اهمیت وحدت در نهج البلاغه/7| تحذیر از تحرکات تفرقه انگیز
امام علی (ع) می فرمایند: نعمتهای فراوان را در اختیارشان گذاشت و بدانها کرامت و شخصیتی بخشید، که در سایه آن از تفرقه و جدایی اجتناب کنند و بر وحدت و همدلی همت گمارند و یکدیگر را به وحدت واداشته و به آن سفارش نمایند.
اشتراک گذاری :
گروه اندیشه خبرگزاری تقریب: هر زمان مسلمانان در تاریخ متفق و متحد بوده اند داراى قدرت و عظمت و شوکت بوده اند و هر زمان که تفرقه و نفاق در ميان آنها افتاد شکست خورده اند .جدا شدن از توده هاى جمعيّت مسلمين، و به تعبير ديگر انزواى اجتماعى، يکى از انحرافات فکرى و اعتقادى و عقيدتى است، افراد منزوى به زودى گرفتار تخيلات خود برتر بينى مى شوند و چنين مى پندارند که موجودى برترند و مردم بايد در برابر آنها تعظيم کنند و چون چنين عکس العملى از مردم نمى بينند آتش بدبينى و سوء ظن وکينه و عداوت در دل آنها روشن شود.
نگاه امام علی(ع) به موضوع وحدت، نگاهی راهبردی و اسـاسی اسـت که از عمق عشق و علاقه ایشان به پیـامبر(ص) و تـداوم حـیات دین و امتش برمی خیزد. ایشان تداوم خط اسـلام و مـسلمانی را به عنوان یک اصل اساسی و مهم، سرلوحه فعالیتهای خویش قرار داده بود و با تـمام وجـود و تا آخرین لحظه عمر خـویش بـه هر آنـچه ایـن مـهم را تحقق می بخشد، اهتمام ویژه داشت و حـتی لحـظه ای از این مهم غفلت نورزید.
لذا خبرگزاری تقریب تلاش دارد، فرمایشات امام علی(ع) در خصوص وحدت و اهمیت آن را منتشر کند.
یادآوری رویدادهای گذشته و تحذیر از تحرکات تفرقه انگیز
حضرت علی(ع) در «خطبةالقاصعة»، که آن را در رد ارزش‌های جاهلی در سال چهلم هجری ایراد کرد،می فرماید:
پس آن گاه که زندگی گذشتگان را مطالعه می کنید، آنچه را سبب عزت آنها شد و دشمنان را از سر راهشان برداشت و سلامت و عافیت زندگی آنها را فراهم آورد و نعمتهای فراوان را در اختیارشان گذاشت و بدانها کرامت و شخصیتی بخشید، که در سایه آن از تفرقه و جدایی اجتناب کنند و بر وحدت و همدلی همت گمارند و یکدیگر را به وحدت واداشته و به آن سفارش نمایند، از آنها اخذ کنید و از کارهایی که پشتشان را شکست و قدرت آنها را در هم کوبید، همچون کینه توزی نسبت به یکدیگر، پر کردن دلها از بخل و حسد، پشت کردن به یکدیگر، از هم بریدن و دست از یاری یکدیگر کشیدن، بپرهیزید.[23]
از این رو و بر پایه همین اعتقاد، آن گاه که شماری از صحابه از وی درخواست می کنند که شورشیان بر ضد عثمان را مجازات کند،[24] با تدبیر و آینده نگری مثال زدنی، این عمل را سبب شکل گیری جنگ‌ها و اختلاف‌های داخلی معرفی می کند و می فرماید:
کاری که پیش آمده از جاهلیت است؛ شورشیان یار و یاور دارند؛ چنانچه برای مجازاتشان حرکتی آغاز شود، مردم به چند گروه تقسیم می شوند؛ برخی، دیدگاه شما را دارند؛ دسته ای دیدگاه مخالف دارند؛ و گروه سوم نه این را می پسندند، نه آن را؛ پس صبر کنید تا مردم آرام شوند و دل‌های مضطرب در جای خود قرار گیرد و حقوق از دست رفته با مدارا گرفته شود. اکنون مرا آسوده گذارید و در انتظار فرمان من باشید؛ کاری نکنید که قدرت ما را تضعیف کند و اقتدار امت ما را متزلزل سازد و سستی و زبونی به بار آورد.[25]
حضرتش با مرور رخدادهای گذشته و پند پذیری از آنها، هر‌گونه آشوب و خروش فرقه های مختلف مسلمانان بر یکدیگر را نفی می کند و آنها را به آرامش و سعه صدر فرا می خواند و با پرهیز از هر گونه شتاب زدگی در امر حکومت، همچنان بر وحدت مسلمانان پافشاری می نماید و اذعان می دارد: «این جریان سیاسی را تا آنجا که می توانم، مهار می کنم؛ اما اگر چاره ای نیابم، سرانجام با آنها پیکار خواهم کرد.»[26]
