به گزارش خبرگزاری تقریب (تنا) مارینا کالجوراند وزیر خارجه استونی که به ایران سفر کرده است دیروز در نشست خبری مشترک خود با آقای ظریف از سفر هفته آینده موگرینی به ایران خبرداد و گفت: در این سفر روابط میان اتحادیه اروپا و ایران افزایش خواهد یافت.
این دومین سفر خانم موگرینی به ایران از زمان امضای توافق جامع اتمی(برجام) خواهد بود و موگرینی پیشتر نیز در ششم مرداد سال 1394 (28 ژوئیه) و حدود دو هفته پس از امضای برجام در رأس هیاتی به تهران آمده و با تعدادی از مقامات کشورمان از جمله وزیر امور خارجه و رئیس‌جمهور دیدار و گفت‌وگو کرد.
خانم موگرینی در اسفند ماه و پیش از شرکت در نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا در بروکسل بلژیک با اشاره به سفرش به ایران گفته بود: بازدید بعدی من بهار خواهد بود.
موگرینی با اشاره به دیدار گذشته خود در ماه جولای در ایران با رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه ایران از انجام مقدمات سفر خود به ایران خبر داد و گفت: در این سفر به همراه چندین معاون کمیسیون به بررسی تمام حوزه‌های همکاری با ایران خواهیم پرداخت.
موگرینی به تهران می آید تا علاوه بر تاکید بر گسترش مناسبات اتحادیه اروپا، اجرای تعهدات برجام را هم تسریع کند. اما اروپایی ها یک مشکل بر سر راه رفع تحریم ها دارند؛ همانطور که رئیس جمهور اتریش یکی از کشورهای قدرتمند اتحادیه اروپا گفت:لغو تحریمهای ایران به آمریکا و البته کل جامعه جهانی بستگی دارد و پیش بینی این که چنین چیزی عملا چه زمانی تحقق خواهد یافت، غیرممکن است.
رئیس جمهور اتریش در مصاحبه با خبرگزاری صداوسیما اعلام کرد :" روند لغو تحریمهای اعمال شده بر ضد ایران آغاز شده است اما من نمی توانم پیش بینی کنم که این روند چقدر طول خواهد کشید."
فیشر خاطر نشان کرد:" من امیدوار هستم که تمام طرفها به گونه ای به توافق نامه هسته ای پایبند باشند که همه تحریمهای وضع شده بر ضد ایران در زمان مورد نظر برداشته شود."
طبق توافق نامه تاریخی که ژوئیه سال دو هزار و پانزده میان ایران و قدرتهای بزرگ بر سر برنامه هسته ای ایران امضا شد، با اجرایی شدن این توافق نامه در اواسط ژانویه بخش عمده تحریمهای بین المللی بر ضد تهران می بایست برداشته شود.
اما در مسیر تحقق این هدف موانع متعددی وجود دارد؛ یکی از مهمترین این موانع نگرانی کشورهای اروپایی است که بیم دارند با اقدامات تلافی جویانه آمریکا مواجه شوند.
آمریکا یکی از امضا کنندگان توافق نامه هسته ای با ایران است، با این حال این کشور همچنان در همکاری با برخی از بانکها و شرکتهای ایرانی ، مدام تحریم هایی جدید و محدودیت هایی اعمال می کند.
هانس فیشر در مصاحبه خود با تلویزیون ایران تاکید کرد اتریش و حتی اتحادیه اروپا به تنهایی قادر نخواهد بود تحریمهای ایران را لغو کنند و این کل جامعه جهانی است که باید این کار را بکند.
اتحادیه اروپا اما باید " تصمیم تاریخی" خود را اتخاذ کند. بر این اساس، خبرگزاری فرانسه از بروکسل اعلام کرد مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به ایران سفر می کند تا از فرصت پیش آمده در پی برداشته شدن تحریم های هسته ای ایران بهره برداری کند.
این خبرگزاری غربی به نقل از موگرینی می نویسد: این سفر راه را برای سرمایه گذاری عمده اتحادیه اروپا در روابط دوجانبه خواهد گشود، بنابراین ما باید با مسئولان ایرانی تبادل نظر کنیم تا مطمئن شویم این گشایش، منافع ما و آنها را تامین می کند، ما باید بین کشورهای اروپایی نیز هماهنگی خوبی ایجاد کنیم.
خبرگزاری اسپوتنیک نیز باتوجه به همراهی یک هیات همکاری اروپایی با موگرینی، اعلام کرده است موضوعاتی همچون تجارت، انرژی، محیط زیست، مهاجرت، حقوق بشر، آموزش و تحقیقات علمی از جمله عرصه‌های احتمالی برای همکاری‌های دو طرف است.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در سفر پیشین خود به ایران و در نشست خبری مشترک با ظریف یکی دیگر از نتایج توافق برجام را زمینه‌سازی برای مشارکت دادن ایران در حل و فصل بحران‌های منطقه خاورمیانه معرفی کرده و گفته است که در حالیکه منطقه در چنگال آشوب و حتی جنگ فرقه‌ای است "همکاری بین ایران و همسایگان و جامعه جهانی می‌تواند امکانات بی‌سابقه‌ای را برای پیشبرد صلح در منطقه ایجاد کند، روندی که می‌تواند از سوریه، یمن و عراق آغاز شود.."
موگرینی پس از پایان نخستین دیدار خود با مقامات کشورمان در تهران در تابستان سال گذشته، با انتشار پیامی در صفحه شخصی خود ابراز داشت : در دیدار با رئیس جمهور و وزیر امور خارجه ایران مذاکرات خوبی با آنها داشته است.
پس از توافق برجام، هیات‌های سیاسی و تجاری غربی به سمت ایران سرازیر شده و بر اساس شرایط و قراین، برای فتح بازار نسبتاً بکر ایران از هم سبقت می گیرند و سعی می کنند هر هیئتی زودتر از دیگری دستی در بازار 80 میلیونی ایران داشته باشد. رفت و آمدهایی که البته به رغم اجرا نشدن تعهدات برجامی طرف غربی مبنی بر لغو تحریم ها همچنان ادامه دارد و این سئوال را به ذهن متبادر می کند که تا چه اندازه می توان به طرف غربی اطمینان داشت.
