محمدقاسم قاسمی/سرمقالۀ شمارۀ 41 فصلنامۀ ندای اسلام
مفتی محمدقاسم قاسمی در مقاله ای با اشاره به وقایع تاریخی اسلام به اهمیت محاصرۀ غزّه برای آزمودن غيرت مسلمانان پرداخت.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن مقاله به شرح زیر است:
در سال 223 هجری در دوران حكومت معتصم عباسی، پادشاه روم شرقی به سرحدات اسلامی حمله كرد و در اقدامی وحشیانه، اهالی مسلمان شهرهای «مَلَطْیَه» و «زِبَطْرَه» (از شهرهای تركیۀ کنونی) را از دم تیغ گذراند و چند هزار نفر از آنان، از جمله شمار زیادی از زنان مسلمان را اسیر كرد.
در آن میان زن مسلمانی فریاد برآورد: «وامعتصماه! وامعتصماه!: معتصم به دادم برس! معتصم به دادم برس!». این خبر در حالی به معتصم رسید كه وی در دارالخلافه‌اش در بغداد بر تخت نشسته بود. معتصم با شنیدن این فریاد استغاثه و طلب كمك، لبیك‌لبیك‌گویان بی‌درنگ از جایش برخاست و سخت بی‌قرار و پریشان شد و فرمان بسیج عمومی برای جنگ با دشمن رومی را صادر كرد. آن‌گاه شخصاً در رأس لشگری جرّار و بی‌سابقه، به روم شرقی حمله كرد و در نبردی سرنوشت‌ساز با پادشاه روم، سپاه وی را در هم شكست و هزاران نفر را از دم تیغ گذراند. سپس شهر عَمُّوریَّه را كه یكی از مهم‌ترین شهرهای روم شرقی و هم‌پایۀ قسطنطنیه بود، فتح كرد و اسیران مسلمان را از چنگال ستمگران رومی رهایی بخشید.(ابن‌كثیر، تاریخ البدایه‌والنهایه: 11/84 ـ85)
بلاذری در فتوح‌البلدان ماجرای مشابهی را این‌گونه نقل كرده است: جمعی از تجّار مسلمان سوار بر كشتی‌ای عازم هند بودند كه در بندر دَیْبُل سند، مورد حملۀ راهزنانی از قوم «مید» قرار گرفته و اسیر شدند و تمام دارایی‌شان به تاراج رفت. از میان اسیران زنی از قبیلۀ یربوع فریاد برآورد: «یا حجّاج! یا حجّاج!». این خبر به حجّاج‌بن یوسف در عراق رسید و وی بلافاصله سفیری را به سوی داهر، حاكم سند، فرستاد و از او خواست كه در اسرع وقت جهت آزادی اسیران اقدام كند؛ امّا وی پاسخ داد كه اسیران در بند عدّه‌ای راهزن هستند كه مقابله با آنها از عهدۀ وی خارج است. حجّاج با اطّلاع از این پاسخ، ابتدا لشگری را به فرماندهی «عبیدالله بن نبهان» به سوی سند گسیل داشت و چون خبر كشته‌شدن او رسید، لشگر دیگری را به فرماندهی «بدیل بن طهفه» فرستاد و چون او نیز كشته شد، سرانجام لشگری جرّار را به فرماندهی دلیرمردی از طائفة ثقیف به نام «محمّدبن قاسم» به طرف سند اعزام كرد. محمّدبن قاسم كه جوانی 21 ساله بود با شهامتی بی‌نظیر وارد سرزمین سند شد و آن را فتح كرد.
تاریخ نظایر بسیاری از این قبیل اقدامات غیرت‌مندانه را از گذشته پرافتخار مسلمانان در سینه‌اش ثبت كرده است. معتصم و حجّاج از جمله حاكمانی‌اند كه تاریخ در كنار اقدامات پسندیدۀ فوق‌الذكر، ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌هایی را نیز در كارنامۀ آنان ثبت كرده است، با این وصف، وقتی حقّی از مسلمانی به دست مستكبر و متجاوزی غصب می‌شد، غیرت اسلامی و احساس مسئولیّت در دفاع از مظلوم، سراسر وجود افرادی چون معتصم و حجّاج را نیز فرامی‌گرفت و شگفتی می‌آفرید. این در حالی است كه امروزه در برابر چشمان ده‌ها حاكم مسلمان و صدها وزیر و احزاب اسلامی و ملّت‌های مسلمان، مردم بی دفاع در فلسطین [...] به خاك و خون می‌غلتند و صدا و تصویر آنان از طریق رسانه‌‌ها پخش می‌شود، امّا كمتر كسی بی‌خواب و بی‌قرار می‌شود، و دردناك‌تر اینكه با گذشت زمان این جنایات عادی تلّقی می‌گردد، و همین بی‌تفاوتی، دشمنان اسلام را دلیرتر و بی‌باك‌تر كرده است.
مردم فلسطین و غزّه از مدعیان دروغین حقوق بشر و از دشمنان اسلام انتظاری ندارند ولی همواره منتظر حمایت و یاری اهل ایمان و حق‌طلبان هستند: «إن استنصروكم فی الدّین فعلیكم النصر»[انفال: 72]؛ اگر از شما در [كار] دین یاری خواستند، بر شماست كه [آنان را] یاری كنید. این شرایط می‌طلبد كه مصلحان و احیاگران بپاخیزند و توده‌ها را بیدار كنند؛ جوانان غیور به خود آیند و دست از غفلت و تأثیرپذیری از بیگانگان بردارند و هوشیارانه گام بردارند؛ دلسوزان جهان اسلام به یاری مظلومان بشتابند و نگذارند غیرت دینی به‌طوركلّی مدفون شود و احساس مسئولیت بمیرد، و اجازه ندهند قداست و كرامت انسانی پایمال گردد و طاغوتیان و متجاوزان بیش از این بر گرده مظلومان برقصند و روز‌به‌روز دلیرتر و جسورتر شوند.
