پرچمهای سیاهِ برافراشته بر بام کوهستان، نخهای نامرئی دلها را به کربلا گره زدهاند. اینجا اشک و آهن و ایمان، سهضلعی مقدس تاسوعای سنندج است: زنجیرهای سرد بر سینههای داغ، طبلهای کوبنده بر قلب زمان، و نوحههای کهنی که از عمق تاریخ کردستان بر لبها جاری است... گویا زاگرس، حنجره الله اکبر شده است.