برخی تحلیلگران و رسانه ها در آمریکا اعتقاد دارند ۲ سال و نیم ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» به اندازه ای سرشار از دروغ و اطلاعات نادرست بوده است که حتی متحدان واشنگتن هم اتهام های وی علیه تهران را باور ندارند.
اشتراک گذاری :
به گزارش سرويس ساير رسانه ها خبرگزاری تقریب به نقل از خبرگزاري ایرنا:
یکی از آخرین توئیت هایی که «دونالد ترامپ» در مورد ایران منتشر کرده است به نتایج سفر «شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن مربوط می شود. رئیس جمهوری ایالات متحده در این پیام موضعی متفاوت از قبل گرفت. در حالی که ترامپ تا پیش از این از تمایل خود برای مذاکره با ایران سخن می گفت اما پاسخ تهران در کنار واکنش های جهانی به تحولات منطقه به گونه ای بود که کاخ سفید اکنون نسبت به خط مشی های خود چار تردید شده است.
ترامپ در پیام توئیتری خود ضمن تقدیر از تلاش دیپلماتیک ژاپن، زمان را برای دستیابی به توافق با ایران نامناسب ارزیابی کرد و اظهار داشت که «من احساس می کنم که حتی فکر رسیدن به توافق خیلی زود است. آنها آماده نیستند، و ما هم آماده نیستیم».
با این حال تحلیلگران مسائل بین المللی چالش های ترامپ را فراتر از این موضوع می دانند و تغییر تاکتیکی وی در قبال ایران را نوعی عقب نشینی می دانند. با توجه به فشار حداکثری که کاخ سفید علیه تهران به کار گرفته است، رئیس جمهوری آمریکا تصور می کرد ایران با گوشه چشمی که از طرف نخست وزیر ژاپن نشان داده می شود، عقب نشینی می کند.
رئیس جمهوری آمریکا در چند ماه اخیر و پس از خروج از برجام، معافیت مشتریان نفت ایران را تمدید نکرد؛ حوزه های نفت، پتروشیمی و بانکی را هدف سخت ترین محدودیت ها قرار داد و بر تحرکات نظامی خود در منطقه خلیج فارس افزوده است. کاخ سفید فکر می کرد این پیام ها ایران را به توافقی سریع با واشنگتن متمایل می سازد.
حال آنکه بنا بر اظهارات مقام‌های ارشد کشورمان هیچ حسن نیتی از سوی طرف آمریکایی دیده نمی‌شود و نمونه آن نوع برخورد ترامپ با توافق برجام بوده است. ایران تعهد یک جانبه به برجام را برای حفظ آن کافی نمی‌داند؛ به عبارت دیگر ادامه اجرای توافق هسته‌ای و برقراری هر گونه تماس دوباره میان تهران و واشنگتن وقتی ممکن خواهد بود که دولت آمریکا به تعهدات برجامی خود پایبند شود و تحریم‌ها علیه تهران را رفع نماید. ترامپ و پیچیده سازی شرایط خلیج فارس
پاسخ دلسرد کننده‌ای که در سفر مقام ژاپنی از تهران برای رئیس جمهوری آمریکا ارسال شد کاخ سفید را نسبت به کارآمدی رویکردی که تاکنون در پیش گرفته است مردد ساخت. علاوه بر این وی قادر به اتخاذ رویکردهای جنگی نیز نیست زیرا نسبت به پیامد و هزینه‌های آن آگاه است. از طرف دیگر در حوزه داخلی هم ترامپ با چالش‌هایی عمیقی دست و پنجه نرم می کند و هنوز نتوانسته است مخالفان خود به ویژه دموکرات‌ها را در زمینه سیاست‌های تجاری، مهاجران و دخالت روسیه در انتخابات توجیه و ساکت کند.
اما مهمترین چالش های ترامپ در این پرونده در عرصه بین المللی نهفته است. روزنامه «واشنگتن پست» هم اعتقاد دارد دونالد ترامپ خود را در پرونده ایران در گوشه‌ای گیر انداخته است. ترامپ بی پروا خود را به گوشه خلیج فارس برده و اگرچه مدعی است که جنگ با ایران را نمی‌خواهد اما رفتارهای تحریک کننده‌ای را انجام می‌دهد که باعث افزایش سطح تنش‌ها در خلیج فارس شده است.
نشریه «اسلیت» نیز جایگاه ترامپ در پرونده ایران را ضعیف ارزیابی کرد و عنوان داشت بی اعتباری دولت آمریکا مانعی بزرگ بر سر راه کاخ سفید در اتخاذ رویکرد مورد علاقه ترامپ در خلیج فارس است.
با این حال وی در بیش از دو سال ریاست جمهوری، به اندازه‌ای ادعاهای نادرست را بیان کرد که باعث فاصله گرفتن متحدان واشنگتن شده است. از آنجا که وی برای اعمال فشار بیشتر و یا حتی اقدام نظامی علیه ایران نیاز به همکاری و حمایت دیگر کشورها است باید اسناد و شواهد قابل اتکا تری را در اختیار داشته باشد. ترامپِ دروغگو اعتبار ندارد
مشکل رئیس جمهوری آمریکا آن است که کسی حرف‌های دولت ترامپ را باور ندارد و وی در عرصه‌های جهانی اعتباری ندارد. روزنامه «نیویورک تایمز» در گزارشی عنوان داشت اگرچه دونالد ترامپ اتهاماتی را علیه ایران مطرح می سازد اما او همزمان یک مشکل اساسی دیگر نیز دارد که آن نبود اعتبار است.
سنجش و قبول اعتبار دونالد ترامپ که به عنوان یک رئیس جمهوری دروغ گو و بحران زا معروف است، بسیار دشوار است.
طبق تحلیل این روزنامه آمریکایی، ترامپ در مورد انفجار اخیر دو نفتکش، ایران را متهم اصلی می‌داند اما سوال این است که آیا همه با این خوانش رئیس جمهوری آمریکا موافق هستند. در واقع متهم سازی دیگر کشورها به انجام اقدام خصمانه، چالش های بزرگی را برای رئیس جمهوری در داخل ایالات متحده و در عرصه جهانی به همراه دارد. رئیس جمهوری باید در هر دو جایگاه تردیدهای بسیاری را رفع کند. اما سنجش و قبول اعتبار یک رئیس جمهوری که به عنوان فردی دروغ گو و بحران زا معروف است، بسیار دشوار است.
در این چارچوب نمی‌توان به ترامپی اعتماد کرد که در دو سال و نیم ریاست جمهوری اظهارات اشتباه و گمراه کننده زیادی را در مورد خود و گذشته مالی، دشمنان، خانواده و سیاست‌ها و تعاملاتش با کارکنان بیان کرده است؛ او یک دروغگو شناخته می شود.
تارنمای نشریه «دیلی بیست» هم در گزارشی به این موضوع پرداخت که کشورهای جهان نسبت به اتهامات ترامپ علیه تهران تردید دارند زیرا کاخ سفید مدت‌ها است که رویکرد مخاصمه آمیز را در مقابل ایران اتخاذ کرده است. ایالات متحده می‌خواهد جهان را متقاعد سازد که ایران مسئول حوادث در خلیج فارس و دریای عمان است اما تحلیلگران می‌گویند ایجاد ائتلافی که بتواند ایران را به خاطر این تحولات سرزنش کند مزورانه خواهد بود.
اما بر اساس این تحلیل، نکته آن است که برخی متحدان آمریکا هم دولت ترامپ را برای ایجاد تنش‌های کنونی مورد انتقاد قرار می‌دهند و به همین دلیل نسبت به رویکردهای کاخ سفید در مورد تهران بدبین و نگران هستند. «پاتریک شاناهان» وزیر دفاع آمریکا اگرچه از ایجاد یک اجماع بین المللی علیه ایران سخن می‌گوید اما متحدان آمریکا مخصوصاً در اروپا پیام‌های متناقضی صادر می‌کنند. برخلاف بریتانیا که از همراهی کامل با واشنگتن سخن می‌گوید، دولت آلمان اسناد و شواهد مورد ادعای کاخ سفید را ناکافی دانست.
بی اعتمادی به واشنگتن باعث شده است تا کشورها تردیدهای جدی را نسبت به ادعاهای کاخ سفید داشته باشند. بر پایه گزارش نیویورک تایمز، به اعتقاد «ای. مکلاوفلین» از مدیران سی. آی. ای در خلال جنگ عراق، مشکلات اکنون بیشتر و چند وجهی شده است از یک طرف مردم همیشه به درستی نسبت به گزارش‌های دستگاه‌های اطلاعاتی مظنون هستند زیرا آن را دقیق نمی‌دانند؛ اما نبود اعتبار در افکار عمومی مهمترین چالش برای دولت است که در اقدامات و سیاست‌های خود تناقضات بسیاری را نشان می‌دهد.
بنا بر تحلیل نیویورک تایمز علت عمده این بی اعتمادی به ماجرای اشغال عراق در دوره ریاست جمهوری جورج بوش و ناتوانی وی در پیدا کردن سلاح کشتار جمعی در این کشور باز می‌گردد. به اعتقاد تحلیلگران اینها ادعاهایی بودند که موجب آسیب دیدن اعتبار دستگاه‌های اطلاعاتی و سی. آی. ای در آمریکا شده است.
«جین پساکی» یکی از مقام‌های حوزه ارتباطات کاخ سفید در دوره «باراک اوباما» نیز بر این باور است که اعتبار ترامپ همچون فروشنده روغن مار است که برای فروش کالای مورد نظر خود خیلی تلاش می کند و هر تبلیغی را انجام می‌دهد اما این کار نه تنها برای وی سود و سرمایه‌ای نمی‌آورد بلکه اعتماد افکار عمومی را به همراه ندارد. حال اگر این فرد هر سخنی را بگوید کسی حرف وی را باور نمی‌کند.
