علیرغم اینکه دوران ۶ ساله امامت آن حضرت که پس از شهادت امام هادی در سال ۲۵۴ آغاز شد و در شهر سامرا محصور بود اما در این دوران کوتاه بیش از یکصد دانشمند تربیت کرد که می توان از شاگردان مکتب وی بزرگانی مثل عثمان ابن سعید عمری، احمد ابن اسحاق اشعری قمی را نام برد.
خدمات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و فکری امام بر کسی پوشیده نیست مبارزه با شبهات و تهاجمات فرهنگی از ناحیه دانشمندان ادیان غیر اسلامی و فرقه های نوظهور در عالم اسلام و پاسخ به آنها، رسیدگی به حال محرومان خصوصا شیعیان نیازمند، گسترش جامعه شیعی و فرهنگ آن از طریق شبکه وکالت و مهیا سازی زمینه غیبت بخشی از رسالت بزرگ امام عسکری (ع) بود.
یکی از اصحاب آن حضرت بنام ابوهاشم می گوید: روزی در محضر امام عسکری(ع) بودم، آن حضرت فرمود: «یکی از درهای بهشت، بابُ المعروف است و از آن در کسی داخل بهشت نمی شود مگر اینکه در دنیا کارهای نیک انجام داده و به مردم کمک و خدمت نماید» تا این را از حضرت شنیدم، خدا را سپاس گفتم و بسی خشنود شدم زیرا یکی از برنامه های زندگی من خدمت رسانی به مردم و رفع نیاز پا برهنگان و محرومان بود، تا این مطلب در دلم گذشت حضرت به من نگاه کرد و فرمود: «بله، کسانی که در این جهان به مردم کمک می کنند، در جهان دیگر نیز سر بلند و جایگاه آنان برجسته است. ای ابوهاشم! خدا تو را از این گروه قرار دهد، خدای تو را رحمت کند. خوب این کار امام جنبه تربیتی در حوزه اجتماعی داشت در برخی امور که خود مستقیم ورود داشت یا با واسطه امور اجتماعی خصوصا جامعه شیعی را مدیریت می کرد بیشتر فعالیت های سیاسی اجتماعی امام و حتی ارتباط با او خیلی اوقات به همین منوال بود چنانچه عثمان بن سعید عمری » که از نزدیکترین و صمیمی ترین یاران امام بود شیعیان و پیروان حضرت عسکری(ع) اموال و وجوهی را که می خواستند به امام تحویل دهند، به او می رساندند و او آنها را در ظرف‌ها و مشک‌های روغن قرار داده و به حضور امام می رساند.
از نمونه اقدامات مخفی امام جریان «داود بن اسود» است او خدمتگزار امام و مامور هیزم کشی و گرم کردن حمام خانه حضرت بود، می گوید: روزی امام مرا خواست و چوب مدور و بلندی به من داد و فرمود: این چوب را بگیر و نزد «عثمان بن سعید» ببر و به او بده. من چوب را گرفته روانه شدم. در راه به یک نفر سقا برخوردم، قاطر او راه مرا بست. سقا از من خواست حیوان را کنار بزنم. من چوب را بلند کردم و به قاطر زدم. چوب شکست و من وقتی محل شکستگی آن را نگاه کردم، چشمم به نامه هایی افتاد که در داخل چوب بوده است! به سرعت چوب را زیر بغل گرفته و برگشتم و سقا مرا به باد فحش و ناسزا گرفت.
وقتی به در خانه امام رسیدم، خدمتگزار امام به استقبالم آمد و گفت: آقا و سرورت می فرماید: چرا قاطر را زدی و چوب را شکستی؟ گفتم: نمی دانستم داخل چوب چیست؟ امام فرمود: چرا کاری می کنی که مجبور به عذر خواهی شوی؟ مبادا بعد از این چنین کاری کنی، اگر شنیدی کسی به ما ناسزا می گوید، راه خود را بگیر و برو و با او مشاجره نکن. ما در شهر بد و دیار بدی به سر می بریم، تو فقط کار خود را بکن و بدان گزارش کارهایت به ما می رسد.
این قضیه نشان می دهد که امام، اسناد، نامه ها و نوشته هایی را که سرّی بوده، بصورت مخفی به مقصد برساند و امور جامعه شیعی را با این ظرافت مدیریت می کرد و با این آموزه ها و روش‌ها شاگردان مکتب خود را چه در عصر خود آن حضرت و چه قرن ها بعد تربیت می کرد.
امام خمینی(ره) شاگرد همین مکتب است که قریب دوازده قرن بعد آن امام بزرگوار، انقلابی همه جانبه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بوجود می آورد.
پس از پیروزی انقلاب در دوران تثبیت آن اولویت اول را بر معیشت و مشکلات محرومین می گذارد بنیاد مستضعفان، کمیته امداد امام، بنیاد مسکن، حساب ۱۰۰ امام بخشی از اقدامات اجتماعی امام(ره) بود.
امام (ره) بخوبی دریافت که بخش عمده مردم رنجدیده و حامیان انقلاب، کوخ نشینان هستند که یکی از اولویتشان حل مسکن است لذا بنیاد مسکن را بنا نهاد و برای کمک به آن مشارکت مردم را از طریق واریز کمک های مومنانه و نوع دوستی به حساب شماره یکصد(۱۰۰) نزد بانک ملی ارجاع می دهد و از این طریق می خواهد همه مردم از ثواب آن به قدر وسعشان فیض و ثواب ببرند.
متاسفانه مساله حساب ۱۰۰ امام از آن اموری است که مغفول مانده و امروز تازه متوجه می شویم نگاه نافذ امام چقدر به مسأله عمیق و دقیق بوده که اگر درست عمل می شد امروز بخش چشم گیری از محرومین صاحب سرپناه برای خود بودند.
هنوز اعتقاد داریم باید در این خصوص همت کنیم و مردم هر چقدر به حساب ۱۰۰ امام برای مسکن محرومین کمک کنند قطعا برکاتش را در جامعه خواهیم دید.
*«علی مراد کیانی» مسوول دفتر نماینده ولی فقیه در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی همدان
انتهای پیام/
