به آپارتاید علمی نباید به عنوان تهدید، بلکه باید به عنوان فرصت نگاه کرد
ریس دانشگاه فرهنگیان در کنفرانس آپارتاید علمی؛ صلح، عدالت، امنیت و سلامت جهانی گفت: به آپارتاید علمی نباید به عنوان تهدید، بلکه باید به عنوان فرصت نگاه کرد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب به نقل از روابط عمومی مجمع جهانی صلح اسلامی، دکتر حسین خنیفر گفت: امروزه، بحث آپارتاید علمی در خصوص تحریم علمی سایر کشورها توسط کشورهای معدود و انحصار طلب تعریف می شود و از نمونه های آپارتاید علمی در نظام سلطه همین فاصله گذاری علمی است که استبداد نظام سلطه یا همان برتری طلبی و سیاست تمامیت خواهی این کشورهاست.
دکتر خنیفر افزود: کشورهای مخالف توسعه سایر کشورها نظام سلطه با چهار روش آپارتاید علمی را اعمال می کنند: 1. از طریق تبعیض علمی 2. محصوریت علمی 3. محدودیت علمی 4. ممنوعیت علمی.
ایشان ادامه دادند :آپارتاید امروزه یک نوع فاصله گذاری و یک نوع وحشیانه فاصله گذاری است که به صورت نژادی، علمی و تمکن امکانات مختلف تعریف می شود. در سازمان ملل، در سند توسعه پایدار، تاکید بر بکارگیری علمی و فناوری و نوآوری برای پیشرفت ملتهاست. یعنی تمام کشورها نسبت به فناوری و بحث علمی باید یکسان دیده شوند.
وی در پایان گفت : آپارتاید علمی نباید به عنوان تهدید، بلکه باید به عنوان فرصت نگاه کرد و چهار دلیل ذکر می کنم:
1. فرصت خودیابی. آپارتاید علمی صورت گرفته است. اولاً بسیاری از علومی که در غرب دست به دست می شود و در اختیار نظام غرب قرار دارد، همین علوم در دوران قرون وسطی و جنگهای صلیبی از خاورمیانه و کشورهای دیگر وارد اروپا شد. اروپاییان آن را پرورش و توسعه دادند. بخصوص از ایران و تمدنهایی مثل چین این علوم را بردند. الان فرصتی برای خیزش دوباره شرق یا کشورهای تحت آپارتاید علمی به سمت تولید علمی و ایجاد شبکه های علمی در کشورهای محروم وجود دارد.
2. فرصت علمی است. در برخی رشته ها می توان مستقل شروع کرد. یعنی خود آغازگری کرد.
3. همگرایی کشورهای مظلوم. فرصتی است تا این کشورها یخبندان و زمستان سیاسی را تبدیل به گرمخانه علمی کنند.
4. ایجاد قطب های موازی. اگر غرب در زمینه ای رشد می کند و آپارتاید علمی را به کار برده است، ما هم به سمت ایجاد قطبهای موازی بیاییم.
