معاون اقتصادی وزیر خارجه: وزارت خارجه باید به تجارت خارجی ثبات دهد
معاون اقتصادی ظریف گفت: یکی از مشکلات این بود که ما برای رفع نیازهای خود بویژه در حوزههای صنعتی همه تخم مرغهای خود را در سبد تجارت با اروپا گذاشته بودیم. خب تحریمهای امریکا ادامه این روند را مشکل کرد.
اشتراک گذاری :
غلامرضا انصاری، معاون اقتصادی وزیر خارجه گفتگویی با روزنامه ایران انجام داده است که مهمترین بخشهای آن در ادامه آمده است.
- یکی از کارهای وزارت امور خارجه این است که به تجارت خارجی ثبات دهد. ایجاد این ثبات از طریق موافقتنامهها انجام میشود. یکی از برنامههای وزارت خارجه تمرکز در موافقتنامههای تجارت ترجیحی است.
- یکی از مشکلات این بود که ما برای رفع نیازهای خود بویژه در حوزههای صنعتی همه تخم مرغهای خود را در سبد تجارت با اروپا گذاشته بودیم. خب تحریمهای امریکا ادامه این روند را مشکل کرد و وقتی بحث تحریمها و خروج امریکا از برجام پیش آمد، این مشکلات کاملاً تشدید شد.
- ما بویژه در 3 الی 4 سال اخیر بر تغییر ساختار تجارت خارجی متمرکز شدیم و بخش عمدهای از تجارت خود را متوجه کشورهای حوزه شرق نمودیم.
- بیش از 85 درصد تجارت ما به شرق و همسایگان گرایش یافته است و بیش از 47 درصد تجارت ما با منطقه انجام میشود. به رغم تحریمها بیش از 120 کشور در سال 98 هدف صادرات ایران و بیش از 110 کشور مبدأ واردات ایران بودند.
- «اینستکس» سازوکاری پیشنهادی براساس تعهدات طرف اروپایی بود تا ما در برجام بمانیم و به تعهدات خود عمل کنیم. قرار بود ما بتوانیم از مزایای اقتصادی برجام برخوردار شویم؛ اما متأسفانه اروپاییها نتوانستند به تعهدات خود چه به علت فشارهای شدید امریکا چه به علت فقدان یک اراده بسیار قوی برای مقابله با فشارهای امریکا عمل کنند.
- سیستم بانکی و اقتصاد بینالملل اسیر دلار امریکاست. بنابراین ما باید طوری سیاست خود را تنظیم کنیم که از اسارت بیرون بیاییم و بتوانیم این سیستم را دور بزنیم. ما داریم این کار را میکنیم. دنیا هم در تلاش است تا این کار را بکند. بیش از چندین سال است که ایران در این زمینه بسیار متبحر شده است. امروز برای ما تحریم ممنوعیت نیست بلکه هزینه است. ما داریم از فرصتهای دنیا استفاده میکنیم. امروز هیچ کالایی در دنیا نیست که برای ما قابل دسترس نباشد. حتی اگر در امریکا و کانادا تولید شود. وقتی پول داشته باشید میتوانید کالا را به داخل کشور برسانید. اما هزینه بالا میرود. پس باید تمام تلاشمان این باشد که هزینههای خودمان را پایین بیاوریم.
- نقل و انتقالات بانکی بهصورت رسمی خیلی مشکل است ولی ما این کار را از طریق غیررسمی انجام میدهیم. روش کالا به کالا هم امروز در کشور اجرا میشود. تقریباً میتوان گفت که همه کشورهای طرف تجاری ما از آن استقبال میکنند. کشورهایی که ما به آنها مراجعه میکنیم قبلاً به ما کالایی را میفروختند اگر امروز از آنها نخریم بشدت ضرر میکنند. ما میگوییم که اگر میخواهید این کالا را به ما بفروشید و همچنان ما بازار شما باشیم راه آن این است که جنس مورد نیازتان را ما تأمین کنیم. ما از طریق تهاتر میتوانیم در چرخههای تولید هم قرار گیریم.
- سند همکاری ایران و چین یک شاهکار سیاسی – اقتصادی است. چرا؟ ببینید واکنش دشمنان ما مانند امریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی در برابر این سند چه بود؟ خیلی ساده است. منویات و ذهنیتشان هم روشن شد. غربیها به سرکردگی انگلوساکسونها بهدنبال فشار بر ایران برای: 1) عدم پیشرفت و 2) افتادن به روزمرگی هستند. این دو خطر جدی برای ایران است. مبتلا شدن به روزمرگی و ندیدن تحولات منطقه و جهان و دچار روزمرگی شدن، نتیجهاش عدم توسعه است. این سند همکاری درست ضد این دو اتفاق است و عصبانیت آنها هم دقیقاً به همین دلیل بود.
- این سند بسیار متوازنی است که فعلاً در حال آماده و نهایی شدن در طرف ماست. این سند همکاری در طول مذاکرات ممکن است خیلی تغییر شکل پیدا کند که باید منتظر باشیم تا مذاکرات آن آغاز شود.
- من فکر میکنم کسانی که کتابهایی که در مورد تحریمها نوشته شده را خوانده باشند، میدانند بخش عمدهای از سازوکاری که امریکاییها برای فشار به ایران بهکار گرفتهاند، براساس اطلاعاتی است که از داخل کشور ایران جمعآوری میشود. اینکه من مصاحبه کنم و هر روز بگویم که ما داریم چکار میکنیم و چگونه تحریمها را دور میزنیم یک اشتباه است. ما نمیتوانیم درباره خیلی از کارها توضیح دهیم و نخواهیم گفت.