در این یادداشت به توصیف برخی از ویژگی های والای ماه مبارک رمضان می پردازیم.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن نوشته به شرح زیر است:
رمضان، چشمه‌ای زلال از رحمت خداوند است که جان‌های تشنه را سیراب می‌کند. ماهی که در آن، لحظه‌ها رنگی از ابدیت دارند و هر دم، دریچه‌ای به سوی ملکوت گشوده می‌شود. در این ماه، گویی زمان آرام‌تر می‌گذرد تا دل‌ها در سکوت و خلوت بندگی، به سوی خدا پر بکشند.
با طلوع سحر، دل‌های عاشق بیدار می‌شوند، سفره‌های ساده اما پر از عشق پهن می‌شود و بوی نان و خرما، یادآور مهربانی خداست. سکوت نیمه‌شب، آمیخته با نغمه‌ی دعاهای عاشقانه، بویی از آسمان دارد. هر زمزمه‌ای در دل شب، پاسخی از جانب پروردگار می‌یابد و هر اشکی که از شوق یا توبه بر گونه جاری می‌شود، دری از رحمت الهی را می‌گشاید.
در روزهای رمضان، گرسنگی و تشنگی فقط ترک خوردن و آشامیدن نیست؛ بلکه سفری درونی به سوی پالایش روح است. آدمی در این ماه، خود را از بند عادت‌ها و هوس‌ها رها می‌کند و طعم آزادی را می‌چشد. روزه، زبان را از لغزش، چشم را از غفلت، و دل را از سیاهی‌ها حفظ می‌کند. چه لذتی دارد که روزه ات را برای خدا بگیری، و افطار را با یاد او باز کنی.
و اما شب‌های رمضان... شب‌هایی که آرامشش، شبیه هیچ شب دیگری نیست. دل‌هایی که به تپش می‌افتند، دست‌هایی که به آسمان بلند می‌شوند، و زمزمه‌هایی که از ژرفای جان برمی‌خیزند: "اللهم إنك عفوٌ تحب العفو فاعف عنی"... چه لحظه‌ای زیباتر از آنکه خداوند بنده‌اش را در آغوش رحمت بگیرد و از نو زاده‌اش کند.
رمضان، ماه مهربانی‌هاست. ماهی که در آن، دست‌ها گره‌های نیازمندان را باز می‌کنند و دل‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند. بخشیدن آسان‌تر می‌شود، کینه‌ها رنگ می‌بازند و لبخندها سخاوتمندانه‌تر می‌شوند. انگار رمضان، تذکری است از سوی پروردگار که بگوید: زندگی، جز عشق و بخشش نیست.
رمضان، فرصتی است برای خانه‌تکانی دل از غبارهای روزمرگی. فرصتی که در آن، بندگی رنگ و بوی دیگری می‌گیرد. قرائت قرآن در این ماه، نوری است که تاریکی‌های درون را می‌شوید، ذکرهای نیمه‌شب، نوای دلدادگی است، و نمازهای طولانی، نجواهای عاشقانه‌ای که جان را به آسمان پیوند می‌دهد.
این ماه، ماهی است که خداوند وعده‌ی آمرزش داده است، ماهی که در آن یک شب، از هزار ماه برتر است. شب قدر، شبی که در آن سرنوشت‌ها رقم می‌خورد، و دست‌های نیازمند، با اشک و اخلاص به درگاه رب‌العالمین بلند می‌شود.
رمضان، ماهی است که در آن، سفره‌ی رحمت گسترده‌تر از همیشه است. درهای بهشت گشوده می‌شود، دل‌ها به هم نزدیک‌تر، و دست‌ها بخشنده‌تر می‌شوند. چه زیباست رمضان، که در آن، زمین و آسمان به هم گره می‌خورند، و بنده، در آغوش لطف پروردگار آرام می‌گیرد...
و چه زود این ماه نورانی می‌گذرد... گویی هنوز طنین اذان اولین سحر در گوشمان است که به وداعش نزدیک می‌شویم. اما خوشا به حال آنان که رمضان را زیسته‌اند، نه فقط روزه گرفته‌اند. آنان که در این ماه، بذر محبت و اخلاص کاشته‌اند، و حالا، در دلشان نوری از بهشت به یادگار مانده است...
