ما باید واقعیت حسینی، انقلاب و ابعاد عاطفی و انسانی را مورد بهره برداری قرار دهیم تا بتوانیم مسئله عدالت محور عاشورایی که امام حسین(ع) به خاطر آن به شهادت رسید را درک کنیم.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، دکتر میشل کعدی، نويسنده و فيلسوف مسیحی لبنانی در یادداشتی به مناسبت ایام شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) و یاران باوفایشان نوشت: امام حسین علیه السلام مکتب و رسالت است و مهمترین ویژگی زندگی امام حسین این است که ایشان از درخت نبوت ریشه گرفته و از محل نزول وحی و خانه وحی بیرون آمده که محل آرامش و سکونت فرشتگان و مرکز علم است.
امام حسین فراتر از رسالت، الگو و مکتب است، او بُعدی عاطفی و تأثیر گذار در انقلابش همراه داشت که هرگز نمی میرد و از مسلمات است که این انقلاب بیش از دیگر انقلاب هایی که جوامع در خود زنده نگاه داشته همچنان زنده و جاودان است. و بیشترین انقلابی است که در آن عاطفه و مصیبت ها فراوان دیده می شود. و شاید درآمدی مهم برای ماندگار شدن آن است که همیشه شعله کربلا را روشن نگاه داشته ایم. او نوری برای شهادت است که در طول دوران ها نقاط عطف تاریخی سیر انسانیت امتداد یافته و تاکنون این همه جانفشانی، که مورد ظلم و سختی واقع شده باشند جز در انقلاب کربلا جای دیگری جمع نشده است.
امر ثابتی که وجود دارد این است که ریحانه ای که پیامبر اکرم(ص) او را بر سینه اش می چسباند و از عطرش او را بهره مند می کرد، این امر باعث شده که بسیاری از غیر مسلمانان اهمیت و عظمت امام حسین را درک کنند و به ستمکاران و جنایتکاران و حاکمان جائر نفرین کنند.
مصایبی که به امام حسین (ع) رسید به جهان هستی آموخت که آزادی، شجاعت، مکتب انسانیت، اخلاق، دفاع از حق و حقوق انسان ها، عزت نفس، دوست داشتن خداوند و اسلام چگونه به دست می آید حتی اگر هزینه اش خون و از فرزند و یاران گذشتن باشد.
در همین راستا بسیاری از افراد غیر شیعی را در لبنان و اروپا می بینم که حزن و اندوه خود را هر سال در این ایام با برافراشتن پرچم سیاه بر سر در خانه هایشان نشان می دهند. و خودشان نیز در طول این ایام در حسینیه ها به هر طریقی که می شود به خدمت مشغول می شوند.
ما باید واقعیت حسینی، انقلاب و ابعاد عاطفی و انسانی را مورد بهره برداری قرار دهیم تا بتوانیم مسئله عدالت محور عاشورایی که امام حسین(ع) به خاطر آن به شهادت رسید تا پرچم اسلام را برافراشته نگاه دارد و آن را به عنوان امانت به ما و شما بسپارد، را درک کنیم.
امام حسین(ع) با انقلاب و شهادتش تمام معیارها را برهم ریخت. با شهادتش شائبه ها را از دین حنیف اسلام کنار زد و به عنوان نوه پیامبر اکرم(ص) به آن اعتبار و قدرت بخشید. و گزاف نیست که بگوئیم ایشان ایمان را از تربیت پیامبر اعظم فرا گرفت و در ارائه تصویری از اسلام و اهل بیت، و محافظت از دین پیامبر اکرم همان گونه که نازل شده، اولویت داشت.
امام حسین با موضع گیری هایش نقاط مختلف دنیا را رفعت بخشید و برجستگان جهان از شرق و غرب زبان به ستایش او گشودند.
امام حسین(ع) خود را بر صبر و سختی عادت داده بود و در تمام عمر خود آن گونه که در آن زمان مردم چهره خود را می پوشاندند، با مردم بدون پوشاندن چهره روبرو می شد.
این شخصیت عظیم و مقدس و اهل تقوا به انسان آموخت که زندگی درست و اصلاح نخواهد شد مگر آن که گامهایت را با جرأت حسینی و صراحت و شجاعتی همانند او بر داری.
ایشان آزادی را از معیارهای اصلی آن گرفته بود و بی بند و باری را مردود می دانست و توجه به خداوند و رسولش را برگزیده بود و الگو بودن امام علی علیه السلام و نور حقیقت، امور ثابت و بدون مجادله ای بود که ایشان را انتخاب کرده بود.
امام حسین(ع) باعث شد تا نویسندگان و تاریخ نویسان مسائل معنوی او را یاد کنند.
امام حسین(ع) با سختی زندگی کرد و انقلاب کربلا حجت قاطع به شمار می رود. در اینجا یادآور می شوم که مسیحیان هنگامی که از مشکلات و درد و رنج هایی که حضرت مسیح در مواجهه با دشمنان خدانشناس گرفتار آن بود سخن می گویند، باید بگوئیم که حضرت مسیح یک دهم سختی های امام حسین بن علی (ع) را نکشید.
