فرهمند: سال ها است در آثارم فضای بحرانی منطقه را دنبال میکنم
کارگردان فیلم مستند «نت های مسی یک رویا» که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد گفت: سال ها است در آثارم فضای بحرانی منطقه را دنبال می کنم و دغدغه ام پرداختن به بحران های جنگ در جهان است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب،این مستندساز بیان کرد:«نتهای مسی یک رویا» یک سال بعد از «زنانی با گوشوارههای باروتی» ساخته شد اما علیرغم آنکه برخی فکر میکنند این فیلم پیرو آن اثر است باید بگویم که خیر این گونه نیست و این دو فیلم تفاوتهای بسیاری با یکدیگر دارند و تنها نقطه ای که آنها را به یکدیگر متصل میکند فضای جنگ است.
وی ادامه داد: «نتهای مسی یک رویا» فیلمی در رابطه با مسائل و مشکلاتی است که برای کودکان پس از جنگ به وجود میآید و من بسیار خوشحالم که توانستم در این فیلم به مسائل کودکان جنگ زده بپردازم چرا که متأسفانه در حوزه کودکان آواره و جنگ زده تاکنون کاری در سینمای داستانی انجام نشده و در آثار مستند هم ما شاهد تولید آثار منسجم درباره آنها نیستیم.
فرهمند در پاسخ به این سوأل که آیا باید «نتهای مسی یک رویا» را بیش از اینکه به مسأله جنگ مرتبط بدانیم باید به مسأله کودکان مرتبط بدانیم اظهار داشت: این فیلم در رابطه با صلح و کودکان پس از جنگ است؛ این فیلم به مدت ۲ ماه در «یرموک» سوریه که بزرگترین محل زندگی فلسطینیان است و در پی جنگ سوریه بهطور کامل خانههایشان از بین رفته تصویربرداری شده اما بنده معتقدم که لوکیشن در این فیلم مهم نیست و ما باید «نتهای مسی یک رویا» را با نگاهی جهانی ارزیابی کنیم، در واقع بستر اصلی این فیلم مسأله صلح جهانی است.
کارگردان مستند «دیالوگ سه نفره» ادامه داد: بنده حدود ۸ سال است به صورت جدی در رابطه با بحرانهای منطقه مبادرت به تولید فیلم کردهام، اولین فیلم من در این زمینه در رابطه با بحران میانمار بود و سپس در رابطه با سوریها فیلم ساختم و دوست دارم که این موضوعات را دنبال کنم.
این مستندساز در پاسخ به این سوأل که آیا موفقیت جهانی فیلم قبلیتان «زنانی با گوشوارههای باروتی» باعث شد که باز هم سراغ موضوعی مشابه بروید اظهار داشت: خیر؛ واقعاً اینطور نبود. من معتقدم ما نمیتوانیم اتفاقاتی را که در اطراف خودمان رخ میدهد نادیده بگیریم و از آنها چشم پوشی کرده و به سمتش نرویم. من به این مسأله اعتقاد دارم و همین اعتقاد باعث شد که امسال دوباره در امتداد فیلمهای اخیرم راجع به این مسأله و در این فضا کار کنم.
فرهمند تأکید کرد: «نتهای مسی یک رویا» با توجه به اینکه فضایی همراه با زندگی کودکانه دارد پروژه بسیار سخت تری نسبت به فیلمهای دیگرم در حوزه جنگ است؛ ما در این فیلم با کودکان مصیبت زده ای روبرو هستیم و باید همراه با آنها فیلم مان را جلو ببریم که این اتفاق به دلیل تضاد دنیای ما با دنیای کودکان بسیار سخت است. در نهایت من امیدوارم تلاشهای ما به ثمر برسد و مخاطبان در ایام جشنواره از فیلممان راضی باشند و احساس خوبی پس از تماشای فیلم داشته باشند.
وی در بخش دیگری از این گفتگو به برخی معضلات سینمای مستند در ایران اشاره کرد و گفت: سال گذشته فیلمهای مستند حاضر در جشنواره فجر آسیبهای بسیاری دیدند و با اینکه فیلم من هم از این آسیبها در امان نماند و فیلمهای مستند داوری نشدند اما باز هم معتقد هستم همین که فیلممان در جشنواره نمایش داده شده حرکت بسیار درستی است و مستندها هم باید در بخش اصلی جشنواره یعنی سودای سیمرغ حضور داشته باشند و در مدیوم فضای حرفه ای سینما و جشنواره قرار بگیرند.
این سینماگر یادآور شد: حضور مستندها در جشنواره علیرغم آنچه تصور میشود برای مردم بسیار جذابیت داشت به نحوی که سال گذشته در جدول رأی گیری مخاطبان مستندها در نیمههای جدول قرار داشتند و حداقل از ۷-۸ فیلم داستانی که با پروداکشنهای عظیم تولید شده بودند جلوتر بودند و این نشان داد که مردم این سینما را دوست دارند.
کارگردان مستند «زنانی با گوشوارههای باروتی» خاطرنشان کرد: خیلی از همکاران بنده معتقد هستن که با توجه به شکلی که مستندها در جشنواره فیلم فجر عرضه میشود بهتر است ما عطای حضور آثار مستند در جشنواره را به لقایش ببخشیم اما بنده معتقدم همین که بالاخره مستندها در جشنواره حضور دارند اتفاق خوبی است و موجودیت مستند نباید از مهمترین رویداد سینمایی کشور حذف شود.
فرهمند با انتقاد از افرادی که عنوان میکنند آثار مستند جشنواره تخصصی خود را دارند و نباید در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شوند اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر تنها رویداد سینمایی برجسته در کشور ما است که بدل به نمادی ملی در حوزه فرهنگ شده است و سینما باید با همه موجودیت اش در این رویداد دیده شود و مورد ارزیابی قرار گیرد. ما نباید از خاطر ببریم که مستندها می توانند تأثیرگذاری جدی در سینمای داستانی داشته باشند و آینده سینمای کشور را شکل دهند.
وی تأکید کرد: ما اگر از مدیوم جهانی هم نگاه کنیم و با فضای فرهنگی جهان خودمان را آپدیت کنیم متوجه میشویم حضور مستند در تمام جشنوارهها معتبر دنیا امری بسیار جدی است؛ مستندها در مطرح ترین جشنوارهها فیلم دنیا نظیر کن و برلین و... حضور دارند و ما نباید از این غافله عقب بمانیم. قطعاً در کشورها فرانسه و آلمان هم سالانه ده ها جشنواره مستند وجود دارد اما این باعث نمیشود که در مهمترین رویداد سینمایی شان از مستندها غافل باشند و کسانی که در کشور ما معتقد هستند مستند نباید در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشد نگاهی فناتیک و عقب افتاده دارند.
فرهمند متذکر شد: بازتاب سینمای مستند قطعاً کمتر از سینمای داستانی نیست؛ ما نباید افتخارآفرینی مستندسازان ایرانی در فستیوالهای جهانی را نادیده بگیریم؛ سینمای داستانی ما در جشنواره مهم لوکارنو سالها فیلم نداشت اما آثار مستند از ایران در این جشنواره حضور داشتند و دیده شدند.
کارگردان مستند «ساحل به ساحل» در پاسخ به این سوأل که آیا گرفتن سیمرغ از جشنواره فجر برایتان حائز اهمیت است یا خیر اظهار داشت: قطعاً همه سینماگران جشنواره فیلم فجر و سیمرغ آن را دوست دارند اما من چه سیمرغ بگیرم و چه سیمرغ نگیرم باز هم این جشنواره را دوست دارم و امیدوارم که روزی ما به این نتیجه برسیم که باید در کشورمان به آثار مستند بهای بیشتری بدهیم، سانسهای بهتری برای نمایش این آثار در نظر بگیریم و تحول فرهنگی مثبتی ایجاد کنیم.