با وجود اینکه افغانستان دارای اقتصادی به شدت متکی بر منابع اقتصاد کشاورزی است؛ با این حال، بخش بزرگی از مواد مورد نیاز مردم در این زمینه از کشورهای همسایه وارد می شود و تا کنون هیچ کاری در جهت خودکفایی ملی در این راستا انجام نشده است.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب(تنا)، افغانستان در حالی از روز جهانی غذا تجلیل کرد که هنوز براساس آمارهای رسمی منتشر شده از سوی نهادهای دولتی افغانستان، حدود ۳۰ درصد جمیعت این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند. این در حالی است که آمارهای منابع غیر دولتی، رقمی به مراتب بیشتر از این را نشان می دهد.
افغانستان کشوری با اقتصاد کشاورزی است که بیشترین بخش ثروت ملی این کشور در طول سال، متکی بر منابع کشاورزی و زراعتی است. بر پایه آمارهای منتشر شده توسط دولت افغانستان، حدود ۹۰ درصد درآمد مردم در طی سال، صرف خرید مواد خوراکی می شود. این در حالی است که این کشور با وجود اینکه دارای اقتصادی به شدت متکی بر منابع اقتصاد کشاورزی است؛ با این حال، بخش بزرگی از مواد مورد نیاز مردم در این زمینه از کشورهای همسایه وارد می شود و تا کنون هیچ کاری در جهت خودکفایی ملی در این راستا انجام نشده است.
وزارت انرژی و آب اخیرا اعلام کرد که احیای منابع کشاورزی افغانستان، نیازمند بازسازی و نوسازی شبکه های آبیاری است؛ موضوعی که به گفته این وزارتخانه تاکنون هیچ کار مفیدی در این جهت صورت نگرفته است. به گفته مقام های وزارت انرژی و آب، این امر هزینه ای معادل ۹ میلیارد دلار نیاز دارد.
این در حالی است که "محمد آصف رحیمی" وزیر کشاورزی افغانستان نیز اعلام کرد که در یک بازه زمانی ده ساله، برای سرمایه گذاری در بخش کشاورزی افغانستان، حدود یک میلیارد دلار در سال، نیاز است تا بتوان این کشور را از بحران گرسنگی نجات داد.
با این وجود، شماری از تحلیلگران امور اقتصادی، عامل اصلی فقر روزافزون را اقتصاد وابسته به کمک های خارجی و سیستم فاسد مدیریت اقتصادی می دانند و می گویند که هرگونه سرمایه گذاری پرهزینه در بخش زراعت و کشاورزی افغانستان، با وجود چرخه ناسالم مدیریت اقتصادی موجود، نتیجه ای در پی نخواهد داشت.
از آغاز حمله و هجوم و حضور خارجی ها در افغانستان یک دهه می گذرد؛ اما برخلاف انتظارات اولیه، هیچ کاری در جهت فقرزدایی، ایجاد اشتغال، کاهش گرسنگی، مهاجرت های سیل آسا و استخراج و استفاده از منابع زیرزمینی به عنوان گرانبها ترین ثروت ملی انجام نشده است.
"حامد کرزای" رئیس جمهور افغانستان، در یکی از اظهار نظرهای خویش اذعان داشت که خارجی های صدها برابر آنچه به افغانستان کمک می کنند از این کشور می برند.
اشاره کرزای شاید به وضعیت مبهم و پرسش برانگیز منابع معدنی افغانستان بود که هرگز از کشف و استخراج آن به صورت رسمی، خبری نیست؛ اما گزارش های تایید نشده ای در دست است که خارجی ها در ولایت های غزنی و هلمند و... سرگرم استخراج و انتقال معادن سرشار اورانیوم هستند.اورانیوم ماده ای نایاب، پرارزش و بسیار کاربردی در حوزه تسلیحات غیرمتعارف و جنگ افزارهای هسته ای است.
از طرف دیگر، نحوه عرضه کمک های خارجی به دولت افغانستان نیز بسیار مبهم و پرسش برانگیز است. با وجود گزارش هایی که از کمک های میلیارد دلاری کشورهای خارجی به افغانستان منتشر می شود، این کمک ها تا کنون به صورت مشهود و ماندگاری در جهت احیای زیرساخت های اقتصادی به مصرف نرسیده و دولت افغانستان نیز بارها از مصرف ۸۰ درصد از کمک های واصله توسط موسسات غیردولتی خارجی بدون پاسخگویی و حساب دهی به دولت، ابراز نارضایتی کرده است.
با همه این اوصاف، خارجی ها همانگونه که در قبال امنیت، ثبات، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان هیچگونه الزام و تعهدی را نمی پذیرند، به نظر می رسد در عرصه احیای زیرساخت های اقتصادی نیز کاری زیربنایی و ارزشمندی انجام نمی دهند. براین اساس بحران های افغانستان در عرصه اقتصادی، بازهم متکی به کمک های به اصطلاح انسان دوستانه سازمان های خیریه باقی می ماند و بس.
