تاریخ انتشار۲۹ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۶:۵۸
کد مطلب : 228349

تجربه نشست استانبول و ضرورت بکارگیری دیپلماسی فعال

تجربه تلخ «نشست استانبول»، این واقعیت را عیان ساخت که کشورهایی که خواهان واقعی حل وفصل مشکلات جهان اسلام هستند، برای تاثیرگذاری بر فضای چنین نشست هایی، باید از مدت ها قبل برنامه ریزی کنند
تجربه نشست استانبول و ضرورت بکارگیری دیپلماسی فعال
       
        برگزاری سیزدهمین نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در استانبول با شعار "وحدت و همبستگی برای صلح و عدالت" را می توان تجربه ای دیگر برای تعیین چگونگی فعالیت های دیپلماتیک در جهان اسلام به شمار آورد و با ارزیابی واقع بینانه نتایج آن، مبانی روابط آینده سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بین 57 کشوراسلامی عضو را، با توجه به شرایط امروز جهانی تدوین، تنظیم وتکمیل کرد.
 
      «نشست استانبول»، با وجود حضور سران وعالی رتبه ترین مقامات پنجاه کشور عضو (سازمان همکاری اسلامی) و با بکارگیری انواع آداب و تشریفاتی که بیش از حد نیاز ارزیابی شد، در ادای وظایف و درعرصه عمل، نه تنها نتوانست کارنامه قابل قبولی از خود ارائه کند، بلکه گام در راهی گذاشت که سازمان همکاری های اسلامی را از اهدافش دورتر و کشورهای عضو را در برابر انواع هجمه های استعماری وصهیونیستی آسیب پذیرتر ساخت.
 
      چنانکه باوجود اختصاص بندهایی از بیانیه پایانی به چالش های جهان اسلام و تاکید بر ضرورت حل وفصل این چالش ها، در بندهایی ازاین بیانیه، بر تخطئه مؤثرترین ومفیدترین جریان های منطقه ای تاکید شد و بدینوسیله زمینه تحقق بخشی از خواسته های جناح استعماری وصهیونیستی را فراهم کرد.
 
      این درحالی است که با برگزاری «نشست استانبول»، هیچگونه تحرک یا کنش و واکنشی که مبیّن پیدایش عزمی برای آغاز حرکت جمعی و مؤثر برای حل وفصل مشکلات جهان اسلام باشد نیز به وجود نیامد و از این لحاظ، روزنه های امیدبخشی را که موجب شادی وسرور جوامع اسلامی  باشد، ایجاد نکرد.
 
       حال آنکه اگر نشست سازمان همکاری های اسلامی در استانبول به وظایف خود عمل می کرد، قاعدتا باید شاهد برآورده شدن انتظارات ملت های مسلمان و شادی و سرور ناشی از آن باشیم ویا لااقل ترتیباتی را مشاهده کنیم که دولت های اسلامی برای حل وفصل چالش هایی همانند: چالش فلسطین، چالش تفرقه و چالش گروهک های تروریستی تکفیری اتخاذ کرده و مصمم به مشارکت در ازمیان بردن آن ها هستند.
  
     در«نشست استانبول» شاهد آن بودیم که «دیپلماسی دلارهای نفتی» بیش از هرزمان دیگر، در جهت مخالف با مصالح جهان اسلام بکار گرفته شد و فضای این نشست را به فضایی علیه جمهوری اسلامی ایران و حزب ا.. لبنان و در مجموع به فضایی علیه جبهه مقاومت اسلامی تبدیل کرد و درحالی که انتظار می رفت، دولت های اسلامی در فکر مرهم نهادن بر زخم های وارده برپیکر جهان اسلام باشند، با وارونه جلوه دادن واقعیت های جاری در عراق، سوریه، یمن، افغانستان نه تنها بر این زخم ها نمک پاشید، بلکه از زخم زنندگان و حامیان تروریسم با الفاظ مستقیم و غیر مستقیم حمایت کرد.
 
     تجربه تلخ «نشست استانبول»، این واقعیت را عیان ساخت که کشورهایی که خواهان واقعی حل وفصل مشکلات جهان اسلام هستند، برای تاثیرگذاری بر فضای چنین نشست هایی، باید از مدت ها قبل برنامه ریزی کنند و نه فقط در حوزه «دیپلماسی رسمی»،  فعالیت های مقدماتی لازم را صورت دهند،  بلکه از «دیپلماسی عمومی»  نیز برای تحقق اهداف والای خود کمک بگیرند.
 
      تردیدی نیست که برای پیشبرد مقاصد مشروع هر یک از اعضای سازمان همکاری های اسلامی، آن هم، در نشست هایی همانند «نشست استانبول»، می توان از انواع تدابیر دیپلماتیک بهره برد و با فعالیت های هوشمندانه ، از تاثیرات مخرب «دیپلماسی دلار» که عمدتاً از جانب مقامات عربستان بکار گرفته می شود، پیشگیری کرد.
 
       چنانکه دراین خصوص می توان از ظرفیت های موجود در «جنبش غیرمتعهدها» که ایران ریاست آن را طی سه سال گذشته به عهده داشته و همچنین از ظرفیت های جغرافیای وسیاسی کشورمان در جامعه بین المللی بهره برد.

       افزون برآن، تدابیر و فعالیت های تقریبی سه دهه گذشته جمهوری اسلامی ایران، از جمله ظرفیت های دیگری است که می تواند زمینه تحقق اهداف منطقه ای و قابل قبول کشورمان را در نشست های آتی سازمان کنفرانس اسلامی محقق سازد، مشروط به آنکه دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی پیش از فرارسیدن زمان برگزاری آن نشست، همه ظرفیت های کشورمان مورد ملاحظه قرار دهد و با آینده نگری و با برنامه ریزی های هوشمندانه  خود را برای مشارکت فعّال در تصمیم گیری ها  مهیا کند.         
 
https://taghribnews.com/vdcfjcd01w6d0ma.igiw.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی