کارگردان «زنانی با گوشوارههای باروتی» گفت: این فیلم در ایران و خارج از کشور با استقبال خوبی مواجه شده است چون به نوعی زنان داعشی در هیچ جای دنیا سوژه فیلم نشدهاند.
کارگردان «زنانی با گوشوارههای باروتی»:
زنان داعشی در هیچ جای دنیا سوژه فیلم نشدهاند
ایکنا , 23 آبان 1397 ساعت 15:43
کارگردان «زنانی با گوشوارههای باروتی» گفت: این فیلم در ایران و خارج از کشور با استقبال خوبی مواجه شده است چون به نوعی زنان داعشی در هیچ جای دنیا سوژه فیلم نشدهاند.
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، به نقل از روابط عمومی فیلم، نمایش و نقد و بررسی «زنانی با گوشواره های باروتی» با حضور رضا فرهمند، کارگردان و پوریا ذوالفقاری، منتقد در خانه مهر رضا برگزار شد.
در ابتدا پوریا ذوالفقاری منتقد جلسه با بیان اینکه «گوشواره های باروتی» به شدت دراماتیک است، گفت: در سکانسی از فیلم میبینیم کسانی از داعش دفاع میکنند که برادرانشان توسط داعش کشته شدهاند و همین موضوع مخاطب را درگیر انگیزههای شخصیتها میکند و علاوه بر آن با فیلمهای داستانی و بخشهای خبری که با موضوع داعش ساخته میشود تفاوت زیادی دارد.
وی «زنانی با گوشوارههای باروتی» را یک فیلم منسجم توصیف کرد و ادامه داد: در این فیلم میبینیم که خبرنگار (نور) اتفاقات را خیلی عادی تعریف میکند؛ که داعشیها یک زن را مجبور کردهاند تا گوشت تن کودکش را بخورد، حال سؤال این است که این موضوعات و تصاویر تا چه اندازه با برنامهریزی قبلی بوده و چقدر از آن در موقعیت پیش آمده است؟ آنچه مشخص است این فیلم به جزئیات بسیار دقت کرده و از کنار هیچ چیزی به راحتی نگذشته است.
این منتقد یادآور شد: یکی از موارد جالب فیلم این است که فکر میکنیم چقدر خانواده داعشیها آسیب دیدهاند زیرا ما در فیلم خانوادههایی را میبینیم که با راهی که شوهرشان رفته موافق هستند.
ذوالفقاری همچنین گفت: آدمهای بازمانده از این فاجعه به حدی حادثههای بدی را گذرانده بودند که مخاطب تعجب میکرد که چطور آنها به راحتی در مورد آن اتفاقات صحبت میکنند و همین موضوع موجب ارتباط مخاطب با آن میشد، در اصل فیلم درباره جهنمی صحبت میکند که اگر قرار بود داستانی ساخته شود باید برنامهریزیهایی برای آن صورت میگرفت.
وی با بیان اینکه در فرهنگ روایت فاجعه بسیار مهم است، یادآور شد: فصل ایزدیهای فیلم قسمت تاپ فیلم است که مخاطب نمیتواند از آن جدا شود.
در ادامه رضا فرهمند کارگردان فیلم نیز گفت: در ابتدا برای تحقیق در مورد این مستند به عراق رفتم و قرار بود شخصیت اصلی فیلم یک مرد باشد اما با صحبتهایی که در آنجا داشتم متوجه شدم که مورد مشابه آن با شخصیت مرد قبلاً کار شده است.
وی ادامه داد: با نور شخصیت اصلی فیلم در عراق آشنا شدم و در همان جا متوجه شدم که اساساً زن را با چنین موضوعی در عراق تا به حال نداشته ایم بنابراین فکر کردم فرصت مغتمی است و با نور، همان جا در مورد فیلم وارد دیالوگ شدم و در واقع پنجره اصلی کارم را پیدا کردم و او هم پذیرفت.
کارگردان «زنانی با گوشواره های باروتی» با بیان اینکه با برنامهریزی قبلی کار را شروع نکرده بود، اظهار کرد: بعد از ۵ روز آشنایی با نور وارد کمپ در عراق شدیم و از آنجا کار ما مسیر خود را پیدا کرد، قرار نبود پرتره نور را بسازیم بلکه میخواستیم که او ما را با زوایای دیگری از آن سرزمین آشنا کند.
فرهمند ادامه داد: یکی از حقیقتهای فیلم این بود که زنان داعشی آزاد و بدون هیچگونه ترسی صحبت میکردند، من به عنوان فیلمساز باید همان اندازه که به درونیات نور بهعنوان یکی از قربانیان داعش حق میدادم به زنان داعشی هم حق میدادم و باید همه وجوه شخصیتی زنان داعشی را میدیدم.
وی اظهار کرد: کمپی که ما در این فیلم سراغش رفتیم مخصوص زنان داعش بود و برخی خانوادهها حاضر به گفتگو نمی شدند و ما از بین زنانی که گفتگو کرده بودند تنها آنهایی را انتخاب کردیم که واقعیتها را گفته بودند و برای اینکار نیازی نبود تا آنها را هدایت کنیم، اما همین موضوع در زمان ادیت راشها برای ما با نگرانی همراه بود.
این کارگردان ادامه داد: در اولین نمایش فیلم در جشنواره سینما حقیقت که فیلم بازخوردهای خوبی گرفت متوجه شدیم که پیش فرضهای ما صحیح بوده و مخاطب در مواجه با زنان داعشی دچار گیجی و سردرگمی نمیشود، این اولین بار است که در دنیا با زنان داعشی چنین گفتوگوهایی شده است.
فرهمند همچنین گفت: من به عنوان فیلمساز موظف هستم تا حواسم به همه جوانب مواجه مخاطب با موضوع و شخصیتهای فیلم باشد، خوشبختانه مدیر تولید حرفهای داشتیم که خودش کارها را جلو میبرد و من درگیر حواشی نشدم و فقط به کار خورم که کارگردانی بود پرداختم.
وی ادامه داد: جایی که در آن کمپ قرار گرفته بود منطقه جنگی نبود ولی ما آزادانه هم نمی توانستیم در آن رفت و آمد کنیم و همیشه ۲ یا ۳ نفر همراه ما بودند، اتوبوس هایی که زنان را می آوردند به شدت بازرسی میشد زیر ا تصورشان این بود که شاید زنان زیر لباسها و یا چادرهایشان عملیات انتحاری انجام دهند، برای ما رسیدن به چیزی که میخواستیم به آن برسیم مهمتر از اتفاقاتی بود که شاید برای ما خطرناک باشد، همه گروه فکر میکردیم که حرکت ما حرفهای است و باید کارمان را درست انجام دهیم.
فرهمند بیان کرد: خوشحالیم از اینکه گروه همکاری خوبی داشت تا کار را کاملاً آگاهانه انجام دهیم. ما در این فیلم به هیچ وقت دنبال گرفتن انفجار نبودیم و به همان اندازهای که در فیلم لازم بود استفاده کردیم.
وی ادامه داد: نکته قابل توجه دیگر برای ما این بود که ما کاری نداشتیم به اینکه پدر و مادر کودکان راه اشتباه را انتخاب کردهاند بنابراین هر بلایی سرشان بیاد حقشان است، بلکه به دنبال این بودیم تا آنها بهعنوان یک انسان حرفشان را بزنند و بدون پیوستهای ایدئولوژیک به آن نگاه نکردیم زیرا معتقدم مسائل ایدئولوژیک هیچ وقت انتها ندارد.
فرهمند با اشاره به نمایش گسترده فیلم در کشورهای دیگر گفت: «زنانی با گوشواره های باروتی» در کشورهایی همچون آلمان، سوئیس، فرانسه و لوکارنو نمایش داده شد که خوشبختانه مورد استقبال مخاطبان خارجی نیز قرار گرفت و مهمترین نکته در ارتباط با مخاطب این است که درگیریهای سیاسی ندارد.
وی ادامه داد: این فیلم بعد از جشنواره سینما حقیقت ۲۵ نمایش در جشنواره فیلم فجر و ۱۵ هزار مخاطب داشته است.
فرهمند درباره مخاطبان این مستند در کشورهای دیگر توضیح داد: در کشورهای دیگر مخاطبان جدی تر از ایران فیلم را می دیدند، به عنوان مثال، تصورم بر این بود که پلان سکوت در فیلم طولانی است اما در اکران سوئیس متوجه شدم که برای مخاطب این سکوت جذاب است، فیلم در بخش بینالملل جشنواره سینما حقیقت هم جایزه گرفت یادم میآید در همان زمان «فرانکو روزی» به من گفت ریتم فیلم کمی تند است، در آنجا متوجه شدم که بین مخاطب ایرانی و خارجی تفاوتهایی وجود دارد و مخاطب خارجی علاقه دارد تا فیلم را با صبر و حوصله ببیند.
وی درباره اسم فیلم نیز گفت: همانطور که میدانیم گوشواره مخصوص زنان است و باروتی بودن کنایهای از جنگ است.
انتهای پیام
کد مطلب: 377364