انتقاد فزاینده بینالمللی از سرکوب حامیان فلسطینی آلمان
در ماه مه ۲۰۲۴ کنگره فلسطین برلین توسط مقامات تعطیل شد؛ از ورود مهمانان شناخته شده بینالمللی به آلمان جلوگیری شد، گروه "همبستگی فلسطین دویسبورگ" نیز غیرقانونی اعلام شد و طبق گزارشها، ممنوعیتهای بیشتری توسط مقامات آلمانی، از جمله عدم سرمایهگذاری، تحریمها موسوم به BDS اعمال شده است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بینالملل خبرگزاری تقریب، "لئون ویستری خفسکی" نویسنده آلمانی کتاب "نگرش تاریخی به چپ در فلسطین و اسرائیل" در یادادشتی مینویسد: چندین سال است که جنبش همبستگی با فلسطین در آلمان با سرکوب شدید مواجه بوده است. با این حال، پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، این آزار و اذیت به سطوح جدیدی رسید. در هفتههای اول پس از قیام غزه و آغاز نسلکشی، تظاهرات در تعدادی از شهرهای آلمان - به ویژه در پایتخت، برلین - به طور گسترده ممنوع شد. حماس و شبکه بینالمللی همبستگی با زندانیان "سامیدون" با دستور اجرایی غیرقانونی اعلام شدند و شعار "از رودخانه تا دریا فلسطین آزاد خواهد شد" به عنوان نماد ممنوعه حماس طبقهبندی شد.
تا به امروز سانسور، اتهامات جنایی و خشونت وحشیانه پلیس علیه تظاهرکنندگان طرفدار فلسطین همچنان امری عادی است. رویدادها مرتبا لغو میشوند؛ حتی "فرانچسکا آلبانیز" گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور فلسطین، در فوریه ۲۰۲۵ از دسترسی به مکانهای دانشگاهی در مونیخ منع شد. پلیس بارها و بارها به دلیل اینکه افراد پستهای آنلاین را لایک میکردند، از عبارت «از رودخانه تا دریا...» استفاده میکردند، اقدامات اسرائیل را با جنایات نازیها مقایسه میکردند یا سیاستمداران آلمانی را به همدستی در جنایات جنگی متهم میکردند، اقدام به تفتیش خانهها کرده است.
پلیس در ۲۴ ماه گذشته حدود ۱۰هزار تحقیق جنایی مربوط به همبستگی با فلسطین را آغاز کرده است. در ماه مه ۲۰۲۴، کنگره فلسطین برلین توسط مقامات تعطیل شد؛ از ورود مهمانان شناخته شده بینالمللی به آلمان جلوگیری شد. شش ماه پس از ممنوعیتهای سامیدون و حماس، گروه "همبستگی فلسطین دویسبورگ" نیز غیرقانونی اعلام شد و طبق گزارشها، ممنوعیتهای بیشتری توسط مقامات آلمانی، از جمله علیه جنبش بینالمللی بایکوت، عدم سرمایهگذاری، تحریمها موسوم به BDS، در حال آمادهسازی است.
از ابتدای امسال، چندین مورد اخراج فلسطینیها و اتباع خارجی طرفدار فلسطین نیز صورت گرفته است. سازمان کمکهای حقوقی ezwa تخمین میزند که چندین هزار نفر در سراسر آلمان در حال حاضر در معرض خطر شدید اخراج هستند.
انتقاد از سوی سازمانهای غیردولتی، اتحادیه اروپا و سازمان ملل
این کمپینِ سرکوب آزادی بیان - که آشکارا نژادپرستانه است و به ویژه جوامع عرب و مسلمان را هدف قرار میدهد - به طور فزایندهای توجه بینالمللی را به خود جلب کرده است. در اواخر اکتبر 2023، دیدهبان حقوق بشر (HRW ) زنگ خطر را به صدا درآورد و از جمله موارد دیگر، نحوه برخورد مقامات آلمانی با تظاهرات طرفدار فلسطین را مورد انتقاد قرار داد.
اندکی پس از آن، انتقاداتی از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز مطرح شد. در اواسط ماه مه 2025، مرکز پشتیبانی حقوقی اروپا ELSC اولین پایگاه داده موجود در مورد سرکوب ضد فلسطینی در آلمان را راهاندازی کرد. در آن زمان، این پایگاه داده ۷۶۶ مورد سانسور، نظارت، ممنوعیت تظاهرات، دستگیری، سرکوب در محل کار و مالی، قوانین و قطعنامههای مربوطه، ارعاب و انتقامهای مرتبط با مهاجرت را ثبت کرده بود.
در ماه ژوئن، کمیسر حقوق بشر شورای اروپا احساس وظیفه کرد که نامهای به وزیر کشور آلمان ارسال کند. در این نامه، او به "گزارشهایی در خصوص استفاده بیش از حد از زور توسط پلیس علیه معترضان، از جمله افراد زیر سن قانونی" اشاره و نگرانی خود را از این که تعریف کاری اتحاد بینالمللی یادبود هولوکاست (IHRA) توسط برخی از مقامات آلمانی به گونهای تفسیر شده است که منجر به طبقهبندی کلی انتقاد از اسرائیل به عنوان یهودستیزی میشود، ابراز کرد و یادآور شد که کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم موظف به خودداری از دخالت بیمورد در حقوق بشر و هم انجام اقدامات مثبت برای محافظت از این حقوق با تضمین بهرهمندی مؤثر همه از آنها هستند.
هفته گذشته، سازمان ملل متحد دوباره مداخله کرد. شش کارشناس مستقل از آلمان خواستند "جرمانگاری و خشونت پلیس علیه فعالیتهای همبستگی با فلسطینیان را متوقف کند". آنها نیز بر خشونت پلیس تمرکز کردند، اما صراحتاً از جرمانگاری شعار "فلسطین از رودخانه تا دریا آزاد خواهد شد" انتقاد کردند. در بیانیه پایانی آنها آمده است: "آلمان باید از اقداماتی که با هدف توقف جنایات وحشیانه و نسلکشی انجام میشود، حمایت کند، نه اینکه آنها را سرکوب کند".
در آلمان چه میگذرد؟
رسانههای بینالمللی اکنون مرتبا از سرکوب و خشونت دولتی ضد فلسطینی در آلمان گزارش میدهند. تصاویر مأموران پلیس که با مشتهایشان تظاهرکنندگان مسالمتآمیز را کتک میزنند، در سراسر جهان پخش میشود.
روزنامهنگاران و تحلیلگران تلاش میکنند برای مخاطبان بینالمللی توضیح دهند که چرا دولتی که اغلب از حقوق بشر، آزادی بیان و حاکمیت قانون دم میزند، به چنین شیوه "سرکوبگرانه" و "غیرانسانی" عمل میکند که اغلب به مسئولیت تاریخی آلمان ناشی از هولوکاست اشاره میشود. اما این توضیح بخشی از افسانه است.
در واقعیت، مسئله همیشه بر سر قدرت و پول بوده است: پس از جنگ جهانی دوم، آلمان غربی مجبور شد خود را در نظر عموم احیا کند. تمرکز بر نسلکشی یهودیان همزمان با ظهور اسرائیل به عنوان پایگاه امپریالیسم غربی بود.
به اصطلاح "پرداخت غرامت"، که نه به بازماندگان هولوکاست یا فرزندان آنها، بلکه به "دولت یهودی" پرداخت میشد، در واقع به عنوان برنامهای برای توسعه اقتصادی و نظامیسازی رژیم صهیونیستی در فلسطین عمل میکرد. بنابراین، عبارت "مسئولیت تاریخی" مانند یک حسن تعبیر عمل میکند، بسیار شبیه به "معاهدات حفاظتی" و "حکومتهای تحت الحمایه".
آنچه آلمان از طریق "ایدئولوژی گناه" خود ایجاد کرده است، منحصر به فرد است: به جای انکار یا نسبی کردن جنایات خود، آنها را منحصر به فرد، غیرتاریخی و بتواره کرده است. آلمان شاید تنها کشوری باشد که نسلکشی را که خود مرتکب شده، انکار نمیکند، بلکه از آن برای توجیه سیاست خارجی امپریالیستی خود - حتی تا حد حمایت از یک نسلکشی دیگر - استفاده مینماید.
