تبیین آموزه‌های اخلاقی وصیت‌نامه حضرت علی (ع) توسط عالم اهل سنت
نایب رئیس شورای روحانیت اهل سنت استان بوشهر درباره وصیت‌نامه حضرت علی(ع) گفت: ایشان وصیت کردند که حتی با قاتل ایشان بدرفتاری نشود و بدن او مثله نشود.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، شیخ خلیل افرا، نایب رئیس شورای روحانیت اهل سنت بوشهر در گفت‌وگو با خبرنگار تقریب در رابطه با وصیت‌نامه حضرت علی بن طالب (ع) گفت: ایشان قبل از اینکه به شهادت برسند، در وصیت و سفارشاتی به فرزندشان امام حسن(ع) فرمودند: فرزندم حسن! اگر با ضربتی که بر من وارد شد از دنیا رفتم، تو نیز یک ضربت بر قاتل من وارد کن و مبادا او را مُثله کنی یا اعضایش را از بدن او قطع کنی؛ همانگونه که رسول الله صلوات الله علیه می فرمایند: "شما را بر حذر می دارم از مثله کردن حتی سگ گزنده. (الکامل، ص96، ج2).
وی افزود: تمام فرمایشات حضرت علی(ع) هنگامی بود که ابن ملجم دست بسته رو به روی امام ایستاده بود. سپس با دستور امام علی (ع) به زندان فرستاده شد. این، روحانیت حضرت علی (ع) را می‌رساند که در آن حالت سخت، روحانیت عظیم امام تجلی پیدا می کند و ایشان دستور می دهند تا با ضارب خود یا بهتر بگوییم با قاتل ایشان به خوبی رفتار شود و در آب و طعامش کوتاهی نشود.
شیخ خلیل افرا ادامه داد: محمد ابن ادریس شافعی (امام شافعی‌ها) در ص216 از جلد چهارم کتاب خود به نام "الام" روایت کرده است: "أخبَرَنَا إبراهيم بن مُحَمَّد، عن جعفر بن مُحَمّد، عن أبيه: أنّ عليا (ع) قال في ابن ملجم بَعْدَ مَا ضَرَبَهُ: أطعِمُوهُ وَاسقُوهُ وَأحسنوا إسَارّة، فإن عِشتُ فأَنَا وَليّ دمی أعفو إن شئتُ و إن شئتُ استقدتُ و إن متُّ فقتلتموه فلا ُتمَثّلوا.." روایت می گوید: پس از این که ابن ملجم ضربه را برامام وارد کرد، امام فرمود: آب و خوراکش بدهید و در مدت اسارتش در زندان با نیکی با او رفتار کنید که اگر زنده ماندم، خود نیز صاحب خون خود هستم، یا قصاص می‌کنم یا از او می گذرم و از اگر دنیا رفتم او را دقیقا به همان شکل قصاص کنید و مثله‌اش نکنید.
عضو شورای برنامه ریزی مدارس علوم دینی اهل سنت تصریح کرد: ایشان به امام حسن و امام حسین (ع) وصیت می کنند: شما را به تقوا توصیه می‌کنم، گرچه او از شما بخواهد و هرگز از چیزی که از شما فوت شود متاسف نشوید، به یتیمان رحم و به ضعفا کمک کنید و در پی کاری باشید که حیات آخرت باشد و همیشه حق بگویید و بر ضد ستمگر و یاور ستمدیده باشید و به آنچه که در کتاب خدا است عمل کنید و در راه خدا از ملامت و سرزنش ملامت‌گران باکی نداشته باشید. سپس نگاهی به پسرش محمد بن حنفیه کرد و فرمود: آیا آنچه که به برادرانت وصیت می‌کنم را متوجه شدی؟ ایشان در جواب گفت: بله. (الکامل، ص196، ج3)
وی اظهار داشت: ایشان می فرماید: تو را نیز به آنچه به آنان گفتم وصیت می کنم که عمل کنی و توصیه می‌کنم به این دو برادرت که حق عظیمی بر تو دارند احترام و تعظیم کنی و هیچ عملی را بدون موافقت آنان انجام ندهی. سپس امام به حسن و حسین(ع) رو کردند و فرمودند: من شما را نسبت به او توصیه می کنم به این جهت که او برادر و پسر پدر شما است و می دانید که پدرتان او را دوست می دارد.
او ادامه داد: حضرت علی (ع) در آخرین نفس‌های زندگی پاک خود با کسی حرف نمی زدند بلکه کلمه "لااله الا الله" را مکررا بر زبان داشتند تا آنکه با این حال که زبان طاهر و طیبشان مشغول به ذکر خداوند عز وجل بود و قلب پاکشان مملو از حب خدای عز وجل بود، روح مبارکشان به ملأ اعلی صعود کرد.
شیخ افرا عنوان کرد: فرزندان ایشان یعنی امام حسن و امام حسین(ع) با کمک عبدالله ابن جعفر طیار آن حضرت را غسل دادند و نماز میت به امامت امام حسن(ع) بر ایشان اقامه شد و در منطقه کوفه به خاک سپرده شدند و مرقد ایشان از گذشته تا کنون محل زیارت بوده و هست. امام علی(ع) 63 سال عمر و 4 سال و9 ماه خلافت کردند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: امام حسن(ع) بعد از خاکسپاری، ابن ملجم شقی را از زندان فراخواند و طبق فرموده امام با یک ضربت شمشیر او را اعدام کرد و به وصیت پدرش حضرت علی(ع) عمل کرد؛ ابن کثیر و ابن اثیر هر دو نوشته‌اند: مردم برای اینکه قلب خود را کمی تسکین داده و خشمشان خالی شود، جسد ابن ملجم شقی را در حصیری پیچیده و آتش زدند.
وی تأکید کرد: امام حسن و امام حسین(ع) و محمد بن حنفیه به آنچه که پدرشان وصیت فرموده بودند عمل کردند و از امیرالمومنین، حضرت علی(ع) پیروی می‌کردند، چرا که اطاعت از ایشان اطاعت از رسول الله (ص) و فرمان خداوند عز و جل بوده است. از خداوند متعال می خواهیم که ما را از پیروان واقعی اهل بیت رسول الله(ص) قرار دهد و در روز قیامت ما را با آنها محشور بگرداند.
