در دل آتش و خون، آنچه بیش از بمباران غزه جانسوز است، سکوت سنگین و نفس‌گیر کشورهای اسلامی و عربی است. غزه، نه تنها زیر آتش اسرائیل، بلکه زیر آوار بی‌تفاوتی برادران مسلمان خود دفن می‌شود. کودکانی که شهید می‌شوند، مادرانی که فرزندشان را در آغوش می‌گیرند، همه‌شان چشم به یاری امت اسلام دارند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، در دل آتش و خون، آنچه بیش از بمباران غزه جانسوز است، سکوت سنگین و نفس‌گیر کشورهای اسلامی و عربی است.
غزه، نه تنها زیر آتش اسرائیل، بلکه زیر آوار بی‌تفاوتی برادران عربی و مسلمان خود دفن می‌شود. کودکانی که شهید می‌شوند، مادرانی که فرزندشان را در آغوش می‌گیرند، همه‌شان چشم به یاری امت اسلام دارند، امتی که متأسفانه در خواب خوش منافع خود فرو رفته است.
کشورهای اسلامی و عربی اگر تنها بخشی از ثروت و قدرت رسانه‌ای، نظامی و سیاسی خود را به حمایت از فلسطین اختصاص می‌دادند، آیا اسرائیل می‌توانست این‌چنین بی‌محابا جنایت کند؟ اگر تنها یک ماه، نفتی به غرب صادر نمی‌شد؛ اگر تنها چند کشور عربی سفارت اسرائیل را می‌بستند؛ اگر رسانه‌های عربی و اسلامی یکپارچه تصویر حقیقت را بازتاب می‌دادند؛ آیا صدای فریاد کودکان غزه خاموش می‌ماند؟
این‌ها فقط رؤیا نیست، بلکه توان‌هایی واقعی‌اند که در سایه تفرقه، ترس و معامله‌های پشت پرده، خاک می‌خورند. قدرت کشورهای اسلامی اگر در یک جبهه جمع شود، می‌تواند نه تنها جلوی حملات را بگیرد، بلکه معادلات منطقه را تغییر دهد. اما آنچه نمی‌گذارد، مرزهایی است که دشمن ترسیم کرده و منافع کوتاه‌مدتی که حاکمان بر آن چنگ زده‌اند.
فلسطین، فقط یک مسئله سیاسی نیست؛ آزمونی است برای سنجش غیرت امت اسلامی و سنجش انسانیت در سراسر عالم. وحدت مسلمانان، نه شعار احساسی، بلکه نیازی حیاتی برای بازگشت عزت به این ملت است. همان وحدتی که اگر محقق شود، دیگر نه اسرائیل جرأت تجاوز دارد، نه آمریکا قدرت دیکته کردن.
امروز، ما با دو تصویر از جهان اسلام روبه‌رو هستیم: یکی، تصویر وحدت‌گریزانِ ساکت و بی‌اثر؛ و دیگری، تصویر امت آگاه و مقاومی که اگر بیدار شود، می‌تواند تاریخ را از نو بنویسد. وقت آن است که جهان اسلام، از لاک سکوت بیرون بیاید و نشان دهد که هنوز "امت واحده" بودن، فقط یک واژه در کتاب‌ها نیست، بلکه حقیقتی زنده و جاری در رگ‌های مسلمانان است.
