قسمت هاي جواني و بعثت پیامبر در فيلم محمد رسول الله(ص) ساخته شود/ بشر يك گمشده دارد و آن مشتركات فطرت است
آيت الله عبدالله جوادي آملي از مراجع تقليد گفت: اميدواريم قسمت‌هاي مربوط به جواني و بعثت نبي مكرم اسلام(ص) نيز ساخته و اكران شود تا جهانيان بيش از پيش با ابعاد حقيقي وجود مبارك رسول اعظم(ص) آشنا شوند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب(تنا)، این استاد عالی حوزه يكشنبه در ديدار حجت الله ايوبي، معاون سينمايي وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامي و شماری از کارگردانان و هنرمندان سینما ضمن ابراز اميدواري از ساخت فصل هاي بعدي فيلم سينمايي محمد رسول الله (ص) گفت: آموزه‌هاي پيامبر(ص) مربوط به زبان مشترك همه افراد جهان است و فيلم محمد رسول الله(ص)، پاسخي محكم به شبهات و تحريفاتی است که سلمان رشدي و امثال او مطرح کردند، چرا كه تنها ابزاري كه مي‌تواند با زبان زنده، پاسخ سلمان رشدي‌ها را بدهد، همين هنر است.
محمد رسول الله(ص) فيلمي است به كارگرداني مجيد مجيدي كه داستان زندگي كودكي حضرت محمد(ص) را روايت مي كند. اين فيلم در سي و سومين دوره جشنواره فيلم فجر در سال ۱۳۹۳ براي اولين بار اكران شد. اكران سراسري محمد رسول الله(ص) از پنجم شهريور سال گذشته در ايران آغاز شد.
آیت الله جوادی آملی همچنين با بيان روايتي از رسول اكرم(ص) در خصوص اجازه ورود مسيحيان به مسجد برای عبادت، گفت: برخي تنگ نظري‌ها در محدوده سينما كاري از پيش نمي‌برد؛ چرا كه آن وسعت نظر پيامبر(ص) بود كه سبب شد مسيحياني كه جهت عبادت با اجازه پيامبر(ص) وارد مسجد مدينه شدند، پس از مدتي ناقوس خود را كنار گذاشته و به اسلام متمايل شوند.
آيت الله جوادي آملي در ادامه سخنان خود با تاكيد بر اين نكته كه هنر به ويژه سينما، بايد محل تجلي حق و حقيقت باشد؛ اظهارداشت: بايد توجه داشت كه سينما، يك رسانه مجازي نيست؛ چون هرجا كه فكر، انديشه و هنر در جريان است، فضاي حقيقت است؛ لذا همه ما در اين فضا زندگي مي كنيم و اشخاصي كه از برخي هنرها و رسانه ها به «مجازي» ياد مي كنند اگر راه انديشه را راه مستقيم مي‌دانستند، هرگز آن را مجازي نمي دانستند.
وي اضافه كرد: بسياري از جوامع بشري با حس و تجربه حسي زندگي مي‌كنند و نه تجريد؛ چراكه تجريد به حكما تعلق دارد و بشر در يك قرن گذشته با گذراندن جنگ جهاني اول، دوم و جنگ‌هاي نيابتي اخير، تجربه كرده و فهميده است كه با جنگ، كشتار و زور نمي‌توان جهان را اداره كرد؛ اما در مقابل راه جايگزين آن را نيز بلد نيست.
اين مرجع تقليد بشر امروز را موجودي در جستجوي گمشده حقيقي خود معرفي كرد و افزود: غربي ها خيال كردند كه سرگرمي هاي بشري مي‌تواند خلا معنوي مردمان امروز را پر كند؛ در حالي كه بشر يك گمشده‌اي دارد و آن گمشده مشتركات فطرت است؛ همه انسان‌هاي جهان يك زبان مشترك دارند.
* سينما در نهادينه سازي فرهنگ وحياني تاثيرگذار است
آيت الله جوادي آملي با اشاره به تاثيرگذاري بسيار رسانه سينما در نهادينه سازي فرهنگ وحياني افزود: قرآن كريم زبان مشترك تمام انسان‌هاي جهان را كاملا بيان كرده و مي فرمايد من همه جهان را با عنصري مشترك آفريده‌ام كه آن «حق» است؛ يعني مصالح ساختماني همه جهان، حق و حقيقت است و هاضمه جهان، باطل را قبول نمي‌كند.
وي تصريح كرد: از طبيعت كه به مرحله بالاتر يعني مرحله فطرت برسيم ديگر دروغ، فريب، خيانت و ترك وفاي عهد را هيچ كس نمي‌پذيرد.
* سينما اين قدرت را دارد كه پيمان و وفاي به عهد را در جامعه متعالي نمايد
وي همچنين گفت: زبان مشترك بشر، زباني است كه پيمان و وفاي به عهد را تحكيم مي‌كند و سينما اين قدرت را دارد كه اين مباحث را در جامعه متعالي كند و اين را همه افراد جهان مي‌پذيرند؛ لذا زبان سينما بايد زبان مشترك همه جهانيان يعني زبان فطرت باشد.
آيت الله جوادي آملي، فرهنگ اصيل و غني كشور را يادآور شد و اذعان داشت: فرهنگ غني كشور به وسيله زبان مشترك ميان همه افراد جهان قابل انتقال به ديگر تمدن هاست؛ اكنون بسياري از سخنان اسلام را جهان به راحتي مي‌پذيرند؛ مانند وفاي به عهد و حفظ حريم شخصي افراد و اگر اين زبان مشترك به يك زبان معقول تبديل شود و ما بتوانيم اين معقول را هنرمندانه محسوس كنيم، جامعه استقبال مي‌كند و هنر اين قدرت را دارد تا در جامعه تاثير بگذارد و آن را به جامعه اي بدون دروغ، خيانت، اختلاس و فريب تبديل نمايد.
وي در توصيه به عموم هنرمندان به ويژه سينماگران افزود: هنر بايد با فقه و اخلاق تعاملي مشترك داشته باشد؛ چراكه هنرمندان بايد با كتب عميق علمي همچون آثار عطار، مولوي، سنائي و غيره آشنا بوده و مايه هنري خود را از آنها دريافت كنند.
آيت الله جوادي آملي، هنر را ابزار بيداري انسان از خواب غفلت دانست و تصريح كرد: در مقام مثال، سينماي غرب مانند برخي از آهنگ‌هاست كه انسان را به خواب فرو مي‌برد؛ اما برخي از آهنگ‌ها انسان را بيدار مي‌كند؛ ممكن است آهنگي كه جلوي خواب انسان را مي گيرد در ابتدا براي او ناخوشايند باشد؛ اما بعد از مدتي انسان از اين بيداري و هوشياري خرسند خواهد شد؛ پس سينماي ما بايد همانند اينگونه آهنگ ها باشد كه خوابيده‌ها را بيدار مي كند.
وي گفت: هنر اگر توانست ما را به آن مقصد اصلي رسانده؛ خوابيده‌ها را بيدار كرده و هنر معقول باشد، خواهد توانست جامعه را احيا نمايد.
وي تناسب بين محتوا و فرم را از الزامات آثار هنري و بلكه تمام آثار علمي دانست و بيان داشت: اگر محتوا غني باشد؛ اما خط خوانا نباشد، كسي رغبت نمي‌كند به محتوا توجه كند؛ اما اگر خط زيبا بود، انسان رغبت مي‌كند تا محتوا را نيز بررسي كند؛ لذا هنر حرف اول را مي‌زند؛ چراكه به همه حواس عنايت مي‌كند.
وي با بيان اين مطلب كه سينما همه حواس ها را تامين مي‌كند، اظهار داشت: حيف است كه اين رسانه مانند هنر غرب فقط خيال انسان را تامين كند؛ ما بايد مرز هنر حقيقي را از هنر سطحي كاملا جدا كنيم؛ لذا هنرمندان بايد در پي هنر كوثري بوده و توجه داشته باشند كه فرق جوهري هنر حقيقي و هنر كاذب اين است كه هنر كاذب انسان را مي‌خواباند؛ اما هنر حقيقي انسان خوابيده را بيدار و هوشيار مي‌كند و در جامعه تاثير مثبت مي‌گذارد.
