به گزارش خبرنگار حوزه استان های
خبرگزاری تقریب، سید علاء الدین حیدری در یادداشتی آورده است:
۲ اسفند هر سال مصادفِ با سالروز یک نسل کشی گسترده در جوار مرزهای ایران است.
کشتن انسانهایی مظلوم، بدست خون آشام عراق، دیکتاتوری نژادپرست که هیچ خط قرمزی برای جنایتهایش نداشت .
یادآوری تراژدی حلبچه کار آسانی نیست. مرور جنایتهای روی داده در این شهر ، حتی پس از گذشت سی و پنج سال سرشار از درد و رنج است.
حکایتِ حلبچه، حکایت یک ملت رنجور، داستان یک شهرِ سرشار از حسرت، سرگذشت انسانهایی پر از غمهای شکفته و ناشکفته. حلبچه سیمای ظلم و جفای بشر بر بشریت است.
حلبچه سرگذشت زنان و مردانی است که به درازای تاریخ در جدال میان ماندن و نماندن بودند.
جوانانی با هزاران آرزوی سربه مهر ...
کودکانی با صدها بازی نکرده ....
شهر قلبهای در انتظار و مهربانیهای بی ریا ....
حلبچه شهر عشق بود و سیاچمانه ...
حلبچه ترجمان قساوت بشریت است.
هرچه از تراژدی حلبچه دور می شویم و در پهنای زمان و لابلای حقایق می گردیم می بینیم که در سناریوی دهشتناک حلبچه، این تنها صدام نیست که بازیگر است.
دادگاه قضاوت تاریخ و وجدان بیدار بشریت، باید عاملان، کارگردانان، بازیگردانان و صدالبته تهیه کنندگان این جنایت را به خاطر بسپارد و برای اجرای عدالت در مورد آنها از هر تلاشی فروگذار نباشد.
در فاجعه حلبچه در کمتر از یکساعت 5000 نفر شهید و هزاران مصدوم و سالهای طولانی عارضه، به نماد عملکرد جنایتکارانی تبدیل شد که انسان و انسانیت برایشان ارزشی نداشت. مجموعه ای که نباید از زیر بار سنگین مسئولیت خود شانه خالی کنند.
همان کسانی که در تجهیز صدام به سلاحهای کشتار جمعی سهیم هستند باید پاسخگوی این نسل کشی فراموش نشدنی باشند.
کشورهایی که حتی حاضر نبودند وسعت شقاوت و جنایت حلبچه را به تصویر بکشند و بنوعی این جنایت را ندیدند.
داستان تضییع حقوق مردم حلبچه متاسفانه در آینه هیچ نهاد عدالت نشان بین المللی و رسیدگی به نسل کشی بازتابی نیافت و منشا هیچ اقدام مثبتی نشد به گونه ای که گویا قدرتمندان جهانی حامی صدام در آن زمان و پس از آن قربانی کردن حلبچه را حق مسلم صدام قلمداد کردند!
بشریت اگرچه تا کنون نتوانسته زخم حلبچه را درمان کند اما با مرور حلبچه ی عراق و موارد مشابهی چون سردشت ایران هیچگاه نباید جنایتکاران و ناقضان گسترده حقوق بشر را فراموش کند و با شناسائی این مصادیق نسل کشی و جنایت جنگی و مبارزه بی امان با جنایتکاران، لازم است مانع وقوع تراژدی ها و نسل کشی های بعدی مشابه شوند و آینده بهتر جامعه انسانی را رقم زنند.
در سالروز نسل کشی حلبچه باید با همه مصیبت دیدگان آن حادثه عظیم همدردی کرد و آنرا برای همیشه سنگ محک بیداری وجدانهای بشری برای تشخیص درست حق و عدل در مقابل ظلم و بی عدالتی دانست.
زخم حلبچه بر پیکر بشریت هنوز تازه و پردرد است...
اگر دیروز مدعیان دروغین حقوق بشر در مقابل جنایت صدام در حلبچه و سردشت خاموش بودند، امروز هم در مقابل تراژدی و جنایت علیه بشریت و نسل کشی فلسطینیان در غزه توسط رژیم صهیونیستی خاموش و حامی آن هستند.
صهیونیستها و بعثیها هر دو یک نقطه اشتراک دارند و آنهم نژادپرستی و بی ارزش کردن حقوق دیگر ملتهاست.
تراژدی دیروز حلبچه و سردشت و امروزِ غزه سند شرمساری عاملان و حامیان آن در دادگاه تاریخ خواهد بود.
انتهای پیام/
