مدیر مسئول انتشارات مجد در وبینار بزرگداشت مرحوم علیزاده:
مرحوم علیزاده یک حلقه وصل میان همه افراد از همه گروهها بود
مرحوم دکتر علیزاده مانند بقیه دوستان ما واقعاً ویژگیهای خاصی داشتند و زبانزد بودند. ایشان سعه صدر بالا و روابط عمومی بسیار خوبی داشت. در زمان جنگ و سال‌های دهه ۶۰ که التهابات سیاسی و جناح بندی های سیاسی وجود داشت، مرحوم علیزاده با همه افراد از همه طیف ها دوست بود و ارتباطات خیلی خوبی با همه اینها داشت .
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ خبرگزاری تقریب، سید عباس حسینی نیک، مدیر مسئول انتشارات مجد در وبینار بزرگداشت مرحوم دکتر قدرت الله علیزاده، معاون اسبق مجمع تقریب، به سابقه آشنایی خود با مرحوم اشاره کرد و گفت:«سابقه آشنایی من با مرحوم دکتر علیزاده به سال ۱۳۶۳ بر می گردد که ما با هم در اولین دوره دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد بودیم و در آن دوره حدود ۹۰ دانشجو که بسیار دوستان خوبی بودند در زندگی من وجود داشتند. همه ما علاقه ویژه‌ای به هم داشتیم که این روابط بعداً دیگر تکرار نشد و متاسفانه بعضی از آنها الان در بین ما نیستند و شاید حدود ۱۱ نفر ما از ۹۰ نفر در جنگ شهید شدند و تا آنجا که به خاطرم هست سه یا چهار نفر دیگر هم بعد از آن مرحوم شدند که آخرین آنها دکتر علیزاده بود. در اولین دوره در دانشگاه رضوی که کل دوره آموزشی آن با ۹۰ دانشجو برگزار شد، جنگ تحمیلی رخ داد و این دانشگاه به میعادگاه بسیاری از دوستانی که به جبهه می رفتند، تبدیل شد. در آن دوره که مرحوم آقای طبسی تولیت آستان قدس بودند و مسئولیت دانشگاه را هم به عهده داشتند، خیلی موافق نبودند که بچه‌های تحصیلکرده و دانشجوها و اساتید به جنگ بروند و به مسئولان جنگ تاکید داشتند که دانشجوهای دانشگاه رضوی در خط مقدم نباشند و محافظت بیشتری از آنها شود و در فعالیت های تبلیغی و فرهنگی فعالیت داشته باشند. ولی گوش دوستان ما در زمان جنگ بدهکار این توصیه ها نبود.
گاهی پیش می آمد که در بعضی از عملیات‌ها تا نیمی از دانشجوها به جبهه می‌رفتند و البته خیلی سریع هم باز می گشتند. این در حالی بود که در بعضی از عملیات‌ها تعداد شهدای ما بالا بود و در عملیات فجر ۸ و عملیات آزادسازی فاو، لشکر ۵ نصر مشهد تعداد زیادی شهید دادند و شمار زیادی از دانشگاه ما هم در این عملیات شهید شدند. بعضی از دوستان دیگر هم که در مناطق دیگری بودند یا زخمی یا به هر حال سالم باز می‌گشتند و این در حالی بود که میعادگاه همه ما باز هم مشهد و کنار حرم امام رضا و دانشگاه رضوی بود».
حسینی نیک در ادامه اظهار داشت: «مرحوم دکتر علیزاده مانند بقیه دوستان ما واقعاً ویژگیهای خاصی داشتند و زبانزد بودند. ایشان سعه صدر بالا و روابط عمومی بسیار خوبی داشت. در زمان جنگ و سال‌های دهه ۶۰ که التهابات سیاسی و جناح بندی های سیاسی وجود داشت، مرحوم علیزاده با همه افراد از همه طیف ها دوست بود و ارتباطات خیلی خوبی با همه اینها داشت و در واقع حلقه وصل بین این جمع بود. ما در سال 67 و 68 در حالی دانشگاه را تمام کردیم که هنوز در آن موقع بر خلاف وعده های پیشین، مدرک دانشگاه را به ما نداده بودند و دانشجوها و دوستان با مشکلات متعددی از جمله مشکل سربازی مواجه شدند. ما در چنین وضعیتی با دست خالی به تهران آمدیم در حالی که در دانشگاه رضوی آموزش های فوق العاده ویژه ای دیده بودیم اما مدرک سابقه کاری نداشتیم و نمی دانستیم چکار باید کنیم. در آن موقع، مرحوم دکتر علیزاده که اهل یافت آباد تهران بود کمک های بسیاری به ما کردند و پشتوانه بسیار خوبی برای ما بودند».
حسینی نیک در ادامه افزود:« ایشان بسیار خونگرم و اهل معاشرت و دوستی بود و برای جمع کردن دوستان همواره پیشقدم بود و این از خصوصیات ویژه ایشان بود نهایتاً هم ایشان به واسطه همین ویژگی و در همین مسیر در واقع مبتلا به بیماری کرونا شد و با آنکه در انتخابات کاندیدا و نامزد انتخابات نبود ولی در منطقه نطنز برای کمک به دوستان و تبلیغ به منطقه رفتند و متاسفانه جزو اولین کسانی بود که جانشان را به واسطه این ویروس از دست دادند. امید است که خصلتها و اخلاق و منش دکتر علیزاده همچنان در خانواده ها باشد و این یادگار دکتر علیزاده تا ابد باشد».
