«میشل ولبک» نویسنده اسلام‌ستیز فرانسوی به خاطر سخنان جنجال برانگیز خود در شبکه‌های اجتماعی از مسلمانان عذرخواهی کرد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، «میشل ولبک» نویسنده اسلام‌ستیز فرانسوی در گفت‌وگو با روزنامه «المکتبة الکبیرة» که از شبکه تلویزیونی «فرانس 5» منتشر شد، به دلیل سخنان سال گذشته خود از همه مسلمانان فرانسه غذرخواهی کرد.
وی در نوامبر سال گذشته در گفت و گو با «میشل اونفره» با بیان این که فرانسوی‌های اصیل هیچ تمایلی به تعامل با مسلمانان ندارند، از مسلمانان خواسته بود این کشور را ترک کنند.
ولبک در این برنامه که به معرفی کتاب جدید وی با عنوان «چند ماه از زندگی من» اختصاص داشت، تصریح کرد که در گفت و گو با اونفره به نوعی حماقت جمعی کشیده شده بود.
وی با بیان این که اینجا یک برداشت اشتباه از ارتباط میان اسلام و انحراف وجود دارد در حالی که این دو مقوله به منزله دوخط موازی هستند که هرگز با یکدیگر تلاقی پیدا نمی‌کنند، تصریح کرد: چالشی که اکنون وجود دارد مبارزه با انحراف است نه تحت فشار قرار دادن مسلمانان زیرا پایبندی فرد به اعتقادات دینی خود، موجب انحراف نمی‌شود بلکه این خاطیان هستند که دین را پوششی برای خود قرار داده و آن را بهانه می‌کنند.
ولبک پس از سخنان اهانت‌آمیز خود به اسلام و قرآن به نژادپرستی منتشر شده بود تا جایی که موجب شد او تحت مراقبت‌های امنیتی قرار بگیرد.
او در سال ۲۰۱۵ در پاسخ به سوال روزنامه گاردین مبنی بر اینکه آیا فوبیا از اسلام دارید، گفت: «البته، اما کلمه (فوبیا) حکایت از ترس دارد نه نفرت، یعنی ترس از تروریسم.
میشل ولبک در سال 1956 در شهر «سن پیر» در جزیره «رئونیون» فرانسه در یک خانواده کمونیست به دنیا آمد. پدر او یک راهنمای کوهستان و مادر وی پزشک و دانش‌آموخته دانشکده پزشکی در الجزایر بود.
پدر و مادر میشل کمی بعد از تولد او از یکدیگر جدا شدند و مادر بزرگ مادری او در الجزایر تربیت او را برعهده گرفت. بعدها پدر او توانست میشل را با خود ببرد و مادر بزرگ پدری عهده دار نگهداری از وی شد.
زندگی کاری این نویسنده فرانسوی با کار در زمینه فناوری اطلاعات در شرکت ونیلوگ در سال 1983 آغاز شد و سپس به عنوان پیمانکار در بخش فناوری اطلاعات وزارت کشاورزی فرانسه مشغول به کار شد و سه سال آنجا ماند.
ولبک در رمان «گسترش میدان مبارزه» این دوره از زندگی خود را به شکلی عاشقانه روایت می‌کند.
او در سال 1990 در آزمون معاونت اداری در ریاست فناوری اطلاعات پارلمان فرانسه قبول شد و در سال 1996 استعفا داد و خود را وقف نویسندگی کرد.
وی در سال 1992 برای مجموعه شعر «به دنبال خوشبختی» که در سال 1991 منتشر شد، به جایزه ادبی «تریستان تزارا» دست یافت.
