کتاب «اسرار نهضت امام حسین(ع)» با عنوان «الدعوة الحسینیه الی نصرة الشریعة الاسلامیه» در ۲۷۲ صفحه وارد بازار نشر شد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، کتاب «اسرار نهضت امام حسین(ع)» با عنوان «الدعوة الحسینیه الی نصرة الشریعة الاسلامیه» اثر حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا کلباسی اشتری و تدوین عبدالجواد فلاطوری و تصحیح و تحقیق حجت الاسلام والمسلمین احمد کلباسی اشتری به‌همت مؤسسه بوستان کتاب در 272 صفحه منتشر شد.
این کتاب، اثری است گرانسنگ در بیان نکته‌هایی از تاریخ نهضت امام حسین(ع) و تحلیل قسمت‌هایی از آن با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث اهل‌بیت علیهم السلام است که مؤلف در این اثر، درس‌های عبرت‌آموز قیام عاشورا را تبیین کرده است و تلاش دارد نوع نگرش مردم به این واقعه بزرگ را با بصیرت همراه کند.
محقق این اثر در تصحیح و تحقیق اثر مذکور، تمام آیات و روایات و شواهد مختلف را اعراب‌گذاری، مأخذیابی و ترجمه کرده است.
ساختار اثر
کتاب «اسرار نهضت امام حسین(ع)» در قالب 25 تقریر تألیف شده است، از جمله عناوین این تقریرها می‌توان به قیام امام حسین(ع)، آثار قیام، دردهای حسین(ع)، علت عزیمت حسین(ع) به مکه، نتیجه و پایان کارِ مسلم‌بن عقیل، اقدامات جنگی، جغرافی کربلا، روحیه یاران حسین(ع)، آرایش جنگی حسین(ع)، مواعظ حسینی و مصادیق حقیقت اشاره کرد.
بخشی از اثر
نخستین علتی که موجب انتخاب مکه بود، همانا مصون بودن آن بود از کلیه تعرّضات و اعتدائات؛ چه به‌نصّ صریح قرآن و شارع مقدس هیچ کس حق نداشت در حرم الهی جنگ و خون‌ریزی یا ایجاد فتنه کند؛ و حسین(ع) می‌خواست از این خاصیت مکه بهره برده، تا موقع لازم، در آنجا تحصن کرده و خود را از شرّ بنی‌امیه در پناه بدارد.
دومین سببی که امام حسین(ع) را به مکه کشید، نزدیکی موسم حج و استفاده از مجمع بزرگ و همگانی فِرَق مسلمانان و شناساندن خود به آنها بود. در این قسمت هم حسین(ع) تا ممکن بود موفق شد؛ و به‌واسطه بروز مکارم اخلاق و نشر فضایل و معارف حقه و تعلیم علوم و مبادی اسلامی به کلیه ساکنین و آیندگان و روندگان خانه خدا، چنان که اندک زمانی جذب قلوب کرد که صیتِ حکومت و بزرگواری و مراتب فضل و دینداری‌اش در همه طرف پیچیده، و کم‌کم این اندیشه در مغزها راه می‌یافت که خوب است به‌جای یزید فاجر فاسق، فرزند حضرت زهرا(ع) انتخاب شود.
اندک اندک این زمزمه از محیط مکه به خارج سرایت کرده و به عراقین رسید و آنها را که از قدیم به دوستی آل‌علی(ع)، معروف و مشتهر و به دستگاه اموی بدبین بودند، برانگیخت تا در این موضوع پیش‌قدم شده، و افتخار این اقدام با عظمت خداپسندانه را بهره خود سازند. همین اندیشه و نظایر آن در سایر مکان‌ها ایجاد گردیده، امویان را بیش از پیش متوجه حسین(ع) و اقدامات او می‌کرد.
