نيم ميليارد دلار هزينه روزانه عمليات نظامي عليه ليبي
موسسه هريتيج در مقالهاي با موضوع بررسي فعاليتهايي كه آمريكا بايد بعد از ايجاد درگيري در ليبي انجام دهد به هزينه بالاي عمليات نظامي اشاره كرده و مينويسد: عمليات تقريبا بيش از نيم ميليارد دلار در هر روز هزينه ميبرد.
اندیشكده "هریتیج” در مقالهای به قلم دكتر "جیمز كارافنو” جانشین سردبیر "موسسه مطالعات بینالمللی” (Kathryn and Shleby Cullom) و سردبیر "مركز مطالعات خارجی” (Douglas and Sarah Davis) و "جیمز فیلیپ”، به بررسی فعالیتهایی كه آمریكا باید بعد ازحمله نظامی به لیبی انجام دهد پرداخته و مینویسد: رئیس جمهور، نیروهای آمریكا را در لیبی درگیر كرده است. در حال حاضر سوال این است كه گام بعدی چیست؟ رئیس جمهور باید خط مشیای شفاف و معین اتخاذ كند. بهترین گزینه، حداقل كردن تعهدات نیروی نظامی ایالات متحده، مراقبت از منافع جمعیت غیرنظامی لیبی و محدود كردن بسط تروربسم و عدم ثبات در منطقه است. رئیس جمهور و كنگره باید فعالیتهای زیر را در پیش بگیرند:
*اجتناب از انحراف از ماموریت نخست و مهمتر از همه، رئیس جمهور باید بهطور شفاف عملیات ایالات متحده در لیبی و منافع آمریكا را مشخص كند. نه بیان اینكه امریكا در حال كمك به "مراقبت از غیر نظامیان” است ضروری است و نه اظهار اینكه نیروی زمینی آمریكا بهكار گرفته نخواهد شد. اظهار اینكه آمریكا بهدنبال تغییر رژیم نیست، گویای واقعیت امر نیست. اظهار شفاف هدف، برای اجتناب از انحراف در ماموریت -گسترش تعهدات در پشت هدف اصلی ماموریت_ حیاتی است.
*اهداف آمریكا عملیات نظامی طولانی مدت را توجیه نمیكند ایالات متحده مداخله نظامی خود را با این اهداف مشروعیت بخشیده است: محاكمه معمر قذافی، جلوگیری از تبدیل كشور به پایگاه تروریسم، جلوگیری از یك بحران انسانی و موجی از مهاجرت كه میتواند موجب تضعیف متحدین اروپایی شود و جلوگیری از گسترش جنگ داخلی به ملل همسایه. با این حال این اهداف برای تامین منافع آمریكا و توجیه عملیات طولانی توسط نیروهای ایالات متحده كفایت نمیكند. حتی در این شرایط هم صحه گذاشتن بر عملیات نظامی گستردهتر، بدون دركی دقیق از هدف و حوزه آنها دشوار است.
*كنگره و كاخ سفید باید به اجماع برسند در هر عملیات نظامی، طرحهای اولیه هرگز بعد از اولین برخورد تصویب نمیگردد. این مسئله چند ساعت بعد از رای شورای امنیت سازمان ملل مشاهده شد. زمانیكه قذافی سعی كرد كه فعالیت نظامی را با اعلام آتشبس به انحصار خود در آورد. طراحان نظامی باید به طراحی بدیلهای مختلف و سناریوهای گوناگون بپردازند. بهطور مثال، اگر رژیم قذافی سقوط كند آمریكا چه كاری باید انجام دهد؟ اگر قذافی حملات تروریستی علیه آمریكا و یا كشورهای متحد راه بیندازد آمریكا چه كاری میتواند بكند؟ كابینه فرصت زیادی برای توسعه چنین طرحهایی داشته است و باید رهبران را در كنگره در مورد این طرحها آگاه سازد تا مشخص گردد آیا بهكارگیری نیروهای نظامی در حال حاضر یا در آینده لازم است؟ كنگره و كاخ سفید در حال حاضر و نه بعد از اینكه رئیس جمهور از مرحله بعدی بهكارگیری نیروها خبر داد باید به اجماع برسند.
*حمایت از اپوزوسیون عاری از تروریسم ایالات متحده بیش از این نباید به شناسایی حكومت در لیبی بپردازد. محدود كردن توان نیروهای نظامی قذافی همواره از عهده نیروهای نظامی ائتلافی حامی آمریكا ساخته بوده است. سوال این است كه بعد از آن چه میشود؟ اگر آمریكا و سایر ملل ذینفع به دنبال اجتناب از یك درگیری طولانی مدت هستند، با تشخیص یك اپوزوسیون مشروع كه عاری از ننگ تروریسم باشد و حمایت ار آن، میتوانند موفقیت را كسب كنند.
*حمایت از اپوزوسیون كم هزینهتر از درگیری طولانی مدت است هنوز خیلی زود است كه تعیین شود آیا اپوزسیون باید با منابع كافی مورد حمایت قرار گیرد و برای ایجاد آشوب در طرابلس پشتیبانی شود یا اینكه صرفا حمایتی در حدی كه اپوزسیون بتواند از خود دفاع كند. هر كدام از این دو گزینه كمخطر و كمهزینه هستند و نسبت به درگیری طولانی مدت آمریكا در لیبی قابل كنترلتر هستند. با این حال حمایت از اپوزسیون شامل گسترش توان آن برای حكمرانی، تهیه كالا و خدمات و بازسازی اقتصادی لیبی میشود. بدین طریق، همچنانكه معترضین اقتدار خود را در كشور گسترش میدهند باید بتوانند به گونهای رفتار كنند كه نشاندهنده مراقبت و حمایت از غیر نظامیان باشد گزینهای بهتر از تحمیل یك تغییر رژیم سریع كه ممكن است منجر به هرج و مرج شود و مردم را بهخطر اندازد. حمایت از اپوزسیون نیاز به ایجاد تغییر در رای شورای امنیت سازمان ملل در مورد منع هرگونه مسلح شدن در لیبی دارد. در ضمن آمریكا باید به تلاش خود در جهت جدا كردن رژیم قذافی به هر طریق ممكن از هدفی كه روزی آن را برای ایجاد یك ائتلاف مستحكم برسركار آورده ادامه دهد.
*شورای همكاری خلیج فارس در امور مالی كمك كند همسایگان لیبی بیش از هر كسی از در قدرت ماندن قذافی ضربه میخورند؛ حكمرانی آشوب و هرج و مرج در كشور و اینكه بخشهایی از لیبی تبدیل به پناهگاه امن تروریستها شده است. آنها باید عمده هزینهها و مسئولیت حمایتها را تقبل كنند. خوشبختانه انگلستان و فرانسه با حمایت دانمارك، نروژ، اسپانیا و تعدادی از كشورهای عربی بخش عمدهای از حمایت هوایی را تقبل كردهاند. اعضاء ثروتمند شورای همكاری خلیج فارس- اولین ارگان بین المللی كه خواستار عملیات نظامی در لیبی شد- باید حداقل اگر هواپیماهای جنگی خود را نمیفرستند، در امور مالی عملیات كمك كنند.
*قذافی بهدنبال انتقام است اگر قذافی در قدرت باقی بماند حتما بهدنبال انتقام علیه دشمنان یا تحصیل مجدد تكنولوژی سلاحهای كشتار جمعی برخواهد آمد. همچنین القاعده، همانطور كه همیشه بوده، از كشور لیبی بهعنوان زمینهای برای بازآفرینی تروریسم استفاده میكند. آمریكا باید آماده باشد كه با تروریستهایی كه به دنبال وارد كردن غیرقانونی نیروهای جنگنده به لیبی یا تجهیز و حمایت از قذافی هستند برخورد كند.
* بدهكاری ۱۰ میلیارد دلاری پنتاگون اگر یك نكته وجود داشته باشد كه باید از این پدیده آموخت، محتاط بودن در مورد آن چیزی است كه در آینده ممكن پیش آید. این مورد سومین درگیری نامتقارنی است كه ایالات متحده طی یك دهه در آن درگیر شده است. كنگره و كابینه باید به دقت تاثیر این عملیات را بر آمادگی و مدرنیزاسیون مورد توجه قرار دهند. با برخی از تخمینها عملیات تقریبا بیش از نیم میلیارد دلار در هر روز هزینه میبرد. پرداخت برای چنین عملیاتهایی از امكان انجام سایر عملیاتها میكاهد. چون كنگره نتوانست بودجه دفاعی سال مالی ۲۰۱۱ را بگذراند، پنتاگون در این سال با بدهكاری در حدود ۱۰ میلیارد دلار در این سال روبهرو خواهد بود. این عملیات وضعیت را بدتر میكند. بهعلاوه بسیاری كسریهای بیشتری را در بخشهایی كه رهبری این عملیات را ممكن میسازد پیشبینی میكنند. با توجه به روبهرو بودن با شرایط هرج و مرج و عدم اطمینان در آینده در منطقه خاورمیانه و سایر الزامات دفاعی جهانی، در حال حاضر زمان مناسب برای خلع سلاح نیروها نیست.
*درگیری محدود طولانی هیچ دكمه جادویی برای حل مشكل لیبی وجود ندارد. هیچ گزینهای بدون خطر نیست. با این حال كابینه و كنگره باید محتاطانهترین راه را برگزینند و تشخیص دهند كه حفاظت از منافع آمریكا و اجرای نقشی مثبت در منطقه نیازمند درگیری محدود اما طولانی است.
