خطبه امام حسین(ع) در روز عاشورا/ اباعبدالله (ع) چه نکته‌ای را به دشمنان خود متذکر شدند؟
حضرت سیدالشهدا (ع) در یکی از خطبه‌های خود با استناد به فرمایشات پیامبر درباره شخصیت و جایگاه خود صحبت کردند.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، حضرت امام حسین (ع) در روز عاشورا چندبار دشمنان خود را برای آنکه هدایت شوند مورد خطاب قرار دادند و برای آنان صحبت کردند. در یکی از معروف‌ترین این خطبه‌ها ایشان می‌فرمایند: «حمد و سپاس خداى را که دنیا را محل فنا و زوال قرار داد، دنیا اهل خود را تغییر می‌دهد و آنان را دگرگون می‌سازد، مغرور کسى است که فریب دنیا را بخورد و بدبخت کسى است که شیفته و فریفته آن بشود، مردم! دنیا گولتان نزند که هر کس با او اعتماد کند ناامیدش می‌سازد و هر کس به او چشم طمع بورزد مأیوس و ناامیدش مىکند، من شما را بر امرى می‌بینم هم پیمان شده‌اید که خشم خدا را ضد خود برانگیخته‌اید و به‌واسطه آن خداوند از شما اعراض کرده و غضبش را بر شما روا داشته و رحمتش را بر شما حرام کرده است. چه نیکو پروردگارى است خداى ما، و چه بد بندگانى هستید شما؛ شما که به فرمان او اقرار کرده و به پیامبرش محمد(ص) ایمان آوردید و سپس براى کشتن اهل‌بیت و فرزندانش یورش بردید، شیطان بر شما مسلط شده است تا خداى بزرگ را فراموش کرده‌اید، ننگ بر شما و بر هدف شما، ما براى خدا آفریده شده‌ایم و به سوى او برمی‌گردیم.
اى مردم! به من بگویید من چه کسى هستم؟ آنگاه به خود آیید و خویشتن را نکوهش کنید و ببینید آیا کشتن و هتک حرمت من براى شما جایز است؟ مگر من پسر دختر پیغمبر شما نیستم؟ مگر من فرزند وصى و پسرعموی پیغمبر شما نیستم؟ مگر من پسر کسى نیستم که او پیش از همه مسلمانان ایمان آورد؟ و پیش از همه، رسالت پیامبر را تصدیق کرد؟ آیا حمزه سید الشهداء، عموى پدر من نیست؟ آیا جعفر طیار عموى خود من نیست؟
مگر شما سخن پیغمبر(ص) را درباره من و برادرم نشنیده‌اید که فرمود: «این دو، سروران جوانان اهل بهشتند»؟ اگر سخنان مرا تصدیق می‌کنید، اینها همه حق‌اند و کوچکترین خلاف واقعى، در آن‌ها نیست، زیرا هنوز در طول عمر خود از آن روزی که فهمیده‌ام خداوند بر دروغ‌گویان غضب کرده و دروغ را به خودش برمی‌گرداند، هرگز دروغ نگفته‌ام.
اگر در گفتار پیغمبر(ص) درباره من و برادرم شک دارید آیا در این واقعیت هم شک دارید که من فرزند دختر پیغمبر شمایم؟! انى عذت بربى و ربکم أن ترحمون... من به پروردگار خویش و پروردگار شما پناه می‌برم که گفتار مرا قبول نمی‌کنید، پناه می‌برم به پروردگار خود و پروردگار شما از هر شخص متکبر و سرکشى که به روز ایمان نمی‌آورد.»
