قبلا در کتاب «آنچه اتفاق افتاد» نوشته «هیلاری کلینتون» خوانده بودم که او در هنگام مبارزات انتخاباتی در برابر ترامپ و به‌خاطر سفرهای متعدد تصمیم گرفته یک دست لباس ساده بپوشد (ترجیحا به‌جای دامن‌های کوتاه از شلوارهای پوشیده استفاده کند) تا هم وقتش برای آرایش و ست لباس و مدلینگ تلف نشود و هم از شیطنت خبرنگارها که گاهی تصویر اندام برهنه او را شکار و سوژه رسانه‌ها می‌کنند در امان باشد!
حالا عکسی منتشر شده با عنوان «همه کت‌های مرکل در ۱۶ سال صدراعظمی آلمان» که در آن به‌وضوح نشان داده می‌شود که این سیاست‌مدار زن در طول سالیان قدرت، همواره از لباس‌های معین، ساده و مجموعا پوشیده استفاده کرده است.
به نظر می‌آید فلسفه پوشش ابعاد گوناگون و جهانی دارد. عموما اینگونه است که میل به پوشیدگی در ذات انسان ریشه داشته و بشر در شرایط سالم فطری از برهنگی احساس ناخوشایندی دارد؛ علاوه بر آن، پوشش در موقعیت‌های مختلف صاحب کارکرد و فایده‌های روشن است.
شاید در طول سالیان اخیر به خاطر سیاسی شدن مسئله حجاب در ایران، فرصت پرداختن به ابعاد ناشناخته و کارکردهای انسانی پوشیدگی کمتر پیش آمده است، این درحالی است که به گزارش سایت‌های پژوهشی، موج فراگیری از حجاب‌خواهی در کشورهای گوناگون پدیدار شده است و این موج ضرورتا به تدین یا خداباوری انسان‌ها مرتبط نیست، بلکه بسیاری از زنان به تجربه این را آموخته‌اند که پوشیدگی در حد معقول، هم به آنان فرصت بیشتر برای فعالیت و کنشگری اجتماعی می‌دهد و هم آنان را از آسیب‌ها و خطرات جنسیتی مصون می‌دارد.
با این حساب بعید نیست در طول سالیان آینده متفکران و اندیشمندان جهانی به‌ویژه در اروپا و آمریکا بیشتر از متفکران ایرانی و روشنفکران مسلمان از بحث حجاب و عفاف دفاع کنند.
