اهمیت فراخی نعمت و ثروت در کلام امیر(ع)

 
در حكمت‌هاى امیرالمومنین امام على(ع) آمده است: «أَلاَ وَ إِنَّ مِنَ النِّعِمَ سَعَةَ الْمَالِ، وَ أَفْضَلُ مِنْ سَعَةِ الْمَالِ صِحَّةُ الْبَدَنِ، وَأَفْضَلُ مِنْ صِحَّةِ الْبَدَنِ تَقْوَى الْقَلْبِ.»(نهج البلاغه، حکمت ۳۸۸) «بدانيد كه فراخى دارايى از نعمت‌هاست، و از فراخى دارايى برتر درستى تن، و از درستى تن برتر پروادارى قلب است».
 
فراخى دارايى امكانى مناسب براى سالم زيستن و پروادارانه زندگى كردن است، چنان‌كه اميرمؤمنان على(ع) در عهدنامه مالك‌اشتر تأمين فراخ زندگى را زمينه بسامانى آدميان و پرواداريى‌شان در كار برشمرده است: «ثُمَّ أَسْبِغْ عَلَيْهِمُ الاَْرْزَاقَ، فَإِنَّ ذلِکَ قُوَّةٌ لَهُمْ عَلَى اسْتِصْلاَحِ أَنْفُسِهِمْ، وَغِنًى لَهُمْ عَنْ تَنَاوُلِ مَا تَحْتَ أَيْدِيهِمْ.»  (همان، نامۀ ۵۳) «آن‌گاه، روزى‌ها را به فراوانى بر سرشان فرو ريز، زيرا چنان كارى براى آنان نيرويى است كه با آن خواستار اصلاح خود مى‌شوند، و وسيله‌اى است براى بى‌نياز كردنشان از دست درازى به دارايى‌هايى كه در زير دستشان دارند».