آنکس که یک زبان خارجی میداند، آنکس که اهل مطالعه است، هرکس که اهل نوشتن و سخن گفتن است، هرکس که رسانه دارد، گرافیک میداند، تصویر میفهمد، ارتباط دارد، منبع و پول و نیرو دارد؛ بخشی از زمان و توان خود را مصروف محمد(ص) کند.
جامعه بشری به ادب محتاج است؛ امروز بیادبی در همه عرصههای زندگی برای ما جنایت و مکافاتی آفریده است؛ گستاخی فرزندان در برابر پدران و مادران، فروپاشیدن مدرسه و درس و کلاس، بیادبیهای رسانه، فحاشی سیاستمردان، بلبشوی شهر و ترافیک، تقلب ورزشکاران و هنرمندان، دروغگویی مغازهدارها، فریبکاری متخصصان، و هزار و یک آسیب دیگر که در هر قشر و گروهی میتوان سراغ گرفت، تمامی از پنجره ادبورزی قابل تحلیل و اصلاح است.
سالهای کودکی، موقع آموختن زبان فارسی به ما سرمشق میدادند: «ادب، آداب دارد!» یعنی بیاموزیم که چگونه مؤدب باشیم. پیامبر مهربانیها سرمشق ادب است، او تمامِ ادب است، اصلاً ادب یعنی محمد (ص)! آنچنان که ادب محمد از شمشیر او تیزتر و پرنفوذتر بود، تا جاییکه توانست ظرف 23 سال جاهلترین چادرنشینان بیابان و خشنترین مردان دوران را رامِ محبت خود کند و مدینهای جدید بیافریند.
امروز، جستجو در احوال پیامبر خاتم، برای دنیا از نان شب واجبتر است و تکلیفی است سنگین بر دوش ما که فرزندان خود و مردمان جهان را به عطر محمد آشنا کنیم؛ هرکس کاری از دستش بر میاید به میدان بشتابد: آنکس که یک زبان خارجی میداند، آنکس که اهل مطالعه است، هرکس که اهل نوشتن و سخن گفتن است، هرکس که رسانه دارد، گرافیک میداند، تصویر میفهمد، ارتباط دارد، منبع و پول و نیرو دارد؛ بخشی از زمان و توان خود را مصروف محمد(ص) کند تا جهانی آباد شود؛ پس همه ما مبلغان محمد(ص) باشیم.