باور عمیق و قلبی به امر تقریب و التزام عملی به این موضوع حیاتی را جز ایشان در انگشت شماری از رجال تقریب می شد دید؛ نسل ما از این جهت خوشبخت بود که فقیهی پارسا و تا این حد متعهد به تقریب را درک کرد و از او آموخت.

حوزه فرهنگ خبرگزاری تقریب:

مرور خاطرات بیش از دو دهه پیش و زیست در فضای تقریب، بیش از همه نام شخصیت ها و بزرگانی همچون آیت الله حکیم، آیت الله تسخیری، حجت الاسلام دکتر بی آزار شیرازی و... را به یاد می آورد اما در میان آنان بی شک یاد و نام مرحوم آیت الله واعظ زاده خراسانی همچون ستاره ای تابناک است.

در محضرشان درس تفسیر می خواندیم و از کلاس درس ایشان در کنار دریای علم، دو ویژگی ممتاز را به خاطر می آورم:

اول نظم حیرت انگیز ایشان به گونه ای که می شد ساعت ها را با ورود ایشان به کلاس تنظیم کرد. یکی دو جلسه طول کشید تا دانشجویان متوجه این نظم حیرت انگیز و منحصر به فرد بشوند و خودشان را با آن تطبیق دهند! سالها بعد وقتی خاطرات این نظم را برای برادر فقیدمان مرحوم آقای هادی موافق -که ریاست دفتر ایشان در زمان دبیرکلی مجمع تقریب را بر عهده داشتند- ذکر کردم، ایشان با بیان خاطراتی از محیط دفتر و برنامه ها و حتی نظم عجیب میز کار ایشان، بر این موضوع صحه گذاشتند.

دوم مطایبات و نکات طنز و لطیف در لابه لای مباحث جدی علمی و تفسیری که گرچه در ظاهر نوعی گسیختگی در مطالب ایجاد می کرد اما کلاس های طولانی حضرتشان را دلنشین و مباحث را اثرگذار می نمود.

علاوه بر اینها باور عمیق و قلبی به امر تقریب و التزام عملی به این موضوع حیاتی را جز ایشان در انگشت شماری از رجال تقریب می شد دید؛ نسل ما از این جهت خوشبخت بود که فقیهی پارسا و تا این حد متعهد به تقریب را درک کرد و از او آموخت. مصاحبه مشهور ایشان با مجله هفت آسمان در همان دوران که دشواری هایی را برای ایشان در محافل مذهبی و حوزوی به دنبال داشت، هنوز هم یک مانیفست ارزنده برای حرکت تقریب است و بازخوانی و بازنشر آن توصیه می شود. حداقل محک خوبی است برای سنجش میزان پیشرفت و تعمیق امر تقریب در دو دهه گذشته؛ به این معنا که اگر مباحث آن مصاحبه اکنون اموری بدیهی و عادی تلقی بشود نشانه حرکت رو به جلو است و اگر هنوز از مطالب آن بوی تازگی بیاید نشانه ایستایی است و اگر خدای ناکرده نشر و ترویج آن با دشواری و محذوریت روبرو باشد که بوضوح نشانه پسرفت است. قضاوت با آنان که این مصاحبه پرهزینه برای آیت الله واعظ زاده را بازخوانی می نمایند!

ذو وجه بودن شخصیت علمی ایشان هم موضوع دیگری بود که بر جذابیت منش ایشان می افزود؛ شاگردی مرجع عالیقدر جهان تشیع مرحوم آیت الله بروجردی و هم حجره بودن با مرحوم شهید مطهری در کنار سالهای طولانی حضور در دانشگاه فردوسی مشهد و معاشرت با استادان بنام این دانشگاه و حضور مستمر در بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی، از وی نمادی از وحدت حقیقی حوزه و دانشگاه ساخته بود که عمق حوزه را با نظم و برنامه ریزی آکادمی در هم آمیخته بود. ایده تاسیس دانشگاه مذاهب اسلامی هم محصول همین تلفیق دوگانه در وجود ایشان بود.

بنیانگذار فقید دانشگاه مذاهب اسلامی آرزوهای بزرگی برای این دانشگاه داشت که ربع قرن پس از تاسیس هنوز بخش بزرگی از آنها محقق نشده است. امید که فرزندان معنوی ایشان تحقق آن آرزوها را ببینند.

روانش شاد و یادش جاودان.