وجود اختلاف های گسترده بین طیف های مختلفی از مخالفان سوریه باعث شده است که تاکنون چندین نشست حامیان آنها از جمله نشست اخیر قاهره ناکام بماند .
اشتراک گذاری :
فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه که در ایام مبارزات انتخاباتی چهره متفاوت تر از نیکلای سارکوزی به تصویر می کشید ، روز جمعه میزبان نشست موسوم به دوستان سوریه بود که نیکلای سارکوزی به همراه قطر یک چنین کنفرانس های را در زمان جنگ داخلی لیبی برای سلب مشروعیت از رژیم قذافی و ایجاد مقبولیت و مشروعیت برای مخالفان رژیم قذافی بنا گذاشتند و پس از کسب موفقیت در لیبی آن را به بحران سوریه تعمیم دادند تا شاید بتوانند در این مورد نیز بهره بگیرند هر چند که تاکنون ناکام مانده اند.
به اعتقاد ناظران سیاسی چند عامل موجب شده است که کنفرانس های موسوم به دوستان سوریه که در اصل همان دشمنان سوریه است به شکست بینجامد و ناکام بماند. نخست اینکه آن اجماعی که در عرصه نظام بین الملل علیه رژیم قذافی شکل گرفته بود اکنون کاملا از هم پاشیده است و دو عضو از ۵ عضو شورای امنیت یعنی روسیه و چین با تجربه تلخی که از فریبکاری غرب و ناتو در قبال بحران لیبی بدست آوردند در قبال بحران سوریه راه مستقل از غرب و ناتو را در پیش گرفته اند و برای حفظ منافع ژئو پولتیک و ژئو استراتژیک خود هم که شده باشد به هیچ وجه حاضر به همراهی در پروژه براندازی دولت سوریه نیستند و تاکنون این موضوع را به انحائ مختلف ثابت کرده و روسیه حتی تا مرز درگیری هم پیش رفته به گونه ایی که مقامات این کشور از اینکه بگویند هواپیمای ترکیه بر فراز سوریه با کمک این کشور سرنگون شده هیچ ابایی نداشته اند و در مواضع اعلامی و اعمالی خود تصریح کرده اند که نظام سیاسی سوریه برای روسیه خط قرمز است که نباید از آن عبور کرد .بر همین اساس هر چند این دو کشور با این امید که کنفرانس ژنو بتواند فرصت اجرای طرح ۶ ماده ای کوفی عنان را برای حل مسالمیت امیز بحران سوریه و اغاز گفتگو های فراگیر داخلی برای تشکیل دولت انتقالی فراهم کند در این نشست شرکت کردند اما بعد از آنکه متوجه شدند غرب و ناتو همان اهداف قبلی خود را در سوریه پیگیری می کنند راه خود را بعد از کنفرانس ژنو از آنها جدا کردند و همچون گذشته کنفرانس موسوم به دوستان سوریه را در پاریس تحریم کردند . البته خود شرکت کنندگان در کنفرانس های موسوم به دوستان سوریه هم به چند دلیل دچار اختلاف و تشتت شده اند. یکی در قبال تسلیح مخالفان سوریه و دیگری درباره تعامل با دولت سوریه و اغاز گفتگو با آن است.در مورد اولی کشورهای غربی و بخصوص امریکا در قبال تسلیح معارضان ملاحظه دارند و از این نگران هستند که این اقدام به تقویت مجدد القاعده بینجامد و چه بسا مشکلاتی را نیز در آینده برای اسرائیل ایجاد کند .اما در مقابل عربستان بخصوص جناح بندر بن سلطان به هر طریق ممکن به تسلیح القاعده و انتقال آنها به سوریه اقدام می کند و در صدد است با دامن زدن به اختلافات مذهبی و فرقه ای به هدف سرنگونی رژیم اسد دست یابد . دوم در قبال طرح ۶ ماده ای کوفی عنان است که جناح غربی از آن حمایت می کند هر چند که امکان دارد اهداف براندازی را نیز در لفافه آن دنبال کند اما همچنانکه در نشست ژنو نیز مشاهده شد عربستان از حضور در آن خودداری کرد و بدنبال آن جناح غربی شرکت کننده نیز از تعهدات خود عدول کردند و هر دو جناح بین المللی رقیب ودرگیر در بحران سوریه سر جای قبلی خود برگشتند ودراین راستا غربی ها و عرب های هم پیمان آنها کنفرانس پاریس را بر گزار کردند و روسیه و چین نیز به روال معمول از شرکت در آن خودداری کردند . و بالاخره از دیگر پاشنه آشیل های کنفرانس های موسوم به دوستان سوریه ، وجود اختلاف های گسترده بین طیف های مختلفی از مخالفان سوریه است که تاکنون چندین نشست حامیان آنها از جمله نشست اخیر قاهره برای ایجاد وحدت میان آنها را ناکام گذاشته است و همین مسئله مانع بزرگی در سر راه تحقق اهداف کنفرانس های موسوم به دوستان سوریه ایجاد کرده است و از این لحاظ نشست اخیر پاریس نیز به سرنوشت کنفرانس های تونس و استانبول دچار خواهد شد .اما نکته قابل تاملی که در کاتولیک تر از پاپ شدن اولاند در کنفرانس پاریس وجود دارد نقش عربستان در جلوگیری از تغییر موضع فرانسه از طریق تطمیع دولت جدید اولاند است و در واقع بخش باز درامد های نفتی عربستان صرف خرید کشورهای غربی و مقامات این کشور ها می شود .
