ماجرا از این قرار بوده است که سازمان «زیباسازی شهر تهران»، زیرمجموعه شهرداری پایتخت اقدام به انتشار یک تبیلغ خاص در اماکن عمومی و ایستگاه های مترو سطح شهر کرده که با واکنش منفی زیادی از طرف عموم جامعه مواجه شده است.
«زنان چهره شهر را تغییر می دهند» این جمله تبلیغاتی شهرداری است که همراه شدنش با مجموعه ای از رنگ ها و خط خوردن رنگ مشکی در انتهای آن موجب عصبانیت اکثریت زنان و مردان شهر شده است. اکثر منتقدان بر این باورند که نگاه ابزاری به زنان و شی انگاری آنان موجب تولید این چنین تبیلغاتی می شود و گویا شهرداری که دیگر خبری از ساخت و ساز و انجام پروژه های بزرگ در آن نیست، به زیبا سازی شهر به واسطه زنان روی آورده است. این نگاه جنسیت زده و ابزاری به زن اما در دوران مسئولیت کسانی به چشم می آید که در سال های متمادی بعد از انقلاب مدعی آزادی و احترام به حقوق زنان بوده اند و امروز با انتشار تبیلغات جنسیت زده و ابزارانگارانه، ماهیت واقعی تفکر خود را به نمایش می گذارند.
از طرف دیگر و فارغ از نگاه ابزاری به زنان، خط خوردن رنگ مشگی در این تبلیغ را اکثرا توهین علنی به چادر و رنگ عزای سیدالشهدا تعبیر کرده اند. زنان قرار است مانند سازه های شهرداری وظیفه زیبا کردن چهره شهر را بر عهده بگیرند و در این راه شهرداری برای آنان چارت رنگ بندی های روشن و شاد را در نظر گرفته است که در این بین رنگ مشکی که رنگ چادر زنان محجبه است گویا به زیباسازی شهر و تغییر چهره شهر کمک نمی کند؛ برای همین در این تبلیغ شهرداری، یک علامت ضربدر روی رنگ مشکی زده شده است.
سوالی که به ذهن متبادر می شود این است که چرا صدایی از مدافعان حقوق زنان، پروانه سلحشوری، ترانه علیدوستی و دیگر سلبریتی های فمنیست در نمی آید؟ توقع حمایت از حقوق زنان چادری و احترام به رنگ مشکی که از این سلبریتی ها، امری بیهوده است؛ اما چرا از نگاه ابزاری و جنسیت زده و شی انگاری زنان کسی انتقاد نمی کند؟ شاید بتوان این مسئله را در عدم واقعیت دغدغه ای دانست که سلبریتی ها سعی در نشان دادن آن دارند. کسانی که سال ها با برچسب ضد زن بودن به تفکر اسلامی خود را حامی زن امروز می دانستند، امروز باید به این سوال جواب بدهند که دستور اسلام به پنهان کردن جذابیت های جنسی زن در بستر جامعه به دلیل این که زیبایی های روحی و اخلاقی و عقلی او تحت الشعاع جنسیت قرار نگیرد ضدیت با زن است یا تفکری که خروجی مدیریتی اش زن را به مثابه دکور خیابان ها می داند و او را با سازه های شهر مقایسه می کند؟
از طرفی دیگر خط زدن رنگ مشکی در این تبیلغ، آن هم در آستانه شروع محرم سیدالشهدا چه معنی می تواند داشته باشد؟ البته این اولین بار نیست. مخالفت با محرم و عزاداری سیدالشهدا امری مسبوق به سابقه است و همیشه از طرف جناحی در کشور دنبال می شده است. برای روشن ترش شدن مسئله‌ی سابقه داشتن توهین به امام حسین و واقعه عاشورا توسط جناحی که بیشترین تسلط بر قدرت را دارد به بیان نمونه هایی از توهین و مخالفت با عزاداری حضرت سیدالشهدا می پردازیم:
روزنامه صبح امروز با مسئولیت سعید حجاریان و به قلم اكبر گنجی در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۳۷۷:
«عاشورا معلول تعارض های قومی و نتیجه خشونت پیامبر (ص) در بدر و حنین بود»
روزنامه صبح امروز به تاریخ ۲۰ فروردین ۱۳۷۹:
«قیام امام حسین(ع) و سپاه امام مانند سپاه یزید اهل خشونت و فاقد تحلیل عقلانی بودند.»
اما یكی از جنجالی ترین و بی شرمانه ترین اظهارات در این زمینه مقاله « خون به خون شستن محال آمد محال» اكبر گنجی در روزنامه صبح امروز بود. وی در این مقاله مصیبت های اهل بیت (ع) در روز عاشورا و فجایع آن روز را نتیجه جنگ های بدر و حنین می داند و می نویسد:
«پیامبر در بدر و حنین و... شمشیر زد... اما آیا جنگ های جبهه حق علیه باطل پیامدهای ناخواسته یا آثار وضعیه به دنبال ندارد؟... خشونت فرزند خشونت است و درخت خشونت میوه هایی جز خشونت به بار نمی آورد. هیچ كس حق ندارد به صرف اینكه خود را حق و دیگران را باطل می داند، دست به خشونت بزند و درصدد نابودی مخالفان خود از طریق حذف فیزیكی برآید»
به عنوان یكی دیگر از نمونه های مواضع منسوبان به جریان اصلاح طلبی جهت تخریب حادثه عاشورا و تحریف آن باید به سخنرانی هاشم آغاجری، در مجتمع فرهنگسرانی كوثر در سال ۸۱ اشاره كرد كه بیان می كند:
«...نویسندگان نامه به امام حسین(ع) می گویند: این حكومت (حكومت یزید) بدون رضایت مردم است و لذا نامشروع است. اگر حسین(ع) هم در رأس باشد ولی رضایت مردم در آن نباشد، نامشروع است»
آغاجری در همین سخنرانی امام حسین (ع) را با سیاوش در تاریخ ایرانیان مقایسه می كند:
«... سیاوش در تاریخ ملی ما ایرانیان مظهر معصومیت و پاكی است و بعد از آمدن اسلام، حسین (ع) جای سیاوش می نشیند و آیا ما اثری در مورد حسین (ع) مانند منظومه ای كه فردوسی در باب سیاوش سروده است، داریم؟»
همانطور که در نمونه ها ذکر شد، مخالفت با محرم و واقعه ی عاشورا در اردوگاه غربگرایان دارای سابقه قبلی است و امروز پادوهای خلف تفکر به اصطلاح روشنفکری ضد دین و شریعت در مناسب قدرت به بازتولید همان گفتمان به شیوه دیگری مشغول اند. آن ها نه احترامی برای زنان قائل اند، و نه احترامی برای سیدالشهدا و واقعه ی عاشورا، برای همین است که خروجی مدیریتی آن ها توهین محض به زن ایرانی و عزای سیدالشهداست.
