تاریخ انتشار۱۸ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۶:۵۹
کد مطلب : 485044

آیت الله العظمی موسوی گلپایگانی؛ موسس مدارس علوم دینی به سبک جدید

آیت الله العظمی گلپایگانی از بدو حرکت شجاعانه روحانیت به رهبری امام (ره) به مبارزات پیگیر خویش با سلطنت پرداخت و نخستین اعلامیه اعتراض به لایحه «انجمن‌های ایالتی و ولایتی» از سوی ایشان صادر شد.  
آیت الله العظمی موسوی گلپایگانی؛ موسس مدارس علوم دینی به سبک جدید
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب، مهر به مناسبت سالروز رحلت آیت الله العظمی گلپایگانی نوشت: امروز سالگرد رحلت آیت الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی از مراجع تقلید شیعه و از استادان برجسته حوزه علمیه قم است.
 
سید محمدرضا موسوی گلپایگانی در هشتمین روز ماه ذی القعده ۱۳۱۶ قمری در بخش «گوگد» گلپایگان، پا به عرصه وجود نهاد که به مناسبت تقارن ولادتش با سالروز ولادت امام هشتم حضرت علی بن موسی‌الرضا علیه السلام نامش را «محمدرضا» و کنیه‎اش را ابوالحسن و لقبش را هبه الله نهادند. پدرش آقا سید محمدباقر امام، عالمی معروف به زهد و تقوا و پای بند به آداب و مستحبات دینی و کوشا در امر به معروف و نهی از منکر بود که هم اینک مرقدش مورد احترام و زیارت مردم است.
 
محمدرضا در سه سالگی مادر و در نه سالگی پدرش را از دست داد و دوران کودکی را با مشکلات و سختی‌های فراوان و از دست دادن پدر سپری کرد و تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه گذراند.
 
نوزده ساله بود که به سوی اراک شتافت و در مدرسه آقا سید ضیاالدین به تکمیل سطوح عالیه پرداخت و در ۱۳۳۷ قمری شایستگی حضور در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی را پیدا کرد و تا سال ۱۳۴۰ قمری در آن شهر از آن مرجع بزرگ بهره برد. در بیست و چهار سالگی در پی مهاجرت استادش آیت الله حائری به قم و تأسیس حوزه علمیه در این شهر مقدس، به قم آمده و در مدرسه فیضیه سکونت گزید و درس‌ها را با آیت الله سید احمد خوانساری به مباحثه نشست.
 
استاد با مشاهده استعداد و فهم شاگرد سخت‌کوش خود بدو بسیار علاقه مند شد او را در شمار اصحاب خاص و هیأت استفتا قرار داد و «تصحیح کتاب الصلوه» خود را به او و آیت الله اراکی واگذار نمود. ایشان نیز تا پایان عمر استاد (۱۳۵۵ قمری) ملازم درس ایشان بود.
 
ایشان در سال ۱۳۴۱ قمری. در قم به مدت هشت ماه از محضر آیات میرزای نائینی و آقای سید ابوالحسن اصفهانی استفاده برد. از دیگر اساتید او می‌توان از آیات حاج شیخ محمدرضا مسجد شاهی اصفهانی، حاج شیخ ابوالقاسم کبیر، آیت الله بروجردی، آقا ضیا عراقی و شیخ محمدحسین غروی اصفهانی نام برد.
 
وی از آیت الله حائری اجازه اجتهاد و از مرحوم شیخ عباس محدث قمی و آقا شیخ محمدرضا اصفهانی اجازه نقل روایت اخذ کرده است.
 
از آغاز ورود به قم در سال ۱۳۴۰ قمری به تدریس کتاب‌های رسائل، مکاسب و کفایه اشتغال ورزید و پس از وفات استادش آیت الله حائری تدریس خارج فقه و اصول را شروع نمود. ایشان در طول بیش از هفتاد سال تعلیم دانش اهل بیت، صدها تن از ستارگان درخشان آسمان علم را به جامعه اسلامی تحویل داده است.
 
مبارزات سیاسی
 
آیت الله العظمی گلپایگانی از بدو حرکت شجاعانه روحانیت به رهبری امام راحل به مبارزات پیگیر و بی‎امان خویش با دیو استبداد پرداخت و نخستین اعلامیه اعتراض به لایحه ننگین «انجمن‌های ایالتی و ولایتی» در مهرماه ۱۳۴۱ شمسی از سوی ایشان صادر شد و به دنبال آن بود که پیام‌ها و بیانیه‌های ایشان تا سقوط رژیم پهلوی ادامه یافت. (بسیاری از آنها در جلد اول کتاب «اسناد انقلاب اسلامی» گرد آمده است.)
 
برخی از اقدامات آن جناب در برابر رژیم منحوس شاه عبارتند از: سرباز زدن از ملاقات با شاه و نخست وزیران و فرستادگان دربار، تحریم برنامه اوقاف و اعلامیه علیه معاملات و همکاری با سازمان اوقاف، قطع شهریه کسانی که با اوقاف همکاری می‌نمودند و تحریم امامت جماعت و گوش دادن به سخنرانی آنان، حرام شمردن خرید و فروش و مصرف و توزیع گوشت‌های وارداتی از خارج و قبول نکردن وجوهات فروشندگان آنان (هر چند می‌شد تحت عنوان مال مخلوط به حرام خمس آن را پذیرفت)، اعتراض شدید و پیام کوبنده علیه تغییر تاریخ هجری به تاریخ منحوس شاهنشاهی، مخالفت صریح با حزب رستاخیز و تحریم شرکت مسلمانان در آن، مخالفت صریح با طرح امتحان دولت از طلاب و انکار صلاحیت آنان برای این امر که باعث عقب نشینی دولت وقت و مصون ماندن حوزه از این طرح ننگین شد.
 
اعتراض شدید علیه گسترش بی بند و باری و فساد و فحشاء و رواج منکرات و فرستادن نامه سرگشاده به شاه و تذکر عواقب وخیم آن، اعتراض و مخالفت بسیار شدید علیه سینما در شهر قم و تعطیل نمودن درس و نماز جماعت خویش به مدت یک هفته، مخالفت و اعتراض علیه تاج گذاری شاه و انتخاب ولیعهد، پیام در جهت تجلیل از مقام شهید سعیدی و اعلام مجلس ختم برای ایشان در مسجد امام، تجلیل از مقام مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی و تشکیل دو مجلس ختم در مسجد اعظم و شکستن سدّ رعب و ممنوعیت برپایی مجالس بزرگداشت و مطرح شدن نام حضرت امام در آن مراسم، پی جویی حال تبعید شدگان و سرکشی به خانواده‌های آنان، حمایت از مقام و موقعیت حضرت امام خمینی و به ویژه در برابر اهانت روزنامه اطلاعات به امام راحل و تأکید بر مقاومت روحانیت و پیگیری اعتراض‌ها و راهپیمایی‌ها و صدور اعلامیه‌های روشنگرانه و کوبنده در لحظات حساس (به گونه‌ای که امام بدیشان فرموده بودند: اعلامیه‌هایی که حضرت عالی به تنهایی صادر می‌کنید، نقش بسزایی در پیشبرد مبارزات ملت مسلمان دارد) و دلجویی و تأیید علمای مبارز شهرستان‌ها.
 
این اقدامات باعث شد که مزدوران رژیم برای لطمه زدن به ساحت ایشان از هیچ کاری فروگذار نکنند و دو بار (سوم فروردین ۱۳۴۲ در مدرسه فیضیه و ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۷ شمسی) به سوی ایشان حمله کرده، قصد ضرب و جرح آن مرجع بزرگوار را داشتند که لطف خدا و جانفشانی‌های اطرافیان باعث حفظ ایشان شد.
 
پس از پیروزی انقلاب نیز هماره در جهت تأیید کامل مواضع حضرت امام و تقویت موقعیت ایشان به عنوان رهبر نظام و فراخواندن مرد آیه پیروی کامل از حضرت امام، توصیه به افراد صالح برای شرکت در مناصب دولتی، طرح مباحث مورد نیاز حکومت اسلامی در درس خارج فقه (قضا، حدود و شهادات) شرکت در مراسم انتخابات صدور پیام‌های گوناگون مبنی بر شرکت مردم در انتخابات، تقویت دولت اسلامی و حرام شمردن مخالفت با دستورها و مقررات دولت و نهی از فروش اجناس قاچاق، حمایت مادی و معنوی از رزمندگان اسلام در طول جنگ تحمیلی و ارسال هیأت‌های مختلف به جبهه‌های نبرد و اجازه مصرف ثلث در مصرف جبهه‌ها و بر عهده گرفتند ساختمان مراکز درمانی و بهداشتی استان‌های زلزله زده در زلزله خرداد ۱۳۶۹ و ده‌ها اقدام دیگر فعال بودند.
 
وفات
 
سرانجام آن عبد صالح خدا پس از عمری سرشار از توفیق و پربار از خدمات دینی و علمی و پس از طی بیماری کوتاه مدت، در ۹۶ سالگی در شامگاه روز پنجشنبه ۱۸ آذر ۱۳۷۲ ندای حق را لبیک گفت و فقدانش قلب تمام مسلمین جهان را در هم فشرد.
 
مردم در سوگ آن مرجع بزرگ از صمیم قلب به سوگواری پرداختند و از سوی دولت هفت روز عزای عمومی و یک روز تعطیل اعلام گردید و مجالس بزرگداشت مقام علمی ایشان در گوشه و کنار جهان و جای جای کشور اسلامی‎مان تا مدت‌ها ادامه یافت. پیکر پاک آن مرجع بزرگ روز جمعه نخست در تهران با حضور صدها هزار نفر و با شرکت رهبر معظم انقلاب تشییع شد و پس از پنج ساعت راهپیمایی به قم انتقال یافت و سپس در روز شنبه ۲۰ آذر با حضور خیل عظیم و پرشکوه مردم قم تشییع و نماز به امامت حضرت آیت الله آقای حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی داماد آن مرحوم برایشان خوانده شد و آنگاه در مسجد بالا سر مرقد مطهر حضرت معصومه علیها السلام، در جوار تربت استادش به خاک سپرده شد.
 
رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخشی از پیام تسلیت خویش چنین فرمودند: «این شخصیت والای کهنسال، در میان مراجع تقلید، یکی از موفق‌ترین و سعادتمندترین‌ها بودند. ۳۲ سال مرجع تقلید، حدود ۷۰ سال مدرس حوزه علمیه قم و حدود ۸۵ سال سرگرم فرا گرفتن و آموختن فقه آل محمد علیهم السلام بودند. اولین مدرسه علوم دینی به سبک جدید را ایشان در قم تأسیس نمودند. اولین مؤسسه بزرگ قرآنی را ایشان در قم بنیان نهادند. اولین فهرست بزرگ فقهی و حدیثی با استفاده از دانش و اختراعات جدید بشری را ایشان پدید آوردند. صدها مدرسه و مسجد و مؤسسه تبلیغ دین در سراسر کشور و در کشورهای دیگر بنیاد کردند هزاران شاگرد را از فقه پخته و عمیق خود بهره‎مند ساختند بسیاری آرا و نظرات فقهی که حاکی از روشن بینی و ذهن نوگرای ایشان بود ارائه کردند و بالاتر از همه با منش و رفتار پرهیزکارانه و با طهارت و تقوایی که می‌توانست برای علما و فقها، الگویی زنده و ملموس باشد، عمری پربرکت را به نزاهت کامل گذرانیدند. آن بزرگوار یکی از استوانه‌های انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌آید. در دوران اختناق و در مقابله با حوادث سهمگین سال‌های تبعید امام خمینی (قدس سره) مواردی پیش آمد که صدای این مرد بزرگ تنها صدای تهدید کننده‎ای بود که از حوزه علمیه قم برخاست و به نهضت شور و توان بخشید. پس از پیروزی انقلاب همواره در قضایای عمومی کشور حضوری بارز و پشتیبانی صریح از نظام جمهوری اسلامی و از مقام منیع رهبری و شخص شخیص امام راحل (قدس الله نفسه الزکیه) داشت و مورد تکریم و احترام بلیغ آن حضرت بود. فقدان این بقیه السلف اعاظم و این ملجأ و مرجع مؤمنان صدمه‎ای بزرگ و ضایعه‎ای جبران ناپذیر است».
 
انتهای پیام/
 
 
https://taghribnews.com/vdcc0pq002bq4x8.ala2.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی