امین وحی امر آورده از سمت خداوندش
که خیر الماکرین است و هزاران راه و ترفندش
به جنگ کفر خواهد رفت و از دشمن هراسش نیست
که پیغمبر شبیه کوه مانده پای سوگندش

کجا پیغمبر رحمت به نفرینی کمر می‌بست؟
به گوش مردم نجران اثر می‌کرد اگر پندش

اگر لب‌تر کند از دشمنش چیزی نمی‌ماند
اگرچه نیست جز ذکر و دعا امری خوشایندش

به میدان عمل آورد کل هستی خود را
نمی‌یابد کسی از اهل بیت او همانندش

کسی مثل علی ابن ابی طالب که هر لحظه
زبان وا کرده بر تحسین و مدح او خداوندش

کسی مانند زهرا بانویی که از کراماتش
غلامی را به آزادی رساند با گلوبندش

حسینش را کنار مجتبی دارد از این بهتر
دگر چیزی نمی‌خواهد مکرر می‌شود قندش

حریفش سست شد از اعتقادش لحظه‌ای که دید
پیمبر می‌رسد با خاندان آبرومندش

سپاه و ساز و برگ جنگی‌اش تنها محبت بود
مسلمان می‌شود هر کافر از تاثیر لبخندش

هر آن کس دور شد از رحمت و الطاف پیغمبر
خدا از پهنه‌ی گیتی به خاک ذلت افکندش