می گویند این یک فیلم نیست بلکه واقعیت گم شده در دل تاریخ جنگ است از آن سادگی های دهه شصت آن لباس های خاکی و گفتگوهای دوستانه فیلم ساده شروع می شود کارگردان می داند از کجا شروع کند از دوکوهه و ساختمان های غریبش مردانی را می بینی با چهره های آفتاب سوخته با لهجه های مختلف، عزیز با لهجه زیبای آذری دلنشینی خاصی به فیلم می دهد آنجا که پشت کامیون شروع به مداحی می کند خوشحال می شوی که تا پایان فیلم باز هم مداح دلنشین عزیز را با گویش ترکی خواهی شنید.
صداهای پشت بیسیم مدام تو را آماده می کنند تا با واقعیتی رو برو شوی و بدانی خبری در راه است کم کم به سادگی رزمندگان عادت می کنی از آن فرازندان با صلابت تا آن حسن از جنس اخراجی ها که با پای دلش به جبهه آمده است دیگر تو هم جزء فیلم شده ای آنجا که مردم در جاده گرفتار شده اند و خلیل و مجید و عزیز و حسن و آن نوجوان عکاس به کمک مردم می ورند هر لحظه که شلیکی صورت می گیرد نگرانی نکند کسی زخمی شوند
.
تنگه ابوقریب از اینجا به بعد به تو می گوید جنگ تحمیل نامردانه ترین جنگ تاریخ بود تاول های جانسوز هموطنانت را می بینی که می دانی فیلم نیست واقعیت تلخی است که باید بپذیر آن بدن های سوخته و تاول های دردناک جزئی از تاریخ وطن تو است که سوغاتی از طرف دشمنانت برای مردم سرزمین کودکاو زنان بی دفاع به ارمغان آورده است اینجا بغض و کینه ایت سیت به همهآنها که صدام را تجهی کردند بیشتر می شود
.
ناگهان خود را در میان آوارگان می بینی زنان و کودکانی که چشمانشان پر از سوال است به چه گناهی؟
همه چیز با سرعت پیش می رود پشت کامیون و در جمع رزمندگان تازه می فهمی عزیز دوستداشتنی قصه تنگه ابوقریب شهید شده و آن گل سرهایی که برای دخترش خریده بود به رنگ خون درآمده گویی کارگران تنگه ابوقریب عجله دارد تا مظلومیت گمشدگان تاریخ دفاع مقدس را زودتر به نمایش بگذارد باز هم غریب و مظلومیت رزمندگان به تصویر کشیده می شود آنهایی که با دست خالی در مقابل ارتش تا دندان مسلح ایستادند تا وجبی از خاکشان را به دشمن ندهند اینجای فیلم برایت غریب نیست چون می دانی که جنگ تحمیلی جنگ نابرابری بود و عرصه چنان بر یاران آخرالزمانی امام حسین(ع) تنگ می شد که مانند صحرای کربلت جرعه آب هم نبود تا لبان خک شده رزمندگان را کمی جان بدهد تا مقاومت کنند.
اینجا از تنگه ابوقریب به دشت نینوا راهی نیست همه با لب تشنه تا پای جان ایستادند و نگذاشتند پایان جنگ به نفع دشمنان باشد اینجا هم مانند کربلا همه تشنه لب شهید شدند.
تنگه ابوقریب نمایی از ایران است و همه چیز خوب در کنار هم گذاشته شده است و تاریخ را خوب روایت می کند آنجا مجید مدام به دنبال مداوای تن مجروحان است مجروحان را از میدان معرکه کنار هم می گذارد تا آنجا که حسن به رگ غیرتش برخورده و مردانه می جنگد ترسی هم ندارد اما د آخر موج او را می گیرد و دستان و پاهای بسته او تو را کمی رنج می دهد علی آن نوجوانی که نمی داند چرا ما شیمیای نمی زنیم چرا در جنگ نابرابر هم مردانه دفاع می کنیم حلا ب فاصله یک روز دوربینش تبدیل به صلاح شده تازه می فهمی که چرا می گویند جبهه یک شبه از نوجوانان مردانی بزرگ ساخت.
همه قهرمانان تنگه ابوقریب آرام گرفته اند 30سال از آن روز گذشته اما غم غریبی در دلت مدارم تو را آزار می هد وقتی می فهمی اگر مردان تنگه ابوقریب نبودند سرنوشت جنگ طور دیگری رقم می خورد و حتی قطعنامه598 هم ذره ای به نفع کشور و نبود زیرا اگر تنگه ابوقریب فتح می شد اندیمشک سقوط کرده بود
.
فیلم تمام شده و تو مدام می پرسی چرا 30سال نام و یاد وخاطره این مردان گمنام ماند تا تنگه الوقریب را نبینی تا ندانی ابوقریب یک فیلم نیست بلکه یک واقعیت است نخواهی فهمید که چرا امام عاشقان همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشّفاء آزادگان خواهد بود . و شهدا ، امام زادگانِ عشق اند که مزارشان زیارتگاهِ اهلِ یقین است.
