عملیات روانی آمریکایی‌ها در راستای زمینه‌سازی در افکار عمومی و اجماع‌سازی جهانی علیه ایران در این مرحله ناکام مانده است. ایران باید با تمام نیرو تلاش کند تحت هیچ شرایطی و در هیچ زمانی چنین اجماعی شکل نگیرد. به ضرس قاطع می‌توان گفت که یکی از راهکارهای راهبردی درباره دورنگه‌داشتن سایه جنگ از سر کشور به‌شکست‌کشاندن تلاش آمریکا برای اجماع‌سازی است.
اشتراک گذاری :
به گزارش سرويس ساير رسانه ها خبرگزاری تقریب:
غلامرضا نظربلند تحلیلگر در یادداشتی در روزنامه شرق، نوشته است: روزی به منظور دیدار آشنایی، سفیر ژاپن در کشور متوقف‌فیه را ملاقات کردم. پس از تعارفات معمول و ورود به بحث‌های محتوایی، فرصت را مغتنم دیدم تا از باب استفهام از او بپرسم که چرا کشور متبوعش تا سرحد سخاوتمندی به سریلانکا کمک می‌کند. پاسخ ایشان با این عبارت که «این سریلانکایی‌ها بودند که از تجزیه ژاپن جلوگیری کردند»، شگفت‌زده‌ام کرد. نگارنده که ناآشنا به روابط آن دو کشور نبود؛ تا آن موقع فکر می‌کرد که اشتراک آئینی (بودیسم)، مهم‌ترین عامل پیوند فی‌مابین و کمک‌های سخاوتمندانه توکیو به هم‌کیشان سریلانکایی خود است؛ به‌ویژه آنکه مقدس‌ترین عبادتگاه بودا (دندان بودا) هم در شهر کندی سریلانکا واقع است.
توضیحات بعدی همتای ژاپنی علاوه بر پاسخ‌گویی، درس‌آموز هم بود. به گفته او، آمریکا در سال ۱۹۵۳ جمعی از کشورهای آسیب‌دیده از ناحیه ژاپنی‌ها در جریان جنگ جهانی دوم را گرد هم می‌آورد تا با مشورت دسته‌جمعی تدبیری بیندیشند که ژاپن را به پرداخت غرامت‌های سنگین به آنها مجبور بکند؛ به‌گونه‌ای‌که با تضعیف کامل این کشور، زمینه تجزیه آن فراهم بشود. سناریوی آمریکایی‌ها به‌خوبی پیش می‌رفت تا اینکه نوبت به سخنرانی نماینده سریلانکا می‌رسد؛ اما او با این سخن قصار که «ما خون را با خون نمی‌شوییم»، ساز ناساز می‌زند و با این کنشگری تک‌روانه، موجب اخلال در اجماع‌سازی مدنظر برگزارکننده آمریکایی نشست و در نتیجه شکست آن می‌شود. با مرور سیر تحولات و موضع‌گیری‌های مختلف درباره حمله هفته گذشته به دو فروند کشتی نفتی ژاپنی و نروژی در دریای عمان، خاطره دیدار با دیپلمات ژاپنی بیش‌ازپیش به ذهنم خطور می‌کند و به ژرفای آن بیشتر پی می‌برم. بعد از انتشار «خبر فوری» حمله به نفت‌کش‌ها هم‌زمان با دیدار نخست‌وزیر ژاپن از تهران و بازتاب گسترده آن در رسانه‌ها و تهییج و تحریک و جهت‌دهی کم‌وبیش سازمان‌یافته افکار عمومی، نوبت به موضع‌گیری‌های رسمی و غیررسمی رسید. دراین‌میان، آمریکایی‌ها تلاش کردند تا تنور گرم است، نان خود را بچسبانند. نان آنها در اجماع‌سازی جهانی علیه ایران با متهم‌کردن شتاب‌زده این کشور به دست‌داشتن در آن حملات بود.
شاهد مدعا سخنان صریح پاتریک شاناهان، سرپرست وزارت دفاع آن کشور است که اظهار کرد او، پمپئو و بولتون به دنبال «ایجاد اجماع بین‌المللی در مقابل این مشکل جهانی» هستند. این ترکیب متشکل از همان سه چهره نظامی، اطلاعاتی و امنیتی هیئت حاکمه کنونی آمریکا است که به افراط‌گری شهرت دارند. فرد غایب در این میان هرچند ظاهراً خارج از هیئت حاکمه مزبور، نتانیاهو بود که با قدری تأخیر به جمع دوستان پیوست و با استفاده از فرصتی که برگزاری مراسم نام‌گذاری شهرکی در بلندی‌های اشغالی جولان به نام ترامپ، ایجاد کرده بود، اظهار امیدواری کرد که جهان در ماجرای حمله به کشتی‌ها در دریای عمان در کنار آمریکا بایستد. این امیدواری در حالی ابراز شد که به جز انگلیس، هیچ کشوری در جهان حاضر نشده است که خوانش آمریکایی‌ها و به عبارت بهتر «گروه B» از ماجرای پنجشنبه گذشته در دریای عمان را تأیید کند.
آلمان‌ها که وزیر خارجه‌شان هفته پیش در تهران بود، حتی ادعای دولتمردان آمریکا درباره دست‌داشتن ایران در حمله به کشتی‌ها را به چالش کشیدند و مالک کشتی ژاپنی نیز شواهدی برخلاف آن ادعا ارائه داد. افزون‌براین پاپ هم خواستار خویشتن‌داری همه طرف‌ها شد. اینک در پی چند روز التهاب و نگرانی و کوبیدن جنگ‌طلبان بر طبل جنگ‌خواهی، نقل این قول از ترامپ که به دنبال جنگ با ایران نیست، از سوی پمپئو و بیان این گزاره که «ما جنگ نمی‌خواهیم» از زبان خود او، فضای هیجانی ناشی از خبر حمله به کشتی‌ها را قدری آرام کرده؛ هرچند که وزیر خارجه درشت‌گوی آمریکا خود را از تک‌وتا نینداخته و در ابتدای همین عرایض باز هم بر دست‌داشتن ایران در حملات موصوف تأکید کرده است. چرایی عقب‌نشینی آمریکایی‌ها از موضع تهاجمی خود در قبال حمله به کشتی‌ها به شرح پیش‌گفته را باید در اختلاف نظر جامعه جهانی درباره مسبب این حملات و همراهی‌نکردن آن با ادعای دست‌داشتن ایران سراغ گرفت.
این به آن معنا است که عملیات روانی آمریکایی‌ها در راستای زمینه‌سازی در افکار عمومی و اجماع‌سازی جهانی علیه ایران در این مرحله ناکام مانده است. ایران باید با تمام نیرو تلاش کند تحت هیچ شرایطی و در هیچ زمانی چنین اجماعی شکل نگیرد. به ضرس قاطع می‌توان گفت که یکی از راهکارهای راهبردی درباره دورنگه‌داشتن سایه جنگ از سر کشور به‌شکست‌کشاندن تلاش آمریکا برای اجماع‌سازی است. این مهم از طریق احتراز از دست‌زدن به اقدامات تحریک‌آمیز از سویی و تقویت تلاش‌های دیپلماتیک در راستای خنثی‌کردن یارگیری‌های کاخ سفید علیه ما از سوی دیگر، دست‌یافتنی است.
