به گزارش
خبرگزاری تقریب، حسن کرمی، یکی از کارشناسان دینی استان کردستان در یادداشتی به بررسی رویکرد هر فرد نسبت به عزاداری محرم پرداخته است که در ذیل میخوانید:
«هر چه عیار تفکر در این ماه و جلسات آن بیشتر شود، امید به تأثیر معنویت دستهجات غم بر رشد و تربیت انسانهای وارسته بیشتر خواهد بود؛ همچنانکه تفکر، باعث شد زهیرها قدم بر مال ملائک نهند و امثال حُر به آزادگی حقیقی برسند.
با یک نگاه ابتدایی، ماه محرم را میتوان ماه گریه و عزاداری نامید. از این زاویه، نکاتی قابل توجّه است؛ از جمله، چرایی عزاداری، روش عزاداری و... اما ما در اینجا میخواهیم توجه خود را معطوف به عزاداری پویا جلب کنیم و اینکه چه رویکردی باید نسبت به عزاداری داشته باشیم؟!
امام رضا(ع) حال و هوای پدر بزرگوارشان در ماه محرم را اینگونه به تصویر میکشند: «هرگاه ماه محرم فرا میرسید، پدرم(موسیبن جعفر(ع)) دیگر خندان دیده نمیشد و غم و افسردگی بر او غلبه مییافت». (أمالی صدوق(ره)؛ ص ۱۱۱) بیشک، عنصر اولیه در امامت امامان معصوم، الگو بودن آنها برای سبک زندگی همه ماست که یکی از مؤلّفههای آن، غم و اندوه در ماه محرم است. پس، قطعاً ورای این گریهها باید مطلبی باشد که دل ایشان را به درد میآورد و از ما خواستهاند که ما نیز احساس درد کنیم. دردی که منجر به هدایت و اصلاح امور است! چرا که در غیر اینصورت، فایدهای بر آن مترتّب نخواهد بود.
چنانکه گذشت، ورای گریه و عزاداری بر سیّد و سالار شهیدان، عملگرایی و رهروی آن حضرت قرار دارد و عزاداریها باید به این نتیجه منتهی شود. باید برای ماه محرّم خود برنامه حسینی شدن و حسینی زیستن را تدوین و تمرین کنیم و این دقیقاً همان راهکاری است که عزاداری را روح و غنای دیگری بخشیده و هر جلسه سوگواری را به سکویی برای پرش به سوی خوبیها و فضائل انسانی تبدیل میکند. به نظر میرسد در مسیر نیل به این هدف، دو عامل بیش از هر چیز دیگری باید همواره در ماه محرم مدّ نظر باشد.
اول؛ شناخت با تأمّل و تدبّر نسبت به عملکرد امام حسین(ع) در طول عمر خود! یک عزادار حسینی باید به سبک زندگی آن حضرت دقّت وافر داشته و آن را الگوی خود قرار دهد. رابطه آن حضرت با خدا و با مردم و نیز نوع بهره برداری از لحظات عمر خود، از جمله چیزهایی هستند که باید به خوبی درک کنیم و تا زمانی که به این مسائل بیتوجّه یا کمتوجّه باشیم نمیتوانیم به خوبی از ماه محرم استفاده ببریم.
امام عصر(عج) در توصیف رفتار جد بزرگوارشان در زیارت ناحیه مقدّسه میفرمایند: کُنتَ لِلرَّسُولِ صَلَّی الله عَلَیهِ وَ آلِهِ وَلَداً وَ لِلقُرآنِ منقدا، وَ لِلاُمَّةِ عَضُداً وَ فِی الطّاعَةِ مُجتَهِداً، حَافِظاً لِلعَهدِ وَ المیثاقِ، نَاکِباً عَلَی سُبُلِ الفُسَّاقِ وَ بَاذِلاً لِلمَجهُودِ، طَوِیلَ الرُکوعِ وَ السُّجُودِ، زَاهِداً فِی الدُنیَا زُهدَ الرَاحِلِ عَنهَا، نَاظِراً إِلَیهَا بِعَینِ المُستَوحِشِینَ مِنهَا؛ تو فرزند پیامبر(ص) و مبین قرآن و یار و پشتیبان امّت و تلاشگر در راه اطاعت الهی، حافظ عهد و پیمان، از بین برنده راههای باطل و نفاق، طول دهنده رکوع و سجده، زاهد در دنیا مثل زهد کسی که از دنیا کوچ کننده است، نگاه کننده به آن با چشم کسانی که از آن وحشت دارند، هستی. (زیارت ناحیه مقدسه)
امام رضا(ع) حال و هوای پدر بزرگوارشان در ماه محرم را اینگونه به تصویر میکشند: إِنَّ أَبی إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَبةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ؛ هرگاه ماه محرّم فرا میرسید، پدرم (موسیبن جعفر(ع)) دیگر خندان دیده نمیشد و غم و افسردگی بر او غلبه مییافت. (أمالی صدوق (ره)؛ ص ۱۱۱)
دوم؛ یکی از حساسترین مراحل اقتدا به ائمّه معصومین(ع)، نحوه و رویکرد تطبیق اعمال خود با مسیر آن بزرگواران است. گرچه این موضوع نیازمند بحث مفصّلی است؛ امّا در اینجا به دو مورد از مهمترین نکات که لازم است عزاداران در ماه محرم به آن توجّه داشته باشند اشاره میکنیم.
از آنجا که غنابخشی و مضاعف کردن ارزش اعمال انسان، مسیری بیانتهاست، هیچگاه نباید از اعمالی که انجام دادهایم راضی بوده و آن را برای خود کافی بدانیم، زیرا راه طولانی و درجات بسیاری نیز هنوز باقی مانده است. چنانکه امام حسین(ع) از جد بزرگوارشان نقل میکنند که فرمودند: المَعرُوفُ بِقَدرِ المَعرِفَةِ؛ خوبیها به هر کس باید ه بقدر معرفت او باشد!(بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۱۹۶)
دیگر اینکه هر آن، ممکن است هر آنچه رشتهایم پنبه شود؛ چرا که شیطان و نفس امّاره، همواره در کمین ما نشستهاند و چه بسیار افرادی که به خاطر غرور و غفلت، در یک لحظه از اوج، به زیر آمدهاند.
بنابراین به عنوان حسن ختام بیان میکنیم که؛ هر چه عیار تفکّر در این ماه و جلسات آن بیشتر شود، امید به تأثیر معنویّت دستهجات غم بر رشد و تربیت انسانهای وارسته بیشتر خواهد بود؛ همچنانکه تفکّر، باعث شد زهیرها قدم بر مال ملائک نهند و امثال حُر به آزادگی حقیقی برسند».