قم در سالروز ولادت امام رئوف حضرت رضا (ع) غرق در نور و شادی است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه استان ها خبرگزاری تقریب، امروز مصادف با ۱۱ ذی‌القعده سالروز ولادت امام هشتم شیعیان، حضرت رضا (ع)، شهر قم غرق در شادی و شور است.
به همین مناسبت از شب گذشته کاروان‌های شادی با پرچم‌های رنگارنگ و دست افشانی دوستداران اهل بیت وارد حرم مطهر شدند و به عرض ارادت پرداختند.
همچنین تعداد زیادی از دوستداران اهل بیت که نتوانستند خود را به حرم علی‌بن موسی الرضا برسانند، با حضور در آستان مقدس خواهر آن امام، حضرت فاطمه معصومه (س) ارادت خود را به پیشگاه اهل بیت علی الخصوص امام رضا (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) ابراز کردند.
به مناسبت روز پایانی دهه کرامت و میلاد امام رضا (ع) شهر قم یکپارچه چراغانی شده است و شب گذشته نیز در حرم مطهر، مسجد مقدس جمکران مراسم نورافشانی انجام پذیرفت تا شهر کریمه اهل بیت در این عید بزرگ غرق در نور و شادی شود.
از شب گذشته نیز در حرم مطهر حضرت معصومه (س) مراسم جشن و سخنرانی با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شده است و این مراسمات تا شام ولادت نیز ادامه خواهد داشت؛ همچنین در مساجد و تکایا نیز مراسم‌های متعددی برای ولادت امام مهربانی‌ها اجرا شده است.
در مناطق مختلف شهر علی الخصوص در اطراف حرم مطهر، ایستگاه‌های صلواتی متعددی توسط مردم برپا شده است و از زائرین و دوستداران اهل بیت پذیرایی انجام می‌شود.
علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب ملقب به امام رضا (ع)، امام هشتم شیعیان است، کنیه‌اش، ابوالحسن و مشهورترین لقبش رضا است؛ زادروز این امام همام را پنجشنبه یا جمعه ۱۱ ذی‌القعده، یا ذی‌الحجه و یا ربیع الاول سال ۱۴۸ یا ۱۵۳ ق نقل کرده‌اند.
برخی منابع گفته‌اند مأمون لقب رضا را به او داد؛ ولی در روایتی از امام جواد (ع) آمده است که این لقب از سوی خداوند به پدرش داده شده است؛ صابر، رضی و وفی از دیگر القاب آن حضرت است؛ او به عالم آل محمد نیز شهرت دارد، نقل شده است که امام کاظم (ع) به فرزندانش می‌گفت: «برادر شما علی بن موسی، عالم آل محمد است.
امام رضا (ع) پس از شهادت پدرش امام کاظم (ع) در سال ۱۸۳ ق امامت را عهده‌دار شد؛ مدت امامت آن حضرت ۲۰ سال (۱۸۳-۲۰۳ ق) بود که با خلافت هارون الرشید (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال)، مأمون (۵ سال) همزمان شد.
امام رضا حدود هفده سال (۱۸۳-۲۰۰ یا ۲۰۱) از دوره امامت خود را در مدینه حضور داشت و از جایگاه ویژه‌ای در میان مردم برخوردار بود. خود امام در گفتگویی که با مأمون درباره ولایتعهدی داشت، در توصیف این دوره گفته است:
"همانا ولایت عهدی هیچ امتیازی را بر من نیفزود، هنگامی که من در مدینه بودم فرمان من در شرق و غرب نافذ بود و وقتی سوار بر مرکب خود، از کوچه‌های مدینه عبور می‌کردم، کسی عزیرتر از من نبود"
در مورد جایگاه علمی امام در مدینه نیز از خود ایشان نقل شده است:
"من در مسجد پیامبر می‌نشستم و دانشمندانی که در مدینه بودند، هرگاه در مسئله‌ای درمی‌ماندند، همگی به من ارجاع می‌دادند و مسائل‌شان را نزد من می‌فرستادند و من به آنها پاسخ می‌دادم."
هجرت امام رضا (ع) از مدینه به مرو در سال ۲۰۰ یا ۲۰۱ قمری بود؛ به گزارش یعقوبی، مأمون امام رضا را از مدینه به خراسان آورد و فرستاده وی جهت آوردن حضرت به خراسان، رجاء بن ابی‌ضحاک خویشاوند فضل بن سهل بود؛ حضرت را از راه بصره آوردند تا به مرو رسید، به عقیده برخی مأمون مسیر مشخصی برای سفر امام رضا به مرو انتخاب کرد تا آن حضرت از مراکز شیعه‌نشین عبور نکند، زیرا از اجتماع شیعیان بر گرد امام می‌ترسید. او دستور داد تا حضرت را از مسیر کوفه نیاورند بلکه از طریق بصره، خوزستان و فارس، به نیشابور بیاورند.
پس از استقرار امام در مرو، مأمون قاصدی به خانه امام رضا فرستاد و به وی پیشنهاد داد که من می‌خواهم خودم را از خلافت خلع کنم و آن را به تو بسپارم ولی امام به شدت با این کار مخالفت کرد. امام در پاسخ مأمون گفت: «اگر حکومت حق توست، نمی‌توانی به کس دیگر ببخشی و اگر متعلق به تو نیست، شایستگی بخشش آن را نداری»؛ محققان معتقدند این پاسخ امام اساس مشروعیت خلافت مأمون را زیر سوال برد.
پس از این، مأمون خواست که ولایت عهدی پس از خودش را به امام واگذار نماید، باز با مخالفت شدید امام مواجه شد، در این هنگام مأمون سخنی با شائبه تهدید به زبان آورد امام (ع) پاسخ داد: پس من می‌پذیرم بدین شرط که نه فرمان دهم و نه بازدارم، نه فتوا دهم و نه قضاوت کنم، نه کسی را به کاری گمارم و نه عزل کنم و نه چیزی را از جایگاهش تغییر دهم؛ مأمون، شرط او را پذیرفت؛ بدین طریق، مأمون در روز دوشنبه هفتم رمضان سال ۲۰۱ ق. با امام رضا به عنوان ولیعهد پس از خود بیعت کرد و مردم را به جای لباس سیاه، سبزپوش کرد و فرمان آن را به اطراف و نواحی نوشت و برای امام رضا (ع) بیعت گرفت و به نام وی بر منبرها خطبه خواندند و دینار و درهم به نامش سکه زدند.
شهادتش را جمعه یا دوشنبه آخر ماه صفر، یا ۱۷ صفر، یا ۲۱ رمضان، یا ۱۸ جمادی‌الاولی، یا ۲۳ ذی‌القعده، یا آخر آن، در سال ۲۰۲، یا ۲۰۳، یا ۲۰۶ نقل کرده‌اند؛ کلینی، وفاتش را در ماه صفر سال ۲۰۳ ق. در ۵۵ سالگی ذکر می‌کند؛ طبق نظر بیشتر علما و مورخین سال شهادت حضرت، ۲۰۳ ق. بوده است.
پس از شهادت امام رضا (ع)، مأمون، او را در خانه حمید بن قحطبه طائی (بقعه هارونیه) در روستای سناباد، دفن کرد .[۶۴] امروزه حرم رضوی، در ایران و در شهر مشهد مقدس واقع است و سالانه زیارتگاه میلیون‌ها مسلمان از کشورهای مختلف است.
