استاندار کرمانشاه: از کمک‌های سازمان ملل برای مناطق زلزله زده استقبال می‌کنیم
استاندار کرمانشاه گفت: انتظار می رفت نهادهای وابسته به سازمان ملل بسیار زودتر از این ها به کمک مناطق زلزله زده می آمدند و فعالیت بیشتری از خود نشان می دادند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب،"هوشنگ بازوند" در نشست مشترک با مدیر دفتر اسکان بشر سازمان ملل متحد در ایران که در استانداری کرمانشاه برگزار شد، اظهار داشت: انتظار می‌رفت نهادهای وابسته به سازمان ملل بسیار زودتر از این ها به کمک مناطق زلزله زده می آمدند و فعالیت بیشتری از خود نشان می دادند ولی هنوز فرصت هست و ضرورت این کمک ها کاملا احساس می شود.
این مقام مسئول عنوان کرد: از کمک های سازمان ملل در زمینه استانداردسازی زیرساخت های آب و فاضلاب مناطق زلزله زده و توانمند سازی آسیب دیدگان زلزله و ساکنان بافت های حاشیه ای شهر کرمانشاه استقبال می کنیم.
بازوند با اشاره به اینکه کرمانشاه یک شهر مهاجرپذیر است و در زمان جنگ جمعیت بسیار زیادی از شهرهای مرزی به اجبار در این شهر ساکن شده اند، افزود:جمعیت زیادی به شکل مداوم از شهرها و روستاهای استان های همجوار به کرمانشاه سرازیر می شوند که اغلب این مهاجرت ها از سر ناچاری انجام می شود.
بازوند با بیان اینکه حاشیه نشینی ها آسیب های بسیاری به کرمانشاه وارد کرده است، گفت: شهر 900 هزار نفری کرمانشاه، حدود 450 هزار نفر حاشیه نشین دارد که تقریبا 10 مرکز استان نیز به اندازه حاشیه نشینان کرمانشاه جمعیت دارند.
وی ادامه داد: وجود چنین جمعیتی با درآمد سرانه پایین نه تنها به پویایی و بهبود وضعیت شهر کمک نمی کنند بلکه برای شهرداری نیز بسیار هزینه زا است. همین وضعیت باعث شده شهرداری حتی از تامین حقوق پرسنل خود نیز عاجز باشد.
استاندار کرمانشاه با تاکید بر اینکه کرمانشاه نیازمند کمک سازمان های توسعه گرا وابسته به سازمان ملل است، گفت: بخش خصوصی نیز تمایل چندانی برای سرمایه گذاری در چنین شهرهایی ندارد زیرا این جمعیت فقیر توان خرید خدمات و کالا ندارند.
بازوند افزود: در اغلب نسخه های توانمند سازی عنوان می گویند ابتدا مردم باید توانمند شوند و بعد از این مرحله کمک های دیگری نیز انجام شود. در حالیکه حاشیه نشین ها معمولا در شرایط بسیار بغرنجی زندگی می کنند و همزمان با این توانمندسازی ها، نیازمند اقامت، بهداشت و غذا هستند.
وی تاکید کرد: تسهیل گری، آسفالت و یا آموزش به تنهایی نمی تواند دردی از این حاشیه نشین ها را درمان کند و آن ها نیازمند درآمد حداقلی و شغل هستند تا بتوانند گذران زندگی کنند. انتظار داریم سازمان ملل به این موضوعات در روند توانمند سازی توجه داشته باشند.
