"کالین پاول" وزیر خارجه اسبق آمریکا، که بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت، کارنامه‌ای سیاه از خود در صحنه سیاسی آمریکا بر جای گذاشت و بدترین نقش را در منطقه غرب آسیا ایفا کرد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب، پاول، زاده سال 1973 در محله هارلم نیویورک بود. والدینش، لوتر و مود پاول، از جامائیکا به آمریکا مهاجرت کرده بودند. او در مدارس دولتی تحصیل کرد و مدرک کارشناسی زمین‌شناسی را از کالج نیویورک دریافت اخذ کرد.
او در بخش نیروهای آموزشی ذخیره در این کالج شرکت کرد و پس از فارغ التحصیلی در ژوئن 1958 به درجه ستوان دوم منصوب شد.
کالین پاول به عنوان اولین فعالیت مهم نظامی در سال 1958 وارد ارتش آمریکا شد سپس در دهه 90 طی دو دوره در جنوب ویتنام خدمت کرد. در جریان آن جنگ دو بار مجروح شد از جمله در جریان سقوط بالگرد نظامی، که طی آن جان دو سرباز آمریکایی را نجات داد.
پاول در سال 1979 به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در سال 1987 به عنوان مشاور "دونالد ریگان" رئیس‌جمهور اسبق آمریکا در امنیت ملی منصوب شد و "جورج بوش پدر" رئیس‌جمهور وقت، او را در سال 1989 به عنوان فرمانده ستاد مشترک منصوب کرد.
از مهم‌ترین ماموریت پاول در دولت بوش پدر مشارکت در برخی عملیات‌های نظامی آمریکا در اواخر قرن بیستم بود از جمله در عملیات پاناما طی سال 1989، جنگ آمریکا علیه عراق در سال 1991، که منجر به اخراج نیروهای رژیم صدام از کویت شد، و همچنین مداخله انسانی آمریکا در سومالی.
حمله آمریکا به ارتش عراق در جریان جنگ کویت، پاول را به قهرمان ملی آمریکا تبدیل کرد و عملکرد نظامی او در چند سالِ بعد از جنگ، عملکرد نظامی او 71 درصد ارزیابی شد.
او طی دوران خدمت در جنگ، دو نشان برجسته را دریافت کرد؛ مدال طلای کنگره در مارس 1991- که برای قدردانی از عملکردش در برنامه‌ریزی برای حمله به عراق اعطا شد- و مدال آزادی ریاست‌جمهوری.
پاول در دوران دولت بوش پسر در آمریکا، اولین وزیر خارجه سیاه‌پوست آمریکا شد و از سال 2001 تا 2005 در این سمت خدمت کرد.
اما در نهایت مهم‌ترین چیزی که شاید چند دهه سابقه نظامی و سیاسی کالین پاول را تعریف کرده است سخنرانی او در شورای امنیت سازمان ملل در سال 2003 بود که با شکل و نمودار، سلاح‌های کشتار جنگی عراق را توصیف کرد و شیشه‌ای کوچک حاوی سم سیاه‌زخم نشان داد که عراق با آن سلاح بیولوژیک تولید کرده است. هیچکدام حقیقت نداشت.
پاول، که در اوایل سال 2005 و بعد از تقدیم استعفایش به بوش، وزارت خارجه را ترک کرد، خودش در مصاحبه‌ای در همان سال درخصوص سخنرانی مذکورش گفته بود: "این لکه‌ای است ... که همیشه در سابقه من خواهد ماند. دردناک بود و هنوز هم هست."
پاول پس از بازنشستگی از ماموریت‌های نظامی، پرفروش ترین زندگینامه خود را نوشت. "سفر آمریکایی من".
