دولت هایی در نشست بین المللی درخصوص سرنوشت سوریه به تصمیم گیری مبادرت کردند که نه تنها با خواسته مردم این کشور بیگانه اند، بلکه در ضدیت با منافع، خواسته ها و انتظارات آن ها، گام برمی دارند
اشتراک گذاری :
بسمه تعالی
انتظارات مردم سوریه ونتایج «نشست بین المللی وین»
گردهمایی نمایندگان و وزرای حدود 20 کشور منطقه ای و فرا منطقه ای در نشستی با عنوان «نشست گروه بین المللی حمایت از سوریه»، انتظاراتی را مبنی بر تحولی، ولو محدود در روند رویدادهای این کشور بحران زده ایجاد کرد و در این میان، شاید بیش از هرکس دیگر، این23میلیون نفر مردم سوریه، به ویژه 11 میلیون تن از آوارگان این کشور بودند که همچون گذشته به موازات برگزاری این نشست بین المللی، در انتظار شنیدن خبرهای خوشی مبنی بر فراهم شدن زمینه صلح و آرامش در این کشور بودند.
در این حال، در فضاهای رسانه ای هم پرسش های متعددی در باره نشست وین، مطرح شد. پرسش هایی همانند این پرسش که: این نشست با چه هدفی برگزار شد؟ چه طرف هایی دراین نشست شرکت داشتند؟ گفتگوهای طرف های شرکت کننده، چه مسیری را دنبال و چه سمت و سویی را اتخاذ کردند؟ و سرانجام این که چه نتایج و دستاوردهایی از این گفتگوها حاصل شد؟
البته نه آن انتظارات و نه این سؤالات، شور وهیجانی را در افکار عمومی مردم سوریه و یا درکشورهای همسایه این کشور ایجاد نکرد و این به تجارب تلخی باز می گردد که مردم سوریه و دیگرجوامع مسلمان از اینگونه نشست ها وگردهمایی ها، در طول پنج سال جنگ داخلی دراین کشور اندوخته اند.
در واقع نشست بین المللی وین درحالی برگزار شد که ادامه واستمرار خشن ترین تحرکات تروریستی گروهک های تکفیری از یک طرف و خرابی ها وخسارات بی اندازه ناشی از مداخلات سیاسی ونظامیِ کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای ( مثلث عربی، غربی وصهیونیستی ) در سوریه از طرف دیگر، احساسات عمومی را بسیار جریحه دار کرده و بی اعتمادی به سازمان ها و مجامع بین المللی و خشم و نفرت علیه حامیان گروهک های تروریستی تکفیری را به اوج رسانده است.
در این حال، زمانی که به بررسی گفتگوهای مقامات شرکت کننده در نشست این هفته وین و ارزیابی نتایج این نشست می پردازیم از وجود فاصله ای بس طولانی میان انتظارات عمومی و روندی که در نشست وین دنبال شد، پی می بریم. چراکه صحنه گفتگو های وین در واقع، نه عرصه ای برای صلح ، بلکه صحنه جنگ جهانی دیگری بود که صور عملی و سخت افزاری آن را مردم سوریه در پنج سال گذشته با پوست وگوشت خود احساس کرده و اینک نیز همزمان با تحمل انواع پیامدهای آن، شاهد تداوم واستمرار کشمکش های سیاسی مرتبط با آن هستند.
چنانکه، وقتی از وزیر امورخارجه کشورمان پرسیده شد که در بیانیه پایانی نشست وین به چه تصمیماتی اشاره شده واین بیانیه، کدام موضوعات تازه و تعیین کننده ای را مورد تاکید قرار می دهد؟ در پاسخ گفت: «در مجموع در بیانیه پایانی، راهکار تازه‌ای وجود ندارد، بیانیه این نشست، تکرار مواضع قبلی است و بیشتر مواضع مطرح شده در آن، ارائه دیدگاه های کلی محسوب می شود.»
ولذا اگر بخواهیم به تشریح دستاورد این نشست بین المللی بپردازیم، باید به ذکر این جمله بسنده کنیم که: تنها نتیجه ملموس نشست وین، در تاکید بر ضرورت ادامه گفتگوها و همچنین در حمایت از فرایند سیاسی (که بازهم این گفتگوها بخش اصلی آن است) ، خلاصه می شود.
والبته حصول چنین نتیجه ای در نشست وین به معنی وجود موانعی است که از تحقق خواسته های مردم سوریه در دست یابی به صلح و آرامش جلوگیری می کند. معنا ومفهوم این امر آن است که دولت هایی در نشست بین المللی درخصوص سرنوشت سوریه به تصمیم گیری مبادرت کردند که نه تنها با خواسته مردم این کشور بیگانه اند، بلکه در ضدیت با منافع، خواسته ها و انتظارات آن ها، گام برمی دارند و این به خودی خود، نماد گویایی از معادلات ظالمانه ای است که بر جهان امروز حاکم بشمار می رود.
در خصوص نشست بین المللی وین، نکات هشدار دهنده و تأسف آور دیگری نیز وجود دارد که از جمله آن ها، حضور تروریست های افراطی وشناخته شده ایست که با نام و عنوان گروه های به اصطلاح «میانه رو» درچنین گفتگوهایی شرکت کرده و می کنند و در حالی که دستشان به خون هزاران نفر از مردم بیگناه سوریه آغشته است، در عرصه تبلیغات از شیوه های مسالمت آمیز برای حل بحران سوریه سخن می گویند.
اینان در حقیقت نه گفتگوکنندگان بین المللی، بلکه تروریست های بین المللی هستند که برای شعله ور نگه داشتن آتش درگیری های مسلحانه در سوریه، از حدود 80کشور جهان یارگیری کرده و با وجود به اصطلاح برقراری آتش بس، بتازگی نیز مؤثرترین سلاح ها را از قدرت های استعماری دریافت نموده اند.
وزیر امور خارجه کشورمان با اشاره به این واقعیت تلخ، تصریح کرده است که : تا زمانی که اراده جدی برای کنترل مرزهای سوریه به وسیله همسایگان و جلوگیری از ورود تروریست‌ها به این کشور وجود نداشته باشد اجرای آتش‌بس پایدار در سوریه دشوار است.
