دیپلماسی وحدت | خبرگزاری تقریب (TNA)

اگر روزگاری، ضرورت این هم زبانی و هم‌دلی، به دلیل مصالح درونی امت اسلامی، اهمیت می‌یافت امروز وجود دشمنان قدرتمند که بارها چنگ و دندان خود را در پیکره این امت فرو بردند، ضرورت دو چندانی پیدا نموده است.

در طول نزدیک به یک صد سال اخیر، به ویژه بعد از پایان جنگ جهانی اول، و اشغال جهان اسلام و تجزیه مناطق آن، دردمندان و عالمان بلند اندیش از شیعه و سنی بر امر مفاهمه فی مابین تأکید کرده‌اند. جنبش‌ها و جریان‌های اساسی مؤثری در این عرصه شکل گرفت که پایه اصلی آن حذف سوء‌تفاهمات بین فرق اسلامی بود.

مراکز اسلامی و علمی قاهره، قم و نجف پیشتازان این حرکت بودند. آیت الله بروجردی و شیخ محمود شلتوت توفیقات مهمی را تجربه کردند و انقلاب اسلامی به رهبری امام راحل (ره) گام بلندی برای کاهش مشکلات داخلی جهان اسلام و به واقعیت‌‌های بیرونی و درونی از جمله غرب استعمار گر و رژیم صهیونیستی غاصب توجه دادند.

انقلاب اسلامی نقطه کانونی وحدت و تقریب در جهان اسلام شد امام خمینی و امام خامنه‌ای، امت اسلامی را برای رسیدن به نقطه آرمانی حرکت تقریب راهنمایی کردند.

یکی از مهم‌ترین اهداف دشمنان در ایجاد شکاف و تقویت گروه‌های معارض با وحدت در درون جامعه اسلامی، پیشگیری از اوج گیری حرکت تقریب می‌باشد.

به نظر می رسد دیپلماسی وحدت گمشده‌ای است که این بار در سطح دولت‌ها و هم در میان نخبگان اسلامی باید به تقویت تقریب در جهان اسلام کمک نماید و جلوی پیشرفت سیاست‌های تفرقه افکنانه را بگیرد.

دکتر محمد مهدی اسماعیلی
استاد یار گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران