محقق و اندیشمند اتیوپیایی در گفت وگو با خبرگزاری تقریب مطرح کرد؛
تعامل میان مذهبی در ایجاد اتحاد اسلامی یک اصل حیاتی به شمار می آید
در حقیقت معنای وحدت همان اراده و حسن نیت و تصمیمی است که منشا آن قلوب مسلمانان است و باید با عمل و اقدام مستمر همراه باشد. برای رسیدن به وحدت مسلمانان باید در منافع یکدیگر احساس شراکت داشته باشند و ارزش هایی همچون عدالت و انصاف را رعایت نمایند.
اشتراک گذاری :
سید نذیر نور محقق و اندیشمند اتیوپیایی در گفت و گو با تقریب، وجود بی اعتمادی در جوامع مسلمان را یکی از موانع موجود در مسیر رسیدن به وحدت دانست و اظهار داشت: اگر میان ملت ها و جوامع مسلمان بی اعتمادی حاکم باشد، دیگر در آن جامعه اثری از همدلی و همبستگی دیده نمی شود و آثار و نتایج مثبت زندگى جمعى از بین مى رود. عامل این بی اعتمادی هم چیزی نیست جز دلبستگی های دنیوی که باعث حب و بغض میان انسانها شده و مناسبات میان مسلمانان را به صحنه درگیری و نزاع و کشمکش تبدیل می کند.
سید نذیر نور در ادامه افزود: در چنین جامعه ای، این واقعیت معلوم می شود که همدلی و یکصدایی وجود ندارد و به آیات و دستورات الهی حول وحدت عمل نشده است. این در حالی است که گاهی رهبران حکومت های مسلمان به طور نمادین تلاش می کنند در ظاهر با یکدیگر گفت وگو کنند اما در واقعیت طوری عمل می کنند که جوامع مسلمان از یکدیگر دورتر می شود. حال آنکه وحدت امری نیست که با الفاظ و سخنان نمایشی به دست آید بلکه در عمل باید برای رسیدن به آن زمینه چینی کرد.
او ادامه داد: در حقیقت معنای وحدت همان اراده و حسن نیت و تصمیمی است که منشا آن قلوب مسلمانان است و باید با عمل و اقدام مستمر همراه باشد. برای رسیدن به وحدت مسلمانان باید در منافع یکدیگر احساس شراکت داشته باشند و ارزش هایی همچون عدالت و انصاف را رعایت نمایند.
سید نذیر نور با اشاره به اینکه تعامل میان مذهبی در تحقق وحدت اسلامی یک اصل حیاتی به شمار می آید، بیان داشت: چنانچه بزرگان مذاهب اسلامى، دور یکدیگر جمع شوند و در فضایی سرشار از دوستی و الفت و به دور از تعصب و اندیشه های افراطی به گفت وگو و تبادل نظر و بررسى موضوعات اختلافی بپردازند، امكان کاسته شدن از اختلافات بسيار زياد خواهد شد. البته نه اینکه به برچیده شدن همه اختلافات بیانجامد اما دامنه آن کاهش خواهد یافت.
او همچنین تصریح کرد: در صورت ایجاد چنین فضایی فعالیت گروههای متعصب و افراطی به تدریج محدود خواهد شد و فضا مهیای گفتمان و هم اندیشی منطقی و دوستانه میان پیروان فرقه های متعدد اسلامی می شود. برای رسیدن به این فضا ضروری است که رهبران و تصمیم گیرندگان سیاسی جوامع اسلامی مرزهای بسته خود را به روی اندیشه ها و نوشته های دیگر جریان های مذهبی باز کنند و زمینه را برای انجام گفت وگوهای مسالمت آمیز بین مذاهب اسلامی فراهم نمایند.
