بحران اوکراین و تقابل غرب و روسیه که تمرکز نگاهها و توجه افکار عمومی جهانی را به خود معطوف کرده است فرصت مناسبی را برای بن سلمان مهیا کرده تا مخالفان فکری و سیاسی خود را به شدید ترین وجه ممکن سرکوب کند.
اگر جنگ یکسال هم طول بکشد پوتین ولو به قیمت استفاده از سلاح اتمی سعی در پیروزی در این جنگ خواهد داشت و اگر هم به زودی کامیاب شود تازه شروع نبرد سیاسی، اقتصادی و شاید حتی نظامی او با سایر اقمار بلوک غرب خواهد بود.
عربستان، این روزها در نگرانی شدیدی به سر میبرد و مذاکرات وین را از نزدیک رصد میکند. زیرا آنها به خوبی میدانند که ایران، در هر دو حالت (ایجاد توافق یا عدم آن) برنده نخست این مذاکرات است و عربستان یکی از مهمترین متضررین آن است.
سران دوحه در نظر دارند در یک پروژه بلندپروازانه و جاه طلبانه در چشم انداز قطر ۲۰۳۰ ، به یک سوم کل تجارت خاورمیانه برسند و این مهم محقق نخواهد شد جز با تعامل بهتر با کشورهای همسایه و حداقل نیاز و وابستگی به کشورهای متخاصم .
باید دید با توجه به عدم ائتلاف عامری با جریان صدر و در نتیجه کمرنگ شدن احتمال ریاست جمهوری زیباری و سپس تیره شدن رابطه مقتدی و بارزانی، سرنوشت ریاست جمهوری و نخست وزیری عراق به کجا خواهد رسید.
اشتباه گورباچف این بود که همزمان با اعلام پروستریکا، سیاست گلاسنوست ( آزادی سیاسی و شفافیت ) را نیز در دستور کار قرار داد و نیروهای گریز از مرکزی که ۷۰ سال زیر فشار و سرکوب «کا گ ب» دست و پا می زدند آزاد شدند و فرصت فعالیت یافتند و در نتیجه اصلاحات گورباچف شکست خورد و شوروی نیز فروپاشید.
سخن مقامات اسرائیلی از قصد خود برای حمله نظامی به تاسیسات هستهای ایران، مدتها قبل از آغاز حمله به معنای درخواست آنها از جهان برای حل اختلاف و پایان دادن به منازعه است.
تب و تاب ناشی از انتخابات عراق همچنان ادامه دارد و بسیاری منتظرند ببینند که نتیجه کشمکش های سیاسی و تشکیل دولت و مهم تر از آن انتخاب نخست وزیر به کدام سو منتهی خواهد شد.