شایعه ای صهیونیستی از قدیم در جهان منتشر شد که همیشه پیش از روز قدس دوباره تکرار می شود. می گویند فلسطینی ها زمینهای خود را فروختند و بعد طمع کردند و گفتند زمینهای ما اشغال شده. حتی عده ای از صهیونیستها می گویند اعراب زمینهای ما را غصب کردند و به خودمان فروختند! در ادامه اظهارات تاریخ نویس یهودی و دلال زمین را می خوانیم که از خرید زمین از غیر فلسطینی هایی که ملک هایی در فلسطین داشتند توسط آژانس یهودی خبر می دهد.

شب قبل از جنگ جهانی اول، یهودیان تنها 418 هزار دونم از سرزمینهای فلسطین را در اختیار داشتند. (دونم واحد مساحت عثمانی بود که در بلاد شام یعنی فلسطین و لبنان و سوریه و اردن معادل 919.3 متر مربع بود و پس از سقوط عثمانی معادل 1000 متر مربع در نظر گرفته شد). مجموع زمینهایی که در سال  1948 در مالکیت یهودیان بود 1734 دونم بود (173.4 هکتار). ابویصیر تاریخ نویس فلسطینی میزان آن را 207000 دونم نوشته است. در هر حال  قبل از تقسیم، در تاریخ 29/11/1947 یهودیان تنها بر 5.7% از سرزمینهای فلسطین مالکیت داشتند. اما چطور یهودیان سرزمینهای حاصلخیز را به چنگ آوردند؟
1.خانواده سرسق لبنانی (میشل و سوف و نجیب و جورج) سرزمینهای فوله و نورس و جنجار و معلول را در سال 1910 فروختند سپس دشت ابن عامر را بین 1921 و 1925 فروختند. این خانواده در مجموع 400 هزار دونم زمین فروختند.
1.خانواده سلام از لبنان، در سال  1914 امتیاز خشک کردن باتلاق حوله را از دولت عثمانی گرفتند اما آن را به آژانس یهودی فروختند که مساحت فروخته شده معادل 165000 دونم بود.
1.خانواده تیان لبنانی (آنطوان و میشل) دره حورق را در سال  1929 به مساحت 308 هزار دونم فروختند.
1.خانواده توینی لبنانی که املاکی در دشت ابن عامر و روستاهای میان عکا و حیفا مثل نهاریا و حیدر و انشراح و دار البیضا را فروختند. خانواده فرد توینی این فروش را به انجام رسانید.
1.خانواده خوری لبنانی که زمینهایی در روستای خریبه در کوه کرمل را به مساحت 3850 دونم فروختند. یوسف الخوری فروشنده این زمینها بود.
1.خانواده قبانی لبنانی که وادی قبانی نزدیک طولکرم را در سال  1929 به مساحت 4000 دونم فروختند.
1.خانم عمران از لبنان که زمینی را در غوربیسان در سال  1931 به مساحت 3500 دونم فروخت.
1.خانواده صباغ لبنانی که زمینهایی در دشت ساحلی فروختند.
1.محمد بیهم از بیروت که زمینی در حوله فروخت.
1.بدتر از آن اینکه خیرالدین الاحدب (نخست وزیر) و صفی الدین قدوره و جوزف خدیج و میشل سارجی و مراد دانا (یهودی) و الیاس الحاج در تاریخ 19/8/1935 در بیروت شرکتی برای خریدن زمین در جنوب لبنان و فلسطین تاسیس کردند تا آنها را به یهودیان بفروشند. روزنامه الفبا ی دمشقی این شراکت را در شماره 7/8/1937 خود فاش کرده است.
1.خانواده یوسف از سوریه زمینهایی در بطیحه و زویّه و جولان را به یهوشواع حانکین نماینده شرکت توسعه اراضی فلسطین فروختند.
1.خانواده ماردینی از سوریه که املاک خود را در صفد فروختند.
1.خانواده های قوتلی و جزائرلی و عمری از سوریه که املاک مختلفی داشته و همه آنها را فروختند.
 
اینها کسانی بودند که مساحت های زیادی از زمین را به یهودیان دادند، اضافه بر زمین هایی که قبلا در دست آنها بود یا استعمار انگلیس در اختیار آنها قرار داد. مثل امتیاز شرکت بوتاس بحر المیت (75000 دونم) امتیاز شرکت برق فلسطین یا پروژه روتنبرگ (18000 دونم) و پیش از آن از دولت عثمانی 650 هزار دونم دریافت کرده بودند. برخی ثروتمندان و ملاکین فلسطینی که در آن کشور ساکن نبودند زمینهایی فروختند و پول آن را دریافت کردند. وگرنه زمینهای اندک کشاورزان فلسطینی را با نیرنگ از چنگ آنها درآوردند که بین 68 هزار تا 150 هزار دونم ذکر شده است.
 
در انقلاب 1936 زمینهای برخی فروشندگان زمین و دلال های عرب گرفته شد، تعدادی از آنها ترور شدند، و تعدادی هم از اینکه در چنین وضعی بمانند امتناع کردند. اما غصب زمین ملاکین غایب محال بود، کسی از آنها نگرفت، اساسا زمینهایی را فروختند که مال خودشان نبود. بلکه بواسطه حق بهره برداری به دست آورده بودند نه اینکه مالک اصلی آن از زمان عثمانی باشند.
 
مطالب فوق از کتاب مرد جلیل (رجل الجلیل) نوشته مورخ اسرایلی و دلال زمین های فلسطینی یوسیف نحمانی است. در سال 1969 یوسف فایتس این کتاب را به عبری نوشت. سپس در سال 2010 توسط دکتر الیاس شوفانی متخصص درگیریهای اعراب و اسراییل به عربی ترجمه و توسط دار الحصاد در دمشق به چاپ رسید.
 
املاک یهودیان (آنچه داشتند و خریدند) پیش از اعلام تاسیس دولت اسراییل 6.6% از کل مساحت فلسطین بود. در معاهده تقسیم به دولت یهودی 16000000 دونم (160000 هکتار) اختصاص داده شد یعنی 60 درصد اراضی فلسطین که 9 برابر آنچه یهودیان در اختیار داشتند بود. طبیعتا فلسطینی ها قبول نکردند و مقاومت را برگزیدند. اما شکست خوردند و اسراییل 20250000 دونم (202500 هکتار) یعنی بیش از 80 درصد مساحت کشور را برداشت و 80 درصد ساکنان فلسطین را اخراج کرد.
 
داستان کشتار وحشیانه و قتل عام روستاییان فلسطین به دست صهیونیستها آنقدر فجیع است که هنوز نتوانسته اند به بهانه یهودی ستیزی، آنها را از کتابها و اینترنت پاک کنند.