شب های پرفیض قدر با حضور گسترده روزه داران کردستانی و مناطق کردنشین ایران اسلامی که اغلب مسلمانان اهل سنت پیرو فقه شافعی هستند مواجه بوده و مسلمانان این منطقه آداب ویژه ای برای این ایام دارند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار تقریب از سنندج، آداب و رسوم ماه مبارک رمضان یکی از مباحث مهم فرهنگ مردم ایران است و از آنجا که این آداب و رسوم ریشه دینی دارد توجه همگان را به خود جلب می کند.
در کردستان عمدتاً مراسم شب قدر از دهه آخر ماه رمضان شروع می شود، این رسم نیز مستند به حدیثی از نبی مکرم اسلام(ص) است که فرمود: «شب قدر را در دهه آخر ماه رمضان بجویید» (صحیح بخاری، ج2، صص710-720). این حدیث را اغلب محدثین بزرگ اهل سنت در متون روایی خود نقل کرده اند.
با این حال در بعضی دیگر از مناطق کردنشین لیالی قدر از نوزدهم رمضان شروع می شود.
مردم در این لیالی با جدیت تمام می کوشند که آئین های این شبها را با شکوهی آکنده از معنویت برگزار کنند. مردم تمام این شبها را تا صبح بیدار می مانند و به تلاوت قرآن و شب زنده داری و برگزاری آئین های عبادی می پردازند.
در این شبها اهالی هر محل که پیشتر جهت اقامه نماز تراویح در مسجد محل خود جمع شده اند، معمولاً به منزل باز نمی گردند و تمام شب را با خواندن نماز، تلاوت قرآن، دعا و نیایش و یا گوش دادن به مناجات و یا سخنرانی های مذهبی سپری می کنند.
در بعضی از شبهای ماه رمضان، در برخی از مساجد کردستان، مولودی خوانی هم برگزار می شود،هرچند مولودی خوانی مختص ماه مولود است، اما بسته به نظر روحانی و امنای مسجد و یا بعضی افراد موجه در برخی از مساجد کردستان برگزار می‌شود.
در این مجالس، مولودنامه که اشعار و سروده ها و قصایدی بدیع در وصف پیامبر اکرم(ص) است، خوانده شده و گاه دف نوازی هم می شود، معمولاً در این مجالس از شب زنده داران با شربت و نقل و شیرینی پذیرایی به عمل می آید و این مراسمات تا وقت سحر ادامه می یابد.
پس از آن مردم جهت صرف «پارشیو» یا سحری مساجد را به قصد منازل خود ترک می کنند و با صرف سحری، مجدداً جهت شرکت در نماز جماعت صبح، به مسجد باز می‌گردند.
پخت «کولیره» بیست و هفتم
در کردستان در شب بیست و هفتم، مردم نانهای محلی برساق و نان تاوه ای درست کرده و آن را برای آشنایان و همسایگان می فرستند. تراویح و شب زنده داری در بیست و هفتم رمضان جدی تر دنبال می‌شود.
از دیگر آیینهای کردهای کردستان این است که سفره‌های ماه رمضان را با پخش نانهای محلی مثل برساق و نان تاوه ای که حاصل تلاش کدبانوهای این استان است، رنگین می کنند.
مردم کردستان به ویژه روستاییان، طبق عادت دیرینه شان در شب بیست و هفتم ماه رمضان نوعی نان محلی به نام «کولیره بیست و هفتم» می پزند و در بین اهالی محلی تقسیم می کنند. این نان مقوی مخلوطی از آرد، مغز گردو و مقداری روغن محلی است که در تنور پخت می شود.
در حقیقت این خمیر روز 26 رمضان آماده و روز 27 رمضان پس از پخت در بین خانواده های اطراف توزیع می شود تا با آن افطار کنند و هدف از پخت این نان در شب بیست و هفتم نوعی عزاداری برای امیرالمؤمنین علی(ع) و گرامیداشت شب هفتم شهادت ایشان است که مسلمانان شافعی مذهب برگزار می کنند.
همچنین چند کولیره کوچک پخته شده را به نخ می کشند و برای سرایت خیر و برکت رمضان به دارایی آنها تا یک سال آن را در انبار گندم و کندوهای آرد نگهداری می کنند.
در غروب روز آخر ماه رمضان نیز مثل اول ماه مردم به دنبال هلال ماه شوال مى گردند و با پیدا کردن ماه یا اعلام رسمی توسط رسانه ها و با صداى مؤذن خود را براى عید رمضان آماده مى کنند.
