استاد هنر دانشگاه تهران درباره آخرین دیدارش با شهید آوینی گفت: آوینی قصد داشت پس از نوروز ۷۲ مستندی از «محمدکریم پیرنیا» پیشکسوت معماری سنتی و ایرانی بسازد، اما تقدیر اینگونه نبود.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، محمدعلی رجبی دوانی نقاش و استاد هنر دانشگاه تهران در سالگرد شهادت سیدمرتضی آوینی به فارس گفت: شهید آوینی یک خصوصیت فردی بسیار مهم داشت؛ به جای اینکه بیاید از طریق مباحث نظری به کار عملی در هنر برسد، سراغ جلوه‌ها و تجلیات مبانی نظری انقلاب اسلامی رفت. به همین دلیل، به مستندسازی متأثر از حرکت‌های انقلابی مردمی روی آورد، بنابراین آثار شهید آوینی نوعی مستندسازی انقلاب اسلامی است.
این هنرمند پیشکسوت انقلاب اسلامی افزود: آوینی تمام وجودش را دلبسته به انقلاب با تفکر اسلامی کرده بود، به همین دلیل با همه سختی‌ها، تهدیدها و حتی‌ها رنج‌هایی که از مسئولان وقت صداوسیما یا حوزه هنری متحمل شد، از مسیر باز نایستاد. او هیچ وقت ادعای صاحبنظری نداشت، اما در مقابل کسانی که سعی می‌کردند انقلاب اسلامی را خالی از نظر مطرح کنند، نظریات جالبی متأثر از اندیشه‌های مرحوم سیداحمد فردید داشت، اما شهید آوینی هم مانند هر هنرمند انقلابی اعتقاد داشت که حاصل این نظر باید در اثر هنری جلوه‌گر شود.
وی با اشاره به نامگذاری سالگرد شهادت شهید آوینی به «روز هنر انقلاب اسلامی» اظهار داشت: هنر انقلاب اسلامی را نباید به داخل کشور و دولت‌ها محدود کنیم و نتیجه عملکرد وزارت ارشاد این دولت و آن دولت بدانیم. اصلاً هنر انقلاب اسلامی باید در یک موضع دیگری و خارج از این مسائل مورد بررسی قرار داد.
رجبی‌دوانی افزود: هنر انقلاب اسلامی دارای شاخصه‌هایی است که آن را از سایر اتفاقات فرهنگی و هنری در جهان تفکیک می‌‌کند. این شاخصه‌ها از ایدئولوژی انقلاب منبعث شده و آنچه که انقلاب در فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی در جهان معاصر به ظهور رسانده است.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: هنر ساختگی نیست، هنر بیان همه درونیات انسان و همه داشته‌های انسانی است، در غیر این صورت، این‌ها هنرواره خواهند شد نه هنر به معنای اصلی.
رجبی‌دوانی با ذکر خاطره‌ای از شهید آوینی حدود یک ماه قبل از شهادت گفت: حدود ۲ هفته قبل از نوروز ۱۳۷۲ با ایشان گفت‌وگو می‌کردم و از محمدکریم پیرنیا (نظریه‌پرداز معماری ایرانی، درگذشته ۱۳۷۶) برایش گفتم که شخصیت بزرگی دارد و میراث‌دار معماری گذشتگان است، اما کسی سراغش نمی‌رود و در سال‌های پایانی عمر قرار دارد. شهید آوینی چون معماری خوانده بود، خیلی خوب این موضوع را درک کرد و گفت: اگر بعد از عید زنده بمانم، حتماً دوربین را روی دوشم می‌گذارم و کار را شروع می‌کنم و یک مستند خوب از این استاد بزرگوار می‌سازم. اما تقدیر اینگونه نبود.
