره مورد انتقاد قرار گرفته است. روهینگیا از سال 2014 در نوح زندگی می‌کند و در تمام این سال‌ها حتی یک بار یکی از اعضای جامعه ما مرتکب جنایت نشده است.»
مین توضیح داد که خشونتی که روی داد، نه تنها هندی‌ها، بلکه روهینگیا را نیز متزلزل کرده و گفت: «اگر مسلمانان هند در امان نیستند، ما روهینگیایی‌ها چگونه می‌توانیم در امان باشیم؟»
در 24 ژوئیه جوخه ضد تروریسم «اوتار پرادش» به سکونتگاه‌های پناهندگان روهینگیا در «ماتورا»، «علیگر»، «میروت» و سایر نقاط این ایالت هجوم برده و بیش از 70 نفر از جمله زنان و خردسالان را دستگیر کردند. در 19 ژوئیه نیز بیش از 270 پناهجوی روهینگیا مورد شلیک گلوله قرار گرفتند که ظاهرا باعث مرگ یک نوزاد شد.
در همین راستا 47 مدافع، محقق و فعال، نامه‌ای به دولت هند ارسال و درخواست کردند که همه بازداشت شدگانی را که پناهجو هستند یا توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به عنوان پناهنده شناخته شده و به طور خودسرانه در مناطق مختلف کشور نگهداری می‌شوند، آزاد کرده و از دستگیری خودسرانه آنها خودداری کنند.
