غرب همواره با استانداردهای دوگانه با مسئله فلسطین برخورد کرده و با نادیده گرفتن سال‌ها اشغال سرزمین فلسطین از سوی انگلیسی‌ها و صهیونیست‌ها، مقاومت با این اشغالگری را تروریسم معرفی کرد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در سخنرانی خود، پیش از اجلاس سران اتحادیه اروپا از این اتحادیه خواست تا از استانداردهای دوگانه در مورد غزه پرهیز کند و گفت: "باید بدون اعمال استانداردهای دوگانه در غزه به اصول پایبند باشیم."
اما می‌بینیم که سازمان ملل به اصول پایبند نیست و با استانداردهای دوگانه عمل می‌کند. البته این که سازمان ملل در ساختاری نیست که بتواند مستقل از نگرش‌ها و سیاست‌های امپریالیسم جهانی عمل کند، نقش مهمی در این امر دارد. با وجود این، گاهی ممکن است مسئولان احساس کنند که باید به صدای وجدان خود گوش دهند و حقیقت را بیان کنند؛ اما متأسفانه جایگاه سازمان ملل به آنها اجازه نمی‌دهد که صدای وجدان خود را در عمل به زبان بیاورند و آنچه گفته می‌شود در حد حرف باقی می‌ماند.
واضح است که اتحادیه اروپا اخیراً در مورد اوکراین و فلسطین با استانداردهای دوگانه عمل کرده است. دلیل اینکه گوترش نیاز به جلب توجه ویژه به این دو را احساس کرد این بود که او این حقیقت را با چشمان خود مشاهده کرد.
غرب و جامعه به اصطلاح بین‌المللی تحت هدایت آن هرگز اشغالی را که 107 سال است در فلسطین ادامه دارد، از جمله اشغال انگلیس در فاصله سال‌های 1917-1947 و اشغالگری صهیونیست‌ها پس از عقب‌نشینی آنها را، به عنوان «اشغال» تعریف نکرده‌اند؛ اما غرب به سرعت در برابر حمله روسیه به اوکراین موضع گرفت.
ما معتقدیم که باید حق داشته باشیم که نفاق غرب را افشا کنیم. غرب توسل به زور از سوی اوکراین را که تسلیحات خود را در برابر حمله روسیه بسیج کرد، به عنوان مقاومتی شرافتمندانه معرفی کرد و با وجود اینکه جرأت شرکت واقعی در جنگ را نداشت، با سلاح‌های خود از اوکراین حمایت کرد.
اما غرب همان نگرش را نسبت به مقاومت فلسطین نشان نداد. در حالی که مبارزه مردم فلسطین علیه اشغالگران انگلیس و رژیم صهیونیستی مقاومتی مشروع و موجه است. اما از آنجایی که امپریالیسم غربی دائماً این مقاومت موجه و مشروع مردم فلسطین را به عنوان تروریسم تعریف می‌کرد، تلاش کرد شیوه‌های خشونت‌آمیز را که هم انگلیس و هم متجاوزان صهیونیست برای سرکوب این مقاومت به کار می‌بردند، به عنوان استفاده از قدرت برای تأمین امنیت معرفی کند.
غرب فقط گهگاه بر اساس تعریف «استفاده نامتناسب از زور» انتقاد شفاهی می‌کرد تا از استفاده بیش از حد از خشونت شرمنده نشود؛ اما هرگز مواضع خود را در این زمینه عملی نکرده و حاضر نبوده رژیم اشغالگر صهیونیستی را در قبال جنایات جنگی و نقض حقوق بشرش پاسخگو بداند.
در حالی که غرب به دلیل حمله به اوکراین بلافاصله روسیه مجازات کرده و تحریم را در مقیاس بین‌المللی رهبری کرد، به فعالیت‌های بایکوت سازمان‌های غیردولتی علیه رژیم اشغالگر اسرائیل واکنش نشان داد.
غرب گاه کسانی را که رهبری چنین تلاش‌های تحریمی را بر عهده داشتند به دادگاه می‌آورد. غرب حتی این وقاحت را داشت که حامیان مبارزه عادلانه و مشروع مردم فلسطین را به یهودستیزی متهم کند و اعمال کثیفی که در گذشته انجام داده را به کسانی نسبت دهد که از آرمان عادلانه مردم فلسطین حمایت می‌کنند.
بله، این واقعیت غرب و جامعه بین‌المللی است که آن را رهبری می‌کند. امروز دولت‌های حاکم بر جوامع مسلمان همه جا بر طبل غرب می‌کوبند و آنچه امپریالیسم غربی می‌گوید را تکرار می‌کنند، مانند صخره‌هایی که صدایی را که به آنها می‌رسد، بدون فکر کردن به آن تکرار می‌کنند. این نگرش آنها، کار امپریالیسم غربی را آسان می‌کند و بدین ترتیب غرب می‌تواند در ارائه ارزشها و تعاریف خود به عنوان ارزشها و تعاریف «بین‌المللی» که همه بشریت بر آن اتفاق نظر دارند، موفق باشد.
تا آنجا که حتی برخی رسانه‌ها با هویت «اسلامی» گاهی اوقات از ترس اینکه ممکن است با نگرش‌های دیپلماتیک مغایرت داشته باشد از قرار دادن صفت «رژیم اشغالگر» در کنار یا به جای نام «اسرائیل»، اجتناب می‌کنند.
